Volg ons op facebook
|
< terug
*www.rdx.be* - 050. rondo
Verwonderd en peddelloos vaar ik rond in mezelf. Het is er warm en weids. Omstuwd ben ik, opgenomen in een ganse school gladde vissen met glinsterende vinnen en wenkende kieuwen. Nu eens volgen we de stroming; dan weer douwen we er tegenin. Hoeveel kusten heeft mijn lijf? Is mijn bedding even uitgestrekt als de hemel die mijn oppervlak omspant? Waar mondt dit krioelend wemelrijk in uit? Mozart is onweerstaanbaar lenig. De strijkers liggen smekend aan zijn voeten. Hij duikelt binnen in hun kring; kroelend zet hij de boel zo'n beetje op stelten; dan verbergt hij zich achter een krans versieringen en lacht. Ik word op mijn buik gewenteld. Het fijne weefsel van mijn rug wordt geteesd. Mijn ruggengraat kronkelt wervel per wervel. Het adagio kringelt aan beide zijden langs mijn flanken naar omlaag. In twee slotakkoorden word ik stevig bij mijn middel gevat en op mijn zij gedraaid. Nog voor het presto inzet, geef ik mij gewonnen in de onomkeerbaarheid van deze meesterlijk gecomponeerde reis.
Via tal van omwegen, plagerige rustpauzes en bijna schertsende loopjes draait dit rondo hoe langer hoe meer rond mijn erogene tuinen. Nadrukkelijk wordt het onverwoestbare thema herhaald. Vluchten kan niet meer, nu.
Parmantig en vakkundig worden mijn tepeltjes stijf rechtop gesteld. Een vanzelfsprekend ziezo-gebaar lijkt dit wel: twee monumenten worden op mijn eigen grond opgetrokken door de veroveraar. Met dwingende lippen legt hij vervolgens beslag op mijn navel en buik en stoot door richting burcht. "Plooi je beentjes open, Tanne!" Het klinkt als een argeloze vraag van een bedremmelde kleuter. Het klinkt als was het niet méér gevraagd dan 'mag ik nog een boterham?' Weet mijnheer doktoor dan niet van mijn heiligheid af, van mijn omwalling, mijn fonkelende, paarlemoeren angst?
Ik gehoorzaam, traag en beschaamd. En, hoewel ik het gewend ben dagelijks mijn spieren af te peigeren, nog nooit heeft één beweging mij zoveel moeite gekost. De volledig gemobiliseerde Jezuïetenorde brengt nooit zoveel wilskracht op. Al betekent mijn discipline niets vergeleken bij de inzet van miljoenen vrouwen die bijna dagelijks hun echtelijke plicht vervullen. Ik klem het hoofdkussen vast en bijt erin. Mijn ogen vullen zich met prik. Mijn keel slikt taaie brokken voorbarige spijt door. Mijn slokdarm stokt. Onderwijl blijft mijn hart baldadig kloppen. En wanneer ik voel dat mijn openheid netjes in het verlengde van de camerafocus wordt geplaatst, voel ik een wel van venussaliva ontstaan. Mijn hele hebben en houden strubbelt tegen, maar mijn lichaam heeft zich stap voor stap laten opwinden als een veer, ondanks mezelf. Ik hoor hoe ik zucht, kreun en oh's en ah's slaak en de kamer bezoedel met ongecontroleerde kreten. Tussen mijn sidderende dijen leest een man al mijn geheimen als in een publiek boek; kelk- en kroonblaadjes worden opengeslagen, bevoeld, betast, gekust, gelikt. Zat van nectar drinkt hij mij. Ik schrei. Ik schreeuw. Ik zwel. Ik barst. Met al mijn kracht tracht ik een orgasme tegen te houden. Tevergeefs. Stuiptrekkend en snikkend kom ik klaar. Tegen mijn zin door genot geveld.
Nog naspartelend word ik mij bewust van het saaie ruisen van de camera. Ik heb de laatste maten van het concerto gemist. Mijn stupide kop kan niets beters verzinnen dan dat we bijgevolg ongeveer twintig minuten 'bezig' zijn. Ontredderd beslis ik dan maar dat het tijd raakt dat het gedaan is. Als een volleerde hoer klem ik mijn tanden opeen en mijn benen rond mijn klant. De stijve doktersschort irriteert mijn gevoelige huid. Ik richt mij op en trek de drukknoopjes woest uiteen. Ik voel een kleffe, lichtbehaarde huid, die ik zonder meer voor lief neem. "Kom dan", sneer ik. Mijn stem klinkt hees.
Ik word losgelaten. Ik hoor een niet te definiëren geritsel en even later een rits die wordt opengemaakt. Met een binnensmonds 'goed zo' tracht ik mezelf te overtuigen. 'Kijk toe, mammie en pappie, binnen enkele seconden gaat dochterlief het zesde gebod overtreden.' Maar er gebeurt niets. Er gebeurt gewoonweg niets. En dat niets duurt ellendig lang.
feedback van andere lezers- dichtduvel
En moeten wij dit voortaan allemaal missen? Toeme toch! x Jef
Vansion: Het hele manuscript staat in de boekenwinkel. Ik heb het al naar 30 mensen gratis opgestuurd. En al wie in die maillist staat en dat graag wil, krijgt bericht als mijn volgend werkje af is.
Maar deze site steelt me teveel tijd. Ik ga jou stiekem blijven lezen. En je weet mij zitten hé... X - teevee
Maar...het is het zesde gebod (Doe nooit wat onkuisheid is) dat je gaat (???) overtreden.
Vansion: Ja, juist, natuurlijk. Ik heb een vingertje tekort. Daardoor kan ik niet zo goed tellen.;)
Moeilijk te interpreteren gebod. Kuis zijn is je lichaam beleven in harmonie met de Geest die erin woont. Die Tanne moet nog veel leren en afleren... Ze zou beter eens op de schoot komen zitten van een wijze ervaren man zoals jij...;) - rinka
jawatte. schaamte, walging, onwil, en dan toch een lichaam dat compleet met haar aan de haal gaat en ondanks alles geen orgasme kan tegenhouden (waarom wil ze dat?). ik ken dat gevoel niet. die kracht. het verbaast me. ik heb lichaam en geest nog nooit zo gescheiden ervaren. niet in mezelf, maar ook niet in andere geschreven woorden.
waarom doet ze het toch? om het gedaan te hebben?
Vansion: Weet je, Rinka, zelf kan ik nauwelijks een onderscheid maken tss. wat uit mijn hoofd en wat uit mijn buik komt.
Die Tanne is letterlijk koppig. De weerstand die jij voelt is gewoon gedicteerd door haar opdringerige reflectie. Ze wil/kan/durft niet toegeven aan haar lichaam. Als ze wat beter zou kunnen omgaan met haar lijfelijkheid zou ze hier niet beland zijn. Zou ze gezonde seks al lang ontdekt hebben...
Als je de scène vanop afstand bekijkt ... geef toe, wat is daar nu walgelijk aan? Het kader, de context, door haar paardenbril gezien? - Ghislaine
Sublieme passionele scene.
Vansion: Haha. Zou toch niet in haar plaats willen zijn...
Nog een 20-tal bladzijden geduld, Ghislaine, dan komt er passie en lust die voller zal zijn en vreugde zal geven. Cadeautje van de Geest. Sanp jij wel, hé?
Maar daarvoor is Tanneke nu nog niet klaar. - feniks
Ja meid, jij weet iets op te bouwen...
Is tesen het Nederlandse equivalent voor 'to tease' ?
Nooit eerder gehoord, maar dat wil niks zeggen, hé...
Vansion: Tezen is wat ze doen met afgeschoren wol: voorzichtjes uiteentrekken. Ik hou enorm van ambachtelijke zorgvuldig uitgevoerde handbewerkingen. Ik ga trouwen met een pottenbakker, of een metaalarbeider... En Tanne? Zoals lady Chatterley zal ze het krijgen van ... de boswachter. - geertje
dit zou ik weeral niet durven schrijven....
(zoals bijlage 2 indertijd)
je "beschrijft" het behoorlijk bekoorlijk !
Vansion: was niet zo simpel, eerlijk gezegd ... ben blij daardoor te zijn met lezers en al ... op naar schonere oorden ... - RolandBergeys
Dit heeft me heel erg geboeid, proficiat!
Vansion: dankjewel - 'k ga volgende week je website eens bekijken ... - kronos
van spanning gesproken! amaai!
Vansion: ...
|
