Volg ons op facebook
|
< terug
Het moet weg...
Het moet weg, geen ontkomen aan, haar graf ligt er al 25 jaar wordt er droogjes gezegd. Voor het graf van mijn grootmoeder hebben ze een mooi wit bordje geplant met de vermelding dat het dit jaar nog verwijderd zal worden, samen met haar moeten er zo'n 30 anderen 'verhuizen'. Weer een stapje dichter bij mijn desillusie wat mensen betreft.
Nooit zal ik nog kunnen stoppen wanneer ik er voorbijkom met mijn fiets, iets wat ik tot hiertoe nog nooit heb overgeslaan. Ik ben zinnens van mijn fototoestel te nemen en er een paar kiekjes van te gaan nemen, ik weet dit klinkt waarschijnlijk allemaal heel soft maar dat deert me niet, ik ga het toch doen.
Het zal aan mij liggen ik weet het wel maar dit voorval maakt dat ik me nog meer ga ophouden in het verleden, ik zie haar in gedachten de Leuvense kachel aansteken , met haar blote handen het vuur trotseren, iets wat ik nooit kon begrijpen, ze schikte het fijngehakte hout in de kachel en het leek of de likkende vlammen deerden haar niet. Het huis was gevuld door de rook afkomstig van het krantenpapier en het fijne grenenhout.
Ik bleef soms bovenaan de trap zitten om dit dagelijkse schouwspel gade te slaan, ze was mijn rots in de branding, mijn moederkloek. Terwijl we ons toch dienden buiten te gaan wassen onder de pomp met ijskoud water leek het in die tijd alsof we als prinsjes behandeld werden, mijn neef en ik giechelden een ganse dag om wat we zagen en beleefden, hij was groter en sterker dan ik in die tijd maar we konden heel goed met elkaar opschieten. Gisteren bedacht ik dat het ook al 25 jaar geleden is dat ik hem nog zag, op de begrafenis van mijn grootmoeder zal het geweest zijn . Ergens diep in mij was er de drang om met hem het gesprek aan te gaan maar zijn echtgenote zag er mij niet al te vriendelijk uit wat me weerhield van uitgebreid te praten over vroeger. Ik voelde nochtans de nood om de herinneringen op te halen en wat we allemaal samen beleefd hebben daar bij mijn grootouders.
Haar graf moet weg, het lijkt niets te zijn voor velen heb ik al opgevangen uit gesprekken en het zal wel aan mij liggen maar ik kan zo moeilijk dingen loslaten, dingen die me aan een mooie tijd herinneren, aan tijden die voorbij zijn en aub…zeg me niet van die zaken achter me te laten want ik kan het niet, vanbinnen in mij is er iets wat me ervan weerhoudt herinneringen op te geven, hoeveel energie dat soms ook van me vergt.
Als je me ziet voorbij fietsen voor de laatste keer op weg naar haar graf weet dan dat ik treur vanbinnen, misschien onterecht ik weet het.
Een bladzijde wordt weer omgeslagen, in gedachten zie ik haar grote gestalte, zie ik haar met de zo bekende gekleurde short voor me staan, op alles raad wetende, altijd bereid om me te troosten als ik die grotemensenwereld heel even niet aankon, en eigenlijk is er niets veranderd, zij is er niet meer en ik…ik heb nog steeds nood om me af en toe even te verstoppen voor die allesomvattende grotemensenwereld.
feedback van andere lezers- aquaangel
Als je me ziet voorbij fietsen
als je me voorbij ziet fietsen vind ik mooier klinken
de rest is hier al gezegd
x
roggemanj: :-) leuk al die verbeteringen - ERWEE
Ik ben zinnens van mijn fototoestel te nemen - die van zou ik er uitlaten.
Verder vind ik het goed.
roggemanj: bedankt - Ghislaine
Mooie sfeer beschreven. Een tip waar je mee doet wat je wenst:
Hier en daar mogen lange zinnen ingekort worden.
25 jaar = vijfentwintig jaar of kwarteeuw
Je hoofdpersoon zou beter nadenken. Hij kan immers het geld overmaken om het graf te behouden. Hij komt mij wat sloompjes over.
roggemanj: Er is geen ontkomen aan....het MOET weg, geld of geen geld - SabineLuypaert
ben ook zo'n softie, ik begrijp dit gevoel, het lijkt inderdaad of sommigen er makkelijk oevr gaan maar is dat ook zo?
Voor mij betekend zoiets het echte einde van weer een tijdperk, brrr
erg graag gelezen
roggemanj: Bedankt voorr je fijne reactie
Groetjes, johan - Mark_Vandis
...'rook afkomstig van het krantenpapier...'
Evenals... 'haar bekende gekleurde short...'
Dit lijkt zo uit mijn verleden te komen, en brengt herinneringen naar boven, die ik reeds lang verloren waande, tot nu
Mooie beelden uit het verleden
Groetjes Mark
roggemanj: Bedankt voor je toffe reactie
Groetjes, johan - DensPowells
boeiend, interessant, ga door.
roggemanj: Bedankt voor je reactie
|
