|
< terug
De vader van mijn vader. 22
Op het najaar trouwde Wullem met Betje. Hij had nu al twee kinderen en was nog niet eens vader. Maar daar kwam gauw verandering in. Op vijf jaren tijd kreeg hij met Betje twee zonen en een dochter: Jan, Antoon en Maria. Jan werd later mijn vader!
Nolleke en Truike waren ondertussen al ergens aan 't werk als knecht en meid. Vader kon zich later niet meer herinneren dat er nauw zuster/broeder-contact was geweest tussen hen. Wat hij wel wist dat was, dat hij zo gauw mogelijk paardenknecht wilde worden net zoals vader Wullem. Achter het huis van Betje had Wullem het hele landje van een degelijke omheining voorzien en het kippenaantal wat opgefokt. En in de Itterstraat konden ze, aan een zacht prijsje, acht en zestig aren landbouwgrond kopen van een familielid van Betje. Gelukkig kon Wullem over paard en getuig beschikken wanneer het werk bij De Crets het toeliet...
Zo was hij op een donderdag al vroeg bezig met mest naar zijn land in de Itterstraat te rijden. 's Namiddags hadden de kinderen geen school en mochten mee naar het veld. Vader Wullem stapte naast de kar...zijn drie kinderen stonden van voor recht tegen het schot. Opeens fladderde een patrijs van onder de voeten van het paard en dat sloeg op hol. Vader Wullem 'plukte' al lopende zijn drie kinderen van de kar, kwam met een voet onder dat zware, met ijzer beslagen wiel en de kar dakkerde over hem heen.
Overal waren knechten in het veld die het paard konden vangen en terugbrengen. Maar vader Wullem kon niet meer recht. Jan was ondertussen naar huis gelopen om moeder Betje te verwittigen. Op de terugweg kwamen ze een paar mensen tegen die Wullem op een schot van de kar hadden gelegd en zo naar huis brachten. Hij schreeuwde van de pijn!
In Kessenich was zich een jonge dokter komen vestigen die te paard de zieken ging bezoeken. Die werd er bij gehaald...onderzocht Wullem en zei bij het buitengaan tegen Betje: "Het is maar aanstellerij, vrouwke! Ik heb niets kunnen vinden!"
Heel de nacht schreeuwde Wullem het uit van de helse pijnen zodat men besloot om hem met de tram naar het dichtsbijzijnde ziekenhuis te brengen. Dat was in Maastricht, zo'n veertig km van bij hen vandaan. Het onderzoek wees uit dat de ruggegraat was gebroken. De dag nadien stierf Wullem en werd ook in Maastricht begraven.
Mijn vader was de oudste... vanaf nu de kostwinner! Zijn verlangen om paardenknecht te worden kwam sneller dan gedacht. Die paar jaren dat hij vader Wullem had gekend had die hem veel geleerd. Vooral je met hart en ziel geven voor dàt wat je wil bereiken. En vader gàf zich! Hij begon op De Crets in de plaats van Wullem. En hij werd een goede paardenknecht want dàt zat hem in het bloed!
EINDE
feedback van andere lezers- knuffieke
Ik vindt het echt prachtig wat je geschreven hebt.. heb dan ook alle delen in één keer gelezen.
Zou het naar een uitgever sturen.., het is echt het publiceren waard!
Bedankt voor het leesplezier,
Sonia
teevee: Bedankt voor je fijne reactie! - Ghislaine
Dit familieverhaal is gewoon adembenemend mooi. Een tip waar je mee doet wat je wenst:
Soms staan er wat typfouten in, zoals in de laatste zin: parrdenknecht.
Voor onze jeugdige lezertjes zou ik willen zeggen:
Wees blij dat je nu naar school moet: want vele generaties moesten werken om hun steentje bij te dragen......aan de eeuwige armoede.
Dit zou geschikt zijn voor een Vlaams Filmpje, echt teevee, want het is prachtig.
teevee: Bedankt, Ghislaine, voor je begrip. Vroeger gingen ze naar school vanaf de eerste tot de plechtige communie. En met die vier à vijf jaar school waren ze slim genoeg om ons een beter leven te bezorgen. Mijn moeder was een meisje dat van negen tot elf naar school is geweest. En ze leerde ons Franse woordjes die ze niet kon schrijven maar wel foutloos uitspreken. Armoede was troef maar ze waren gelukkig wanneer ze goed konden werken! En gelukkig met de kleine dingen in het leven, aanvaardde ze met vertrouwen al wat op hen af kwam. Door hun geloof waren ze eenvoudig maar sterk! - Vansion
:D
teevee: D: - aquaangel
applaus..
teevee: Harder...ik hoor niets!
Dank je! - geertje
theo,
dat "lang uitgesponnen" was goed bedoeld hoor !
je hebt een "familiekroniek" geschreven ! prachtig !
citaat uit je verhaal !
Vooral je met hart en ziel geven voor dàt wat je wil bereiken...
(dat heb je hier bewezen !!!! )
lieve groet
teevee: Dank je geertje. Ik had het nog daaaagen kunnen rekken, maar genoeg is genoeg! - rinka
ooooh! is het al gedaan?! het einde wat rap afgehaspeld vind ik. maar als het genoeg is, dan is het inderdaad genoeg. wat mij betreft: ik kon anders nog dagen en dagen doorlezen hoor.
Theo, ik zal dit verhaal niet vergeten. Ik vond het zeer kleurrijk, bijzonder aangenaam geschreven, met een prachtig evenwicht tussen verhaal en pittige details. De tijdsgeest komt er ook heel mooi in uit. Verder ook het leven zoals het was, is en altijd blijven zal. Miserie en verdriet afgewisseld met liefde en geluk.
Hartelijk dank!
teevee: Heel, heel graag gedaan! - Das
Machtig, jammer dat het gedaan is. Had het zelf nog daaaagen willen lezen.
teevee: Blij dat ik je heb kunnen bekoren.
Die gedachten gaan nooit verloren!
|
