|
< terug
Knoestenbrood
(net terug in Kigali, twaalf jaar later)
Het is 's ochtends nog even wennen. Nieuwe geluiden, nieuwe prikkels…
De ochtendzon priemt ons van tussen het gordijn wakker. Het fluit en kwebbelt al aardig buiten. De koffiezet moet enkel met een knopjesdruk worden aangemoedigd. Water en gemalen koffie staan al sinds gisteravond klaar.
7.30u ontbijttafel
Ik beleg de tafel met gevierendeelde papaja en verdobbelsteende ananas en schenk voor elk een glaasje maracujasap (passievruchten). Ik zet ook een potje lokale confituur en een van Hollandse oorsprong zijnde doos chocoladekorrels neer. Tenslotte komt onze eregast ten tafel: HET brood! Het brood is ongesneden. Het brood is een knoest!
Iedereen