Volg ons op facebook
|
< terug
Tera 1 Het eerste contact - Hoofdstuk 5/13
Ontsnapt
"Kondo, wat wilt u van ons?"; vraagt Syla.
"Als jullie de waarheid spreken niets, maar als jullie liegen, dan is uw bestemming Korda."
"Kordiaan, wat heeft u tegen de Teranen."; merkt Tjina vragend op.
"In principe niets, maar uw volk heeft een zware misdaad begaan, die moet bestraft worden."
"Een misdaad, Kondo. Mogen wij dan ook weten welke?"
De Kordiaanse bevelhebber kijkt Syla even aan en antwoordt dan:
"Zeker, Syla. Het is mogelijk dat jullie leiders het verzwegen, maar ongeveer drieduizend jaar geleden werd het pas ontstane Kordiaans imperium door Teraanse slagschepen aangevallen en verslagen. Vele Kordianen zijn daarbij omgekomen. Maar nu is de tijd gekom..."
"Kordiaan, wat jij vertelt is onmogelijk, drieduizend jaar geleden waren er op de Aarde nog geen ruimteschepen."; roept Tjina verschrikt uit.
"Nee, aardvrouw. Het spijt me om u te moeten teleurstellen. Maar we hebben meer dan genoeg bewijzen gevonden."
"Kondo, het kan niet. Mijn broer was een oudheidkundige. In die tijd sloeg men elkaar nog dood met primitieve wapens."; merkt Paul op.
Verbaasd richt de Kondo zich tot de fransman.
"Hee hee, je begint zeker moed te krijgen."
Paul wend snel zijn hoofd af en kijkt naar de metalen vloer.
"Ook goed, Aardmens. Maar dit gesprek draait toch op niets uit, laten we er maar mee ophouden."; zegt de Kondo.
Plots komt Paul in actie en slaat de Kordiaan, die de aardse wapens verzamelde neer en grijpt er één van. Dan richt hij het wapen op de Kondo. De verraste Kordianen laten zich in dekking vallen en trekken hun eigen wapens.
"Stop, elkaar doden, verandert toch niets aan onze plannen."; zegt de Kondo.
Snel loopt Paul op de bevelhebber toe, zonder dat zijn wapen ook maar even van richting veranderd.
"Syla, Tjina, neem jullie wapens ook. Snel."; zegt hij, terwijl hij zijn wapen tegen de zijde van de Kordiaan drukt.
Beide meisjes rapen snel hun gevallen wapens op. Syla geeft dadelijk een bevel aan de Kondo, terwijl zij haar wapen van de ene naar de andere beweegt:
"Kondo, geef bevel terug te keren naar de plaats waar jullie ons gevangen namen, of je...."
"Syla, pas op."; roept Tjina op dat moment.
Als het meisje zich snel bukt en omdraait, ziet zij een Kordiaan, door een schot uit het wapen van de Indonesische, neervallen. De man wou haar langs achter neerslaan. Dan richt zij zich op, terwijl ze haar fout beseft.
"Bedank, Tjina. Dat was juist op het nippertje."; zegt ze, waarna zij zich tot de Kondo wendt:
"Kondo, laat uw soldaten hun wapens neer leggen."
"En als ik het niet doe, schatje. Je bent nog steeds in onze macht."
"Toch niet, Kondo. Wij hebben niets meer te verliezen. We kunnen toch niet meer van deze planeet weg. Dus als jullie wapens over een paar seconden op de grond liggen, zijn wij allen dood."; zegt Tjina, terwijl zij haar wapen op het instrumentenpaneel richt.
De Kondo schrikt even en knikt zijn soldaten toe:
"Doe wat zij verlangen, voorlopig hebben zij de toestand onder controle."
"Dat is beter."; merkt Syla op, nadat de Kordianen hun wapens op een hoopje geworpen hebben.
"Kondo, geef bevel om te draaien."; fluistert Paul in het oor van de Kordiaan.
"Jogon, keer om en doe wat zij zeggen. Onze kans komt later nog wel."; beveelt de man dan.
Dadelijk verandert de kleine schotel van koers en daalt steeds meer. Enige minuten later naderen zij het doel en even later verlaten onze drie vrienden samen met de Kondo het Kordiaanse toestel. Snel verwijderen zij zich in de richting van het woud. Als zij on- geveer de van de afstand afgelegd hebben, blijven ze staan.
"Vaarwel, Kondo Taman. Keer maar terug naar uw schip, wij kunnen zonder u ook wel verder."; grijnst Syla.
De Kondo kijkt hen even verbaasd aan en stapt dan weg in de richting van zijn schip. Maar plots laat hij zich vallen.
"Pas op !!!"; roept Tjina uit.
Dadelijk laten de drie aardbewoners zich vallen. Juist op tijd. Rondom hen raken verschillende energiestralen de grond.
"Snel, we moeten hier weg."; roept Paul en lost enige schoten in de richting van de Kordiaanse verkenner.
