Volg ons op facebook
|
< terug
Over mosselverneutelingskens, echt…
Mijn gevoel van elementaire waarden is misschien net flexibel genoeg te noemen op sommige punten, maar op enkele fundamentele komma's ben ik echt zo vastgeroest als een kepernagel in de Titanic.
Zo raakte ik vanmiddag volledig overweldigd door emoties, helemaal van mijn melk raakte ik, snakkend naar een beetje begrip om het mosselleed dat mij tergde.
Het was erg duidelijk dat er nog vele obstakels waren die onuitgesproken bleven. Gedachten liepen om en om en om, terwijl een zielig hoopje schelpen mij grijnzend aankeken met open gekookte helften. Ja echt. Ik werd vierkant uitgelachen door een pot gaargekookte mosselen van het kaliber, wij-zijn-de-naam-mossel-niet-waardig-zo-klein.
Overheersend en bizar zult u denken. Echt, ik werd publiekelijk getergd door bovennatuurlijke krachten. Of dit nog niet genoeg was, een smakkende mee-eter aan de tafel naast ons, vond het nodig te vertellen hoe hij ooit een mosselhoofd had gekregen. En dit allemaal wijl hij zijn tanden zette in een groot stuk vlees dat mij verleidelijk aankeek.
Ik voelde me zielig, maar had niet voor niets 2O euro betaald voor deze portie. Dus geen kat die mij ging tegenhouden mijn waar voor dit geld te nuttigen.
Ware het niet dat het ene scharminkel na het andere me zieltogend bekeek voor ik een vork in hun kleine, onvolgroeide lijkjes trachtte te prikken. Dat had ik het echt graag met een brede glimlach gedaan. Doch sommigen waren nog helemaal niet klaar om afscheid te nemen van hun moederschelp en scheurden letterlijk doormidden. Met het gevolg dat al hun ingewanden tentoongesteld werden. Hun leed raakte mijn hart.
Wat ik nu echt niet nodig had tijdens een maaltijd was de vivisectie van een mossel. U begrijpt… Doch als van de duivel gekust deed ik net of mij dat geen moer kon schelen en hapte beet na beet verscheurde lichamen. Zorgvuldig op alle delen -met tandrandjeskoord en halve tong op mijn vork geprikt en gedraaid - om daarna ondergedompeld in de mosselsaus blindelings plat te bijten, teneinde het walgelijke beeld wat te verdoezelen.
De priemende blik van mijnheer moeial naast mij week niet van mijn gezicht, wat mij een erg oncomfortabel gevoel gaf.
Als tegenreactie bleef de tong van zo'n flutmossel spontaan in mijn keel hangen, wat een nogal genante hoestbui opleverde. Meerdere meelijdende blikken draaiden mijn kant op. Ik verachtte mezelf omdat ik zonodig mosselen had moeten bestellen. Waarom geen steak, of een heerlijke pasta met scampi. Dan had ik toch ook iets uit zout water binnen gehad. Maar neen. Ik moest weer zonodig de toeristentrend volgen en mij laten overhalen door alle mosselaanhangers.
'Oké, ze zijn kleiner dan normaal, maar het seizoen is laat begonnen, doch aan de smaak ligt het allerminst en , blablabla.' Wel, ik moet toegeven. Tussen de mosselsoep en de slierten prei, selder en ajuin door, heb ik echt wel een vage smaak van mosselen geproefd. Vooral dan van die met dat taai stukje lip dat slechts na een kwartier peuteren van tussen mijn tanden raakte. Zoals ik al aangaf, ze waren hun naam niet waardig.
Ondertussen werd ik al van bij mijn derde mossel getergd door een mosseltong. Die zo kriebelde achter mijn huig, dat ik om de drie mosselen een slok frisdrank moest nemen, wilde ik geen braakneiging hoeven te onderdrukken.
Of het plaatje nog niet compleet was, bevestigde mijn eigen tafelgenoot bij elke mossel die uit de kastrol geplukt werd, de ondermaatsheid van onze maaltijd. Van een gezellig etentje was al lang geen sprake meer. Ik beet op mijn tanden om het niet aan mijn hart te laten komen. Dat zou de dingen er enkel nog op bemoeilijken.
