naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Uit het leven van een Draak 7

door Draakje

7. Tweede intermezzo : het schip

Geluidloos gleed het grijze gevaarte door de inktzwarte duisternis van het heelal. Het was een gestroomlijnde, halve ovaal en leek daarmee nog het meeste op een uitgerekt schild van een insect. Achteraan staken vier cilinders uit, twee boven het schild en twee eronder. Langs de zijkant waren halve maanvormige vleugels bevestigd, die echter te klein en te dun waren om het schip in een atmosfeer vliegende te houden. Dat was dan ook niet de bedoeling : dit schip was gebouwd in en vóór de ruimte. Vooraan waren enkele ramen voorzien. De bodem van het schip was analoog naar de bovenkant gevormd naar het buikschild van een insect, en vertoonde zijdelingse ribbels ten opzichte van de middellijn. Hier en daar waren aanmeringspunten voorzien. Boven de vleugels van dit grijze ruimtemonster prijkten de letters USS Explorer, die meteen verklaarden wat het schip deed in deze uithoek van het heelal.
De Explorer was een slaperschip. Zijn bewoners waren bij het vertrek van de reis in cryogene slaap gebracht : een kunstmatige, diepe slaap die de dood heel erg benaderde. Door gebruikt te maken van extreme hypothermie, of onderkoeling, werden de levensfuncties zo vertraagd, dat ook het verouderingsproces navenant vertraagde. Zo was het mogelijk immense afstanden af te leggen zonder echt veel te verouderen. Het nadeel aan deze manier van ruimtereizen was dat men, wanneer men wakker werd, een heel leven of soms zelfs langer verwijderd was van het leven dat men bij vertrek had achtergelaten, al leek dat voor de persoon in kwestie maar van de avond tevoren. Voor grootscheepse ondernemingen zoals de missie van de Explorer 2, koos men dan ook voor bemanningen die bestonden uit gehele families, en hier en daar een enkeling die aan niets of niemand verbonden was op de thuiswereld. De missie van de Explorer 2 was, uiteraard, exploratie maar ook de kolonisatie van de gevonden compatibele planeet.
De koers van het schip werd volledig bepaald door de boordcomputer. Bij vertrek werd een algemene richting aangegeven, die de computer op weg aanpaste waar nodig om objecten, andere planeten, zonnen, kometen en meteorieten te ontwijken. Elke planeet die het schip tegenkwam werd door de computer onderzocht en onderworpen aan de gegeven parameters, en die gegevens werden opgeslagen voor de slapers. Kwam het schip een geschikte planeet tegen, dan werd een deel van de bemanning gewekt. Die werkten dan uit of kolonisatie ook uitvoerbaar was. Indien wel, dan werd er meteen van start gegaan en werden ook alle anderen gewekt. Indien niet, dan werden de beweegredenen alweer opgeslagen in de computer en ging men terug slapen.
De boordcomputer van de Explorer 2 was klaar met het scannen van een kleine blauwgroene planeetje. Het had interessante geologische gegevens opgeleverd : scherp contrasterende, op zich staande continenten en een ruime hoeveelheid aan water. Er was een overvloed aan dierlijk leven, wat de vruchtbaarheid van de planeet allen maar benadrukte. Dit kon misschien wel eens een schot in de roos zijn. De boordcomputer begon aan de opstartprocedure van de slapende bemanning.

feedback van andere lezers

• dichtduvel
  Ik vind dit een schot in de roos. Spannend en realistisch. Grtz, Jef
  Draakje: Dank je Jef.
• gono
  Is het Eplorer of Explorer?
  Ik houd wel van zulke verhalen..............
  Draakje: Euhm...Explorer.
  Dank je.
• RolandBergeys
  Gladschuren, opnieuw hé. Je zit wel met het probleem, sowieso, dat je een vervolgverhaal publiceert op een site, da's al moeilijk op zich. Aandacht verslapt op een schem, mensen haken af, daar waar dat niet zo zou zijn op papier. Je zit hier ook met een aantal nieuwsgierigen zondermeer, en daar is niks mis mee, die dan afhaken, omdat ze het al wel gezien hebben.
  
  Toch blijft mij dit nog steeds boeien.
  Draakje: Bedankt.
• waterklok1
  knap en het blijft spannend!
  lot
  Draakje: Dank je!
• VickyLievens
  SUPER!!!
  ik ben blij dat ik weer een nieuw hoofdstuk heb kunnen lezen, het is een spannend verhaal en blijft me boeien!
  Draakje: Dank je, lieve Vicky, voor de mooie woorden!
• Vansion
  boeiend - draad weer opgepakt - jij ook?
  Draakje: Effe op hold, maar er komt nog - later.
  Dank je, An.
• Henny
  Een uitstekend tussendeel! Denk bij het volgende verhaal maar aan een paar witregels. Nu huppel ik naar het volgende deel.
  Draakje: Ja, ik onthou je tip voor toekomstige stukjes.