Snel springen beide vrouwen, samen met Paul recht en rennen naar de eerste bomen toe. Plots wordt Tjina in de zijde getroffen en valt.
"Tjina, is het erg?"; vraagt Syla, terwijl zij naar haar, in het gras zittende, vriendin toe rent.
"Nee, Syla. Help me. We moeten verder."
Syla helpt Tjina recht en samen vluchten ze verder, terwijl Paul het vuur op de achtervolgers opent.
"Laat maar, Syla. Het is maar een schram, ik kan wel alleen verder."
Als zij de eerste bomen bereiken laten beide meisjes zich vallen en openen dan het vuur op de Kordianen. Paul springt snel op en rent gebukt naar zijn beide lotgenoten toe. Verschillende schoten van de Kordiaanse soldaten schieten om hem heen. Maar de blauwhuidige mannen worden door de schoten van Tjina en Syla in dekking gedwongen.
Als Paul zich bij zijn beide vriendinnen gevoegd heeft, maken zij zich uit de voeten. Maar zodra zij niet meer schieten, haasten de Kordiaanse soldaten zich achter hen aan.
"Stop, laat hen maar. Wij moeten naar de basis terug."
"Yo, Kondo."; antwoordt een soldaat en dan geeft hij zijn makkers een teken om terug te keren naar de schotel.
Als zij het toestel bijna bereikt hebben, beveelt de Kondo:
"Dori, roep dadelijk de basis op en laat twee schepen vertrekken met als doel, de vluchtelingen bij hun verkenner op te wachten."
"Yo, Kondo."; antwoordt de Dori en haast als eerste hun toestel binnen.
Na een aantal minuten, merkt Paul op:
"We worden niet meer gevolgd."
"Oef, dan kunnen wij eindelijk eens rusten en de wonde van Tjina verzorgen."; zegt Syla.
"Zeg, dat was een mooie komedie, die wij opvoerden."; grinnikt Tjina.
"Ja, we namen hen mooi beet."; lacht Paul.
Nadat Tjina's wonde verzorgt is zegt Syla.
"Kom, vrienden. We moeten verder. Het lijkt mij het beste dat we proberen om onze verkenner te bereiken en dan zo snel mogelijk naar de USA 10."
"Ja, Syla. Ik denk dat, dat het beste is. Samen met de anderen kunnen we beslissen wat ons te doen staat."; zegt Paul, terwijl hij zijn wapen in zijn holster wegbergt.
Op hun hoede haasten zij zich in de richting van de aardse verkenner, die zij ongeveer één uur later bereiken. Plots:
"Snel in dekking, er staat een Kordiaans schip nabij ons toestel."
Onze vrienden laten zich snel in het roze gras vallen en trekken hun wapens
"Daar, nog meer Kordianen."; fluistert Paul, nadat hij rechts van hen een tweede Kordiaans toestel opmerkte..
Maar nog voor beide meisjes kunnen omkijken, worden zij onder vuur genomen. Langs beide zijden beschoten vluchten zij naar links, steeds verder van hun verkenner vandaan.
Tot hun verbazing volgen de Kordianen hen echter niet. Enkele minuten later sluipen zij weer dichterbij. Van op enige afstand loeren zij naar de soldaten.
"Verdomme, zo te zien zijn die van plan om hier op ons te wachten."; fluistert Paul.
"Ik denk dat we nu niet anders meer kunnen dan te trachten om de USA 10 met onze voeten te bereiken..."
"Ja, Syla. Of we moeten de verkenner zien terug te krijgen."; zegt Tjina.
"Dat halen we nooit, Tjina. Zij zijn met een overmacht. Er zit niets anders op. Gelukkig hebben we een kompas bij ons."; zegt Paul ernstig.
"Kom, vrienden. We moeten voortmaken, anders komen we nooit op tijd.
Sluipend door het gras verwijderen zij zich tot op veilige afstand en dan begeven zij zich met drie op weg. Verschillende uren later bevinden Paul, Tjina en Syla zich in een zeer dichtbegroeid bos, waardoor zij moeizaam vooruit komen.
"Als we aan dit tempo verder moeten, bereiken we ons doel nooit."; zegt Paul vermoeid, terwijl hij enkele struiken opzij duwt.
"Toch kunnen we beter even uitrusten, we kunnen beter iets later aankomen, dan nooit."; merkt Syla op.
"Zeg, er is nog een probleem. We moeten ook eten en dat hebben we niet."; fluistert Tjina ontmoedigd.
"Ik denk niet dat eten zo een probleem is. Tijdens onze voettocht heb ik verschillende dieren gezien. We kunnen altijd op jacht gaan."; antwoordt Paul op Tjina's opmerking.
Maar als Paul rechtstaat, klinkt plots een woeste kreet door het bos.
"JOE HOEE!!!!"
Even is het doodstil, terwijl onze vrienden verschrikt blijven luisteren.
"Hee, horen jullie dat?"; zegt Paul.
Opnieuw klinkt een zelfde kreet, maar nu van een andere zijde.
|