De kleur van onmacht sierde onderhand mijn gelaat. Minuten trokken zichzelf aaneen. Een monotoon geluid van de stem rechtover me bereikte mijn geest tussen hypnotische tellen door. …'Als er dan eens een grote schelp is, dan is ze leeg.'
'Alsof de mossel zelf zich geschaamd had en vlug gaan lopen was, 'trachtte ik het gemoed voor me te sussen. Ook probeerde ik haar er steeds met mossel en macht (bij op één na elke mossel) van te overtuigen dat die lege schelpen niet verloren waren. Zij dacht echt dat ze in de keuken hun best hadden gedaan om lege schelpen af te koken teneinde de pot vol te krijgen.
Mijn inbreng dat die arme mosselkens zich onderaan de pot verstopt hadden vond geen weerklank. Ik gaf het op, verdere woorden inslikkend en voelde me steeds minder goedgehumeurd worden.
Bij elke mossel kwam er namelijk commentaar en ik kan u verzekeren, er zitten veel mosselen in een portie.
Met het bewijs als een gebakken grijns nam ik tenslotte mijn laatste verneutelingske ter vork. Ik was blij dat het einde in zicht was. Enkel een bizar silhouet van de schelpenpot bekeek mij nog scheef. Het moment de serveerster de tafel afruimde werkte bevrijdend.
Op slag bestelde ik twee koffies. 'Wij gingen dit niet aan ons hart laten komen, tenslotte konden die mosselen er ook niet aan doen', besloot ik.
Mijn tafelgenoot fleurde op bij de koffie en ontrimpelde meteen haar frons.
'Geremdheid kweekt geen zelfvertrouwen' dacht ik nog net voor ik toostte op een volgende smaakvolle maaltijd. We hadden er wel weer een zoete herinnering bij, zoveel was zeker.
feedback van andere lezers- kapiteinsebbos
ik hou niet van mosselen
maar hou wel van je smakelijk verhaal, dankuwel hiervoor!
SabineLuypaert: is graag gedaan (smile)
en nu zie ik aan je pseudoniem dat jij die leuke reactie naliet op mijn webstekje, jouw plaats noemt net zo, dank je tweemaal dus - Draakje
Een mossel van een verhaal. Knap!
SabineLuypaert: ik klapper met mijn schelpjes
dank je (smile) - aquaangel
leuk verhaal
ik heb geen huig meer
dus geen gekriebel achterin... gewoon hap-slik-weg
en dan het liefst krokant gebakken :)
SabineLuypaert: hap slik en krokant (kijkt verwonderd) gaat dat samen dan :P
dank je aquaengelken - Vansion
koddig - eerste paragraaf is de beste ... - zedenles en die zin over 'geremdheid' ontgaat mij wat ...
alleszins zuiver qua taal
SabineLuypaert: (smile) dank je heel hartelijk voor deze reactie, - gono
Geef die mossel met zijn commentaar en zijn vlees, een mossel op zijn gezicht in het vervolg!
Al trekken die mossels dan op niets, het gevoel van een mossel op zijn muil, zal het leed verzachten!
SabineLuypaert: hahahah dank je voor de lachopwekkende reactie (ziet nu wilde beelden voor zich) merciekes voor de feedback (smile) - ERWEE
Denk dat dit ook om en bij de drie pagina(s zijn in een worddocument.
Drie pagina's kunnen leuteren over mossels: 't is wat ERWEE aanstaat in het lezersleven.
SabineLuypaert: tleven hangt aaneen van geleuter he (grijnst) wij leuteraars ondereen moeten het toch ook gfezegd krijgen (gniffelt) en 't is dat ik het zo graag lees he;)
zou er een leuterclub bestaan?
heel erg dankjewel - RolandBergeys
smakelijk, leuk verhaal, Sabine
SabineLuypaert: gelukkig zijn ze lekkerder dan ze er uit zien he ;)
heel dank je wel - VickyLievens
ik lust geen mosselen, maar dit verhaal wel
SabineLuypaert: een beetje gekte op zijn tijd heb ook ik nodig (smile) heel dank ej wel zenne - thijl
Klein leed tijdens een maaltje mosselen ;-) Graag gelezen. En wat een mooie uitdrukking: 'Doch als van de duivel gekust deed ik net of (...)'
Groet, Thijl
SabineLuypaert: o hoe leuk hier nog eens een reactie op te vinden (smile) vooral zo een leuke, heel dank je wel Thijl
|
