Volg ons op facebook
|
< terug
Vonken !
10.07.03 - 17.00 uur
Het duister duo schoof haast geruisloos aan een tafeltje het verst van de toog verwijderd. Aan de bar zaten twee klanten met blonde Jessy, uitbaatster van café Quo Vadis, te keuvelen. De waardin kon haar bek niet houden en het gesprek van Wilfried en Jos was Top Secret ! Vandaar.
'Tienduizend euro nu, cash, de rest ontvang je na de afloop.'
Wilfried, een plattelandsboer, schoof in een vertraagde beweging de omslag over het tafelblad naar Jos toe terwijl hij hem star en verbitterd aankeek. Alles voor zijn koeien !
Twijfel - ijzige blik - trillende handen - spanning.-
'Vooruit ik doe het,' doorbak de stationchef de onhoudbare stilte en moffelde de envelop zonder de inhoud na te zien in zijn binnenzak. De waardin had niets bemerkt.
11.07.03 - 09.30 uur
Daniël, bewegingsverantwoordelijke bij de NMBS, slofte langs de bushalten op slippers, gekleed in short en los hemd en bereikte even later het stationsgebouw. De ochtendzon brandde al in zijn nek en in het transmissiecentrum waar hij straks zijn dienst aanvatte, blies geen airco. De baas liet toe dat de centralist er zomers bij liep. Geen uniform - hij kwam toch niet onder de ogen van de reizigers.
Daniël begroette zijn collega, nam nota van de stand van zaken en eenmaal hij alleen in het kantoor vertoefde, herschikte hij de werktafel naar zijn wensen. Hij las het dienstblad. De goederentrein van 10.20 uur op spoor drie moest met tien minuten vertraging vertrekken. De enige wijziging in het voorgedrukt schema. Net wou hij even zijn voeten laten rusten toen Jos de zenuwcel onaangekondigd binnenviel.
'Uw orders al doorgenomen, Daniël ?'
'Ja, patron, enkel een vertraging op spoor drie zie ik.'
'Inderdaad en hou u daaraan.' Het bevel deed de ondergeschikte terugdenken aan zijn legerdienst - een kaffer van een sergeant die hem steeds deed huiveren wanneer die zijn smoel opentrok.-
Op het Marktplein, dertig kilometer verder, was het drummen voor een mooi plekje. Een startend peloton renners vormde een éénmalige gebeurtenis in dit dorp. De koersdirecteur verrotte van de zenuwen. Met de tongpunt viste hij in zijn mond een stukje nagel op, bracht die naar buiten, perste zijn lippen en spuwde het hoornachtig maantje op de grond. Zijn vingers waren niet meer om aan te zien. Hoe kreeg hij de profs op tijd gestart ? Haast alle deelnemers moesten nog hun handtekening plaatsen aan de inschrijvingstafel !
Achter zijn rug ronkte een motor. De bestuurder droeg een geel hesje - referee -. Als een push-up bolde de motorhelm de wangen van het gelaat dat er in gewrikt zat. Op zijn schouder zocht een renner het evenwicht, vast geankerd met klikschoentjes in de pedalen. Het nummer negen. Hij stonk naar smeersel.
'Werkt uw toestel ?' vroeg de motorrijder terwijl hij even gas bij gaf zodat de koersdirecteur hem niet kon horen.
'Perfect,' fluisterde de coureur. 'Kijk, als we nu starten, moeten we een gemiddelde snelheid halen van vierentwintig kilometer per uur.'
'Oké, op het laatst de remmen dicht hé,' knipoogde de helmdrager.
'Wat dacht je, zot !' De ranke figuur duwde zich af en balanceerde tussen de concurrenten richting jury.
11.07.03 - 10.09 uur
Het alarmpistool knalde over het Marktplein. De burgemeester glunderde. In de volgwagen droogde de koersdirecteur zijn nekzweet. Honderd éénentwintig gekleurde ruggen kromden zich om vaart in hun rijwiel te krijgen. Het traject was vlak maar tweehonderd dertig kilometer lang en de laatste dagen haalde het kwik gemakkelijk dertig graden. Nummer negen tikte de coördinaten in op het toestel en las de gemiddelde snelheid af : vijftig kilometer per uur ! Verdorie, vlug naar voor, enkele ploegmaten aanwakkeren en er vaart insteken. Tegen alle verwachtingen in - het peloton zou allicht langzaam uit zijn slaap zou ontwaken - ontspon er zich een helse koerswedstrijd. Het peloton raasde na enkele bochten als een sneltrein. Als een slang, één lang uitgerekte ketting. Wat één renner kon teweegbrengen !
11.07.03 - 10.18 uur
'Dispatching aan spoor drie. Dispatching aan spoor drie, over,' klonk het mechanisch door de draagbare radio. In de goederentrein maakte Maurice zich klaar de machine op gang te brengen.
