|
< terug
De vader van mijn vader. 17
De winter ging voorbij en in het vroegjaar kon Wullem weer tegen een zonniger leven aankijken. De pijn had plaatsgemaakt voor draagbare droefenis. Naar dat weduwvrouwtje in de Hei was hij niet durven gaan. Wat zou die wel van hem denken? Maar heimelijk hoopte hij dat de molenaar een ontmoeting kon forceren. Hij was er weer op weg naartoe met kar en paard en een paar zakken koren, om broodmeel van te maken.
Net over de beek kwam hem een vrouw tegemoet met een kruiwagen waarop een pungel meel gebonden lag. Zedig keek ze voor zich uit. Maar toen Wullem vriendelijk 'goede middag' zei keek ze hem aan:
"Ook een goede middag,...ah... Wullem! Ga je naar de molen? Daar kom ik net vandaan!"
"Hoow!"
Het paard stopte en de vrouw zette de kruiwagen op de grond... Wullem bekeek haar nieuwsgierig...
"Je zei ...'Wullem'?? Maar ik kan me niet indenken..."
"Ja...Wij wonen dan ook in de twee uiterste van ons dorp! Jij in het oosten en ik in het westen."
Wullem kreeg een vaag vermoeden en probeerde met een list te achterhalen of hij juist was:
"Hoeveel kippen heb jij eigenlijk?"
"Ikke?? Zo'n vijf en twintig! En ook nog een kloek met twaalf kuikentjes! Maar ik begrijp niet goed...Hoe weet jij dat ik kippen heb??"
"Dan ben jij Betje van Roossée uit de Hei?"
"Ik ben Elisabeth Vankrugten, inderdaad! Betje van Roossée zeggen alleen maar 'die' mensen die me heel goed kennen! Dat is de familienaam van mijn moeder! Maar ik heb niet de indruk..."
"Met de molenaar heb ik het over jou gehad...enige tijd terug. En die zei me dat jij met eieren betaalde. Dus ...ik dacht...die moet kippen hebben!"
"Dat is nogal logisch, ja!"
"Maar jij? Hoe ken je mij? Ik weet niet dat ik je ooit ergens ben tegengekomen?"
"Wie zou Wullem Vandaal niet kennen. De beste paardenknecht van Geistingen!"
"O-o-o-o...Dat is een klein beetje overdreven! Ik kan nu eenmaal goed met paarden overweg...dat wel! Maar euh...van die kippen? Kan je daar van leven??"
"Ik moet wel, Wullem! Plan trekken hé! Ik ben al vier jaar weduwe en daar is niemand die mij iets brengt! In ruil voor mijn eieren krijg ik mijn kortewaar! En alle veertien dagen komt de eierboer de rest opladen. En dan heb ik mijn tuin! Daar trek ik alles in wat ik binnenshuis maar nodig heb!"
"En wie spit die tuin om? Doe je dat óók zelf?"
"Natuurlijk! En die mag gezien worden!"
"Ik wou net zeggen: die wou ik wel eens zien!"
"Kom maar af! Jij bent altijd welkom!"
"Doe ik! Tot ziens...Betje...mag ik Betje zeggen?"
feedback van andere lezers- Das
Echt wel tof, die toestanden uit die tijd!
Betje in 't bedje!
teevee: eerst een tetje - geertje
Wullem Vandaal ? vandael geworden later ?
(het gaat de goede kant op...ik voel het aan mijn w....) :-)
teevee: inderdation! Vandaal, Vandael, Van Daal en Van Dael. - marieke
een pungel? oenk, nog nooit van dat woord gehoord.
sorry teevee, heb alleen deel zeventien gelezen. als ik niet meer smelt van de hitte, lees ik de andere delen ook wel eens bij.
af en toe schrijf je in dialecttaal (of hoe moet ik dat verwoorden), vind ik leuk.
groetje,
marieke
teevee: Vroeger nam men de boterhammen mee naar zijn werk...of veld, in een handdoek gebonden = pungel! - rinka
héél goed dat je schrijft over pungels en vroegjaren! je laat het voortleven voor altijd. komt hier trouwens geen boek of een andere publicatie van?
teevee: Normaal ben ik een dialectschrijver. En ik wou iets speciaals maken: zowel in het AN en in het dialect deze historie te boek stellen...voor het nageslacht!
|
