Volg ons op facebook
|
< terug
*www.rdx.be* - 052. uniformen
De koplampen staan op. Ze verplichten me mij te laten beschijnen om bij de voordeur te geraken. Dat vooruitzicht hitst mij op. Ziehier, dames en heren, de ongeschonden minnares van dokter S.. Is dit het begin van verwaandheid? Of een schop tegen de schenen van mijn communiezieltje?
Bij de combi staat een uniform. Er steekt een nors, schriel agentje in. Naast het uniform staat een boom van een vent met een felle, franke blik en lange wilde haren, de handen uitdagend over de borst gekruist. Een boef? Door drie ramen hangt een bewoner nieuwsgierig te wachten op de ontknoping. Voor de voordeur staat een klein, uitpuilend uniform, overdadig gevuld met een koddige, blondgelokte teddybeer. Ik wandel traag en heupwiegend in het blikveld van al wie kijken wil. Dat voelt goed, zo goed. Maar ik mag niet naar binnen. De ietwat dik uitgevallen flik met knuffelbeestallures spreekt mij aan, honingzoet:
- Kunt u even wachten mevrouw? Woont u hier?
- Ja, mijnheer ik woon hier. Wat is hier gaande?
- Mmmm. Kent u toevallig de heer Warmoes?
- Natuurlijk ken ik Cériel. Niet toevallig, trouwens. Ik wóón hier, weet u wel!
- Mmmm. Wanneer heeft u hem voor het laatst gezien?
- Daarnet nog. Toen ik thuiskwam. Het moet rond vijven zijn geweest. De zon was net aan het ondergaan. Waarom?
- Mmmm. Interessant. Kunt u morgen een verklaring komen afleggen op mijn kantoor?
Ik krijg een visitekaartje in de pollen gestopt. De dikke blijkt commissaris te zijn. Gerechtelijke politie. Ik neem zijn uitnodiging met open handen aan: een alibi om morgenvroeg wat langer uit te slapen en het kantoor niet meer aan te doen voor ik de trein richting Joy Vansion neem. Ik glimlach naar de malse, gulle lippen en de bolle wangen. Hé flik, steek me niet in de fik! Al is daar geen gevaar voor. De man beweegt zijn knikker en zijn smoezelige blik vertelt me zonder woorden dat hij mij wel ziet zitten maar hondstrouw door 't leven gaat. Over mijn schouder kijk ik naar de lenige, welgevormde gangster. Het is te donker om zijn blik in te pikken. Ik besluit dat hij mij wil. Ik besluit dat ze me allemaal wel willen. Alleen moet ik niet zo expliciet met mijn aura showen. Dat blokkeert zelfs dokters.
Er komt 't één en 't ander aangestommeld op de trap. Wat volgt, is een bombardement op mijn zelfingenomenheid. Mijn houding stuikt pardoes ineen. Twee stijve uniformen stompen Cériel door de deur naar buiten. Hij is geboeid, handen op de rug. Hij struikelt over de drempel. Ik schiet vooruit, help hem recht en omhels hem lang en hevig. De twee harken maken aanstalten om mij van hem los te maken. Ik knal ze neer met de twee groene lasers tussen mijn wimpers. "Ik kom je morgen opzoeken, Cériel, morgen kom ik naar je toe!" Dan laat ik de armen der wet hun zielige klus klaren. De handen in de zij, zoals een boerin die haar erf bewaakt, kijk ik hen na. Pas dan komen de vragen. Wat is er gebeurd? Wat is er in godsnaam gebeurd? Wat gaan ze met hem doen? Welke nonsens over Blauwbaarden en dwangstemmen gaat hij daar uitslaan? Zullen die kinkels wel merken dat hij 'anders' is? Zullen ze hem doen bekennen wat hij niet gedaan heeft? Dat lukt hun zelfs bij normale mensen… En wie was die andere gozer? Iemand die Cériel erin wou luizen? Een heuse roman schrijft zich uit in mijn hoofd. Ik stop het foetaal in de versnippermachine. Ik wil naar boven, naar mijn fles, mijn bed en mijn vertrouwde alleenheid.
Te laat. Natuurlijk te laat! Mijn medeslakken zijn uitgebroken en bestormen mij met vragen:"Wat is er gebeurd? Wat heeft hij uitgespookt?" Ik weet van niets. Ik weet écht van niets. Maar zelfs als ik iets wist, zou mijn antwoord exact hetzelfde klinken: "Hey, moet je mij niet vragen! Ik ken die man niet."
Ik wens het ramptoerisme op eigen bodem naar Wallonië en vlucht mijn appartementje in. Het duurt twee borrels voor ik weer in mijn eigen lijf verdwaal, dat nog nazindert. Ik sluit mijn ogen en zie een koppel kantoorhanden en wat ze met me deden. Ik schrei.
feedback van andere lezers- Ghislaine
Hahaha, we komen er niet te belabberd vanaf. Knuffelberen lopen hier genoeg rond. Ze zijn een verzoeking, elke dag opnieuw. Ja, ik ben ook gezond lol
Vansion: dag gezond armpje der wet ... hihihi... teddy of niet ... als ze maar sterker zijn hé ... - commissarisV
Ik heb er wonderwel mee moeten lachen, jij ondeugend meiske. Echt een goed stukske en niet te intellectueel overladen, hihi. Ik heb voorwaar een plaatske gekregen, hondstrouw bulder bulder...
Vansion: toegegeven - al heb ik je wat overdreven - ik neem aan dat jouw uniformpje best toekan - 'hij' treedt later nog eens op - met pakkracht ... - teevee
Spanning en verrasing. Je kent er wat van! - geertje
Ik ben de draad even kwijt, maar vind het verhaal goed geschreven !
Vansion: draden oprapen is niet altijd nodig - ze kwijtraken mag - steken laten vallen ook - en zo ...
meen begrepen te hebben dat je het niet zo goed maakt
'k wens je veerkracht
en 't vertrouwen
dat schering en inslag
wel weer ineenplooien
en draagkracht werven
na was- en spoelbeurt
met tijd en boterhammen
en af en toe
een teken van leven
aan de wand - rinka
fieoew, een iets lichter stuk, dat kwam op exact het juiste moment. de teddyflik is geestig! het wegbrengen van cériel en het complete omslaan van haar stemming tragisch. goed gedaan vind ik, bij die combi's en zwaailichten kreeg ik al een benauwd gevoel, terwijl tanne blijkbaar niksvermoedend was. ik vind het moeilijk te doorgronden wat ze nu eigenlijk precies voelt en zoekt. dat is een van de drijfveren om verder te lezen.
Vansion: Die blondgelokte lijkt een beetje op cV ...'t Is wel een karikatuur natuurlijk. Hij kon er mee lachen ...
Je slaat de nagel op de kop. Ik probeer een personage te scheppen dat zeer gevoelig is voor prikkels, maar hierop niet stereotiep reageert ... Naarmate het boek vordert, komt ze dichter op de beleving te staan en wordt haar reflectie secundair. Ontwikkeling richting earth... Haha als het lukt hé ...
Wat ze zoekt weet ze zelf niet. Zoekt ze wel iets. Ze wordt bewogen ... - kronos
Cériel heeft wraak genomen, zijn tijdverdrijf is té belangrijk :
'Wanneer heeft u hem voor het laatst gezien?' en 'Mmmm.Interessant.'
Vansion: Je oog is goud waard. Vanaf volgende week begin ik weer systematisch te lezen. Ook jou!
|
