Volg ons op facebook
|
< terug
Verwerken: dl I
Ze flitst voorbij, mijn rechterooghoek vervullend met haar silhouet. Ik trachtte nog iets op te vangen, door mijn hoofd stroboscopisch naar de leegte te wenden die ze achterliet. Het is een als gloed die je gewaar wordt, waarvan je slechts vluchtig het parfum in je kan opnemen, doch urenlang in een trance vertoeven die het verlangen enkel versterkt. De verbeelding die zelfs het illusionaire overstijgt. Je wilt haar nog even aanraken, maar kan je hand niet verder dwingen dan een slowmotion beweging. Gedijen in de vaststelling dat je haar nooit zal aanraken, wekt deze herinneringen op van hoe alles geweest zou moeten zijn.
Het 'parallel gevoel' waarbij de bewustwording je overmant. Het is als een droombeeld net op het moment je tot een denkbeeldige climax komt. De laatste fractie, voor je verdwaast ontwaakt en je alweer ergert aan de voortschrijding 'bestaan' genaamd. Met de daarop volgende ogenblikken waarop je je je afvraagt wat je beter had gedaan om het verdere verloop.
Op de derde rij van de wagon gezeten, restjes regen van de overjas in strijd met de zwaartekracht, werd ik een rilde ik plotseling. Waarschijnlijk een vluchtig tochtje van iemand die de scheidingsdeur tussen het compartiment en de in- en uitgang van de wagon opende, om zichzelf in dit deel een plaatst eigen te maken. Het is gebruikelijk als men via deze weg een overbrugging tussen twee punten onderneemt. Doch, was het fatum of niet, hierdoor werd ik fysiek gedwongen mijn blik naar links af te wenden en werd zo met haar beeltenis getoornd. Een verfijnde vrouwelijke vorm, in het ijle starend. Naar mijn vermoeden ongeduldig wachtend op het complementaire voortschrijden van tijd en wagon.
Men kon haar geen ongeduld kwalijk nemen, alwaar zij ook heen zou moeten, het zal wel van zijn 'importante' geweest zijn. Zoals de schoonheid geparadoxeerd wordt als equivalent voor vooraanstaandheid en status. De wetenschap dat men als leek in de onmogelijkheid verkeerd ooit dichter dan het silhouet te komen. De schijnheilige vroomheid als voorbeeld.
Geen anomalie was in haar profiel merkbaar. Als 'divine' vormde het zichtveld de vorm waartoe ze geschapen was. Zachte donkere lokken, haar frêle gezicht omsluitend, waarachter helder blauwe ogen verscholen waren. Met een 'corpus forma' die meer dan gerechtvaardigd is. Het besef dat er schoonheid bestaat dringt zich op. Het zou zelfs niet ongepast zijn oneerbaar hierover te bezinnen, met als rechtvaardiging dat het genot mag, moet nagestreefd worden, als was het de enige deugd. De enige deugd, welke het ook is. In gedachten vertoef je hierbij reeds in een intieme omhelzing aan het, tussen eb en vloed, neerschrijdende avondrood.
Traag genietend vallen de oogleden dicht en de bewustwording verijlt in een trance die de geneugten streelt. Het hart is warm, in extase.
feedback van andere lezers- Das
Schitterend!
Ik heb je eerder toch al verteld dat ik een fan van je ben, toch?
Ik wil meer! Steeds maar meer en meer, ik ben een leeg gapend gat dat niet opgevuld kan worden, doe je best, voor je fans daarom. Meer! Fugaz! 'k Ga het geen tien keer herhalen! Meer! Meer! Meer! Meer! Meer! Meer! Meer! Meer!
Meer! fugaz: tja, ik heb blijkbaar niet zoveel te vertellen als jij hé
maar ik doe mijn best
en vrees niet vriend, er volgt meer (das de tiende keer van mijzelf)
thanx
Jurgen - kronos
waarom zou je ophouden met schrijven, prachtig gewoon ! fugaz: ik kan maar een ding repliekeren: dank je - Marlis
Heel graag gelezen dit stukje tekst.
Er staan nog wat kleine typfoutjes in je tekst
"werd ik een rilde ik plotseling"
en plaats ipv plaatst
fugaz: dank je wel - gekko
Het heeft wel iets, dit soort schrijven alleen zou ik het bij een langer verhaal niet echt volhouden. Spijtig dat het vol schrijffouten staat, afprinten en van papier lezen helpt. fugaz: thx - aquaangel
graag gelezenxx fugaz: graag geschreven - RolandBergeys
Sluit me helemaal aan bij Gekko, te veel om op te noemen wat dat betreft, en toch is de sfeer leuk. fugaz: fair
dank je - dichtduvel
Blijf verwerken fugaz: don't we always? - Vansion
hou ik echt van
de fouten kun je er achteraf uithalen - desnoods laat je dat aan zij die het goed kunnen - niet zo belangrijk nu
minstens wik en weeg je je woorden en bral je er niet op los - traag en geconcentreerd werken en niet tevreden zijn als het niet precies weergeeft: dat zie ik je doen - en dat is goed
af en toe gebruik je ingewikkelde woorden en constructies die volgens mij onnodig zijn - vb. geparadoxeerd wordt als equivalent ... - denk wel te snappen wat je bedoelt ... maar dat laat zich niet echt lezen, vind ik ... enfin, laat het gezegd wezen van een ander taalworstelwezen ...
voortboeren dus
fugaz: dank je
ik doe er rustig aan voort
|