Passie voor schrijven
|
||
home wat is writehi(s)story? bladeren uitgeven gezamenlijke publicaties boekenwinkel manuscriptanalyse inschrijven contact | ||
top 10 wedstrijden forum hulp |
Volg ons op facebookGa naar chat |
verlorendoor sneakers1982Ik liep over de Meir. Waarom? Ik wist het ook niet direct. Ik bedoel, wat had ik op die Meir verloren, terwijl ik eigenlijk in hartje West-Vlaanderen woon en Antwerpen niet kan uitstaan? Geen gemakkelijke vraag, en ik had geen zin om erover na te denken, maar ondertussen was ik al vergeten waarover ik daarvoor aan het filosoferen was. Een meisje hield mij staande. Ze was van Greenpeace, zag ik aan haar petje, en ze vroeg me of ik begaan was met de natuur. Ik zei nee. Haar toch wel mooie glimlach vervaagde, en werd vervangen door een teleurgestelde blik. Ik kreeg medelijden met haar, en god, waarom ook niet, met de hele mensheid. Ik bedoel maar, de mensen zijn bekommerd om de natuur, maar ze kunnen zichzelf niet eens redden. Dit alles zei ik haar, en haar ogen werden nat. Ze knikte langzaam, begrijpend. Ik stelde haar voor om die Greenpeace-shit de rug toe te keren en met mij iets te gaan drinken. Ze stemde toe. Wat een gedoe allemaal, nu ik er zo eens over nadacht, met een ex-Greenpeace-griet aan mijn zijde, op zoek naar het eerst het beste terrasje. Dat vonden we algauw, en een verschrikkelijk uitziende jongekerel met een zwaar antwerps accent vroeg wat we wilden drinken. Mijn nekharen gingen rechtop staan, en met een geforceerde glimlach wist ik uit m'n bek te wurmen dat ik een duvel beliefde. Het meisje, van wie ik nog steeds de naam niet kende, bestelde een ice-tea. We zaten daar maar wat. Ze zei niks. Uiteindelijk vroeg ik haar naam, dewelke blijkbaar Greet was. Greet, heb je ooit? Gelukkig was daar net op tijd m'n duvel. Ik gooide hem in één keer naar binnen, griste pasmunt uit m'n portefeuille en verliet het tafeltje zonder om te kijken. Ik liep verder en vroeg me opnieuw af wat ik op die klotemeir kwam doen, en hoe ik hier geraakt was in the first place. Ik voelde mij eenzaam, met slechts een enkele duvel die mijn verstand in een lichte greep kreeg.
feedback van andere lezers
|