Volg ons op facebook
|
< terug
Hoogzomer
de zon brandt op mijn gelaat, mijn voeten bengelen in het ijskoude water
ik denk aan haar en voel hoe ver ze is momenteel, hoe onbereikbaar ook
het is het heetst van de dag, het is hoogzomer
later op de dag fiets ik richting mijn eiland, luchtballonnen dwarrelen naar beneden
de lucht te heet om stijgvermogen te krijgen, geen thermiek
allerlei zomerse geuren kringelen omhoog uit de kleine tuintjes die ik voorbij fiets
is het nu werkelijk beter zo? Zijn die prachtige momenten nu echt voorbij?
ik kan het aantal vragen die in me opkomen niet bijhouden zoveel zijn het er
ik zie het bankje aan de fontein waar we samen zaten, niemand weet wat ik voel als ik hier voorbij stap, ik kijk nog even achterom
aan de rand van de vijver hou ik halt, de waterjuffers snorren over het wateroppervlak, hier keek ik samen met haar uit over dezelfde vijver die nu heel anders lijkt
de plataan temidden het grasperk waar we samen zaten, onze dromen aan elkaar kenbaar makend, de machtige kastanjelaars zijn de stille getuigen van onze gesprekken
dit is geen klaagzang, dit is een beschrijving van wat ik voel, hoe sterk die dingen in me woelen, alles naar boven brengend
en toch is er die rust vanbinnen omdat ik weet dat dit hetgeen is wat zij wil, ik doe dit allemaal voor haar, mijn stil zijn is nog nooit zo moeilijk geweest en toch hou ik vol
de kamperfoelie geurt nog steeds met die zelfde intensiteit, misschien is er wel niets veranderd, misschien kan er gewoon niets veranderen
ik was bang te zullen sterven en ik blijf leven, ik was bang triestig te worden en ergens ben ik blij, ik voel wat ik voel en dat is nog steeds het allermooiste wat ik ooit heb meegemaakt.
feedback van andere lezers- aquaangel
Ik mis hier en daar een hoofdletter, niet een onbelangrijke.
in dit gedeelte:
de zon brandt op mijn gelaat, mijn voeten bengelen in het ijskoude water
ik denk aan haar en voel hoe ver ze is momenteel, hoe onbereikbaar ook
het is het heetst van de dag, het is hoogzomer
later op de dag fiets ik richting mijn eiland, luchtballonnen dwarrelen naar beneden
de lucht te heet om stijgvermogen te krijgen, geen thermiek
allerlei zomerse geuren kringelen omhoog uit de kleine tuintjes die ik voorbij fiets
is het nu werkelijk beter zo
gebruik je niet één keer een punt of hoofdletter!
Speciale reden?
het volgende stuk:
ik kan het aantal vragen die in me opkomen niet bijhouden zoveel zijn het er
ik zie het bankje aan de fontein waar we samen zaten, niemand weet wat ik voel als ik hier voorbij stap, ik kijk nog even achterom
aan de rand van de vijver hou ik halt, de waterjuffers snorren over het wateroppervlak, hier keek ik samen met haar uit over dezelfde vijver die nu heel anders lijkt
de plataan temidden het grasperk waar we samen zaten, onze dromen aan elkaar kenbaar makend, de machtige kastanjelaars zijn de stille getuigen van onze gesprekken
dit is geen klaagzang, dit is een beschrijving van wat ik voel, hoe sterk die dingen in me woelen, alles naar boven brengend
en toch is er die rust vanbinnen omdat ik weet dat dit hetgeen is wat zij wil, ik doe dit allemaal voor haar, mijn stil zijn is nog nooit zo moeilijk geweest en toch hou ik vol
de kamperfoelie geurt nog steeds met die zelfde intensiteit, misschien is er wel niets veranderd, misschien kan er gewoon niets veranderen
ik was bang te zullen sterven en ik blijf leven, ik was bang triestig te worden en ergens ben ik blij, ik voel wat ik voel en dat is nog steeds het allermooiste wat ik ooit heb meegemaakt.
ook geen hoofdletters alleen een eindpunt..
gelukkig voel je wel wat je voelt ;)
xx
roggemanj: je maakt het me niet gemakkelijk he :-)
ik schrijf wat ik voel en denk niet aan punten, hoofdletters of eindpunten...
toch bedankt voor je fijne reactie - teevee
Een verhaal is als een kast die je in mekaar timmert. Maar hier ontbreken de nagels!
roggemanj: je hebt 'geluk' ik maak namelijk kasten en gebruik ook geen nagels...zo zie je maar dat niet alles is wat het lijkt... - RolandBergeys
Sluit me helemaal aan bij teevee.
roggemanj: laat je maar eens gaan
|