'Wat nu weer,' zuchtte de machinist. Hij zette even alle activiteiten stop, veegde het voorhoofdzweet weg, greep naar de portabel, drukte de zendtoets in en antwoordde : 'Spoor drie luistert, over.'
Daniël schuifelde op zijn stoel. In zijn nek voelde hij de hete adem van zijn chef.
'U moet tien minuten wachten. Ik herhaal tien minuten wachten. Vertrek voorzien om 10.30 uur, over'
Maurice liet een flauwe 'Begrepen' horen en plofte neer op de zetel.
11.07.03 - 10.30 uur
De trein op spoor drie snokte, trok en nam snelheid. Stipt vertrokken. In geen tijd vlamde het lege tuig aan een snelheid van honderd twintig kilometer per uur.
Wilfried profiteerde van de afwezigheid van zijn zoon en volgde op de pc het gps signaal van het nummer negen en de goederentrein. 'Perfect !' Handen wrijvend staarde hij als een bezetene naar het scherm. Alle rede verloren, geobsedeerd door woede. Zijn koeien naar de verdoemenis helpen door een stormend peloton dat langs zijn velden scheurt gecoverd door een oorverdovende helikopter. Niet met Wilfried ! Het buurtcomité had niet willen luisteren. Nu zouden ze het voelen !
11.07.03 - 10.45 uur
De benen van het nummer negen verzuurden dat het pijn deed. Hij hield het toestel in de gaten. Ze zaten op schema. Volhouden, vijftig per uur ! Hij haalde alles uit zijn kas om op tijd te komen. Zijn sportmanager begreep er geen snars van - wat haalt die in zijn kop !! toch geen doping zeker, asjeblief, mijn sponsors !! - De negen loerde tussen zijn ellebogen en zag dat de ganse meute in zijn zog volgde. Dààr, dààr, op amper honderd meter blonken de rails van de overweg. Het nummer negen zwenkte opzij en trok de remmen. De strakke lijn veranderde in een afgeknotte kegel. De goederentrein denderde ritmisch op het ijzer.
De groep naderde de overweg, néé ! de trein - sporen - kriepend ijzer ook remblokken - stank van rubber - vuur uit ijzer - botsen - meesleuren - verslinden - opengereten vlees - gekatapulteerde fietsen - schroot - verwrongen staal - bloed mensen wat een bloed ! - kop er af - geoliede benen - kleur veel kleur - motorrijders verliezen evenwicht - storing op tv - Maurice knijpt de ogen dicht - nummer negen staat aan de kant - toeschouwers schreeuwen, tieren hysterisch.
De spoorweg die de Steenstraat dwarst werd herschapen in een bloederig slagveld, een massamoord.
Een kilometer verder sloegen koeien met hun staart hardnekkige vliegen van hun bil en fladderden met hun oren.
feedback van andere lezers- Ghislaine
Super geschreven collega. Het einde subliem.
kronos: dank je ;-) - RolandBergeys
Leuk, tof ook, die tijdsaanduidingen, maar ik zou op leestekens letten - bvb - na of voor. of ; of !! klopt niet hé.
Gebruik, denk ik, ook minder uitroeptekens, de woorden spreken voor zich, en je krijgt zo een storend teveel.
vastgeankerd aan elkaar
Maar het verhaal op zich (als je die dingen even naast je zet) leest vlot. Fijn!
kronos: wou de woorden wat meer verven door leestekens, niet geslaagd blijkbaar
heb werkwoord 'ankeren' gebruikt, vandaar
thx voor fb ! - waterklok1
wijs! surtout het einde! Machtig!
lot
kronos: dank je ! - knuffieke
Inhoud is goed.. maar het had wat langer mogen wezen.. wat meer suspens.
kronos: dank je knuffieke ! - aquaangel
dit ook graag van je gelezen kronos
xx
+++++++++++++++++++++
+++ ++.-"``"-. + + +
+++++ /_____; ..+ + +
+++++{______}.. + + +
++++++( o o )..... + +
------ooO-(_)-Ooo------
------EEN-GEZOND---------------
-----------2007----------------
*******-Toegewenst***********
* * * En hele fijne kerstdagen* * *
kronos: hahaha je bent weer spiritueel hé, kriebels in de buik ?
mooie sneeuwman - kerstman
van harte een intieme, sferige kerst en véél aangename verrassingen volgend jaar en een blákende gezondheid uiteraard !! - Vansion
plastische beschrijving van dat ongeval tussen de 'liggende streepjes' is een knallerd
en ja: het slotbeeld ook!
kronos: knallende dank ! - thijl
Prima opbouw van de spanning, en goed geschreven. Graag gelezen. De slotzin is wel een anti-climax zeg, ;-)
kronos: dank je voor de waardering
|
