writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Stampertje en het mysterie van de gouden keutel.

door Mark_Vandis

In het bos heerste een drukte van jewelste.
Stampertje, het neefje van dokter Rabbit, had bij het eten van zijn dagelijkse portie gezondheidskeutels zijn voortandjes gebroken.
Al gauw ging het nieuws door het hele bos, en kwamen de dieren allemaal aangesnelt om stampertje te troosten.
Tesamen met twee gebroken tandjes lag daar de vreemde keutel te blinken in het zonlicht.
Niemand wist wat het precies was, en daarom werd de hulp ingeroepen van knaagje de bever.
Roekoe de bosduif werd er op uitgestuurd, want Knaagje woonde helemaal aan de andere kant van het bos, en als er iemand snel was, dan was het wel Roekoe.
Knaagje werd als de slimste beschouwd als het aankwam op tandproblemen. En hoewel hij niet graag zijn fort dam verliet, was hij toch uit nieuwsgierigheid meegegaan naar de konijntjesberg.
Onderweg was hij nog even gestopt bij kitty birmaan, zij was de kieskeurigste kat als het aankwam op eten, en Knaagje dacht dat zij misschien wist of het blinkend steentje al dan niet eetbaar was, of vanwaar het kwam.
Het vergde veel moeite om Kitty te overtuigen mee te gaan naar de berg, maar uiteindelijk ging ze toch mokkend mee, koppig als ze was.
Toen ze allemaal tesamen op de plek des onheils waren verzameld, keek Knaagje naar de tandjes van Stampertje.
'Hmmm,' zei Knaagje, dit is wel een groot probleem, nu je bovenste tandjes weg zijn, kan je niet meer eten, en als je niet eet, ga je dood...
Stampertje knikte verdrietig. 'Snik, dat wil ik niet Knaagje, weet jij soms geen oplossing daarvoor?'
Knaagje dacht eens diep na, en ondertussen was Kitty het steentje aan het bestuderen.
'Uit de weg!' gromde Kitty en ze duwde Sammy de eekhoorn, die al de hele tijd nerveus op de plek rondhuppelde, aan de kant.
Kitty wist meteen wat het was, 'Dat is mensenijzer, hoe kom je daaraan?'
Stampertje herinnerde zich, dat hij met Bunnyhop, het meisje waar hij zo verliefd op was, haasje over aan het spelen was bij het mensenpad.
Toen er plots iemand aankwam, zagen ze dat die iets wegwerpte.
Benieuwd als ze waren, gingen ze op onderzoek uit.
Het was een stukje chocolade met nootjes, dat de mens had weggegooit.
En hoewel Bunnyhop zei dat dat niet goed was voor de tandjes, had Stampertje het toch naar binnen gewerkt...met alle gevolgen vandien, wist hij veel dat er ook mensenijzer in zat.
'Mensenijzer?', vroeg Knaagje, wat is dat nu weer?
'Toen ik vroeger nog bij de mensen woonde, had mijn baasje er een heel kistje vol van,
dat is om te versieren' zei Kitty. Ze hangen dat rond hun nek, of aan hun mensenvingers. Ik zag zelfs een keertje een mens op de lawaaidoos, die zijn mond er vol van had.
'Is het dan toch eetbaar?' vroeg Stampertje verwonderd.
'Nee, ik bedoel dat zijn tanden van ijzer waren, net dezelfde kleur als dit steentje hier.'
Alle dieren keken naar elkaar, verbaasd van wat ze net te horen kregen van Kitty, die als enigste dier van het hele bos ooit bij de mensen leefde.
'Hey, laten we dat steentje in stampertje zijn mond steken, dan kan ie toch terug knabbelen!' riep Sammy!
Alle dieren moesten hard lachen toen ze sammy zijn redenering hoorden.
'Ga jij maar wat noten kraken, in plaats van onozele praat te verkopen' zei Knaagje de bever;
'Neenee, wacht eens,' zei dokter rabbit.
'Als het waar is wat Kitty zegt, dan zou het wel eens dé oplossing kunnen zijn voor Stampertje.'
Plots was het terug stil.
Iedereen keek naar het steentje en naar Stampertje.
Een konijn met ijzeren tanden, dat kon toch niet.
Een paar uur later, kwam stampertje terug naar buiten uit het hol van de dokter.
Alle dieren waren verbaasd, dit hadden ze nog nooit gezien...een konijn met gouden voortandjes.

Stampertje trok er zich niets van aan, hij kon tenminste weer eten....en het was nog mooi ook.
Hij poetste zijn tandjes voortaan elke dag, en hij zou geen chocolade meer eten.
Dus als je ooit in het bos een glinstering ziet.....

 

feedback van andere lezers

  • draakje
    Haha, schitterend gevonden. Kinderschrijverambities? Je zou er goe in zijn, vermoed ik.
    Mark_Vandis: Haha, denk je :-)
    Groetjes Mark
  • drebddronefish
    Schitterend sprookje, ben jij het Mark, de tandenfee?
    groetjes
    Mark_Vandis: Haha, mis er zelf een paar vanachter...nee dus :-)
    (ik heb wel een toverstokske)

    Groetjes Mark
  • aquaangel
    Nee, ik bedoel dat zijn tanden van ijzer waren, net dezelfde kleur als dit steentje hier. (leestekens?)


    . ik zag (hoofdletter?)

    Neenee, wacht eens zei dokter rabbit. Als het waar is wat Kitty zegt, dan zou het wel eens dé oplossing kunnen zijn voor Stampertje.
    (leestekens?)


    hij kon tenminste terug alles eten ( hij kon tenminste alles eten?, ik snap terug niet zo in deze zin)

    Ik vind het een leuk kinderverhaaltje.. iets voor Disney, Bambi 4 ofzo ;))

    xx




    Mark_Vandis: Dank je Aqua, ik heb het hier en daar aangepast :-)
    Bedankt voor de verbeterende feedback...just what i need!

    Groetjes Mark
  • gono
    Als ik een glinstering zie, is het teken dat ik met mijn muil tegen een boom gelopen ben!
    Mark_Vandis: haha, gono jij kan soms goed uit de hoek komen hoor haha, hou daar wel van...
    Bedankt
    Groetjes Mark
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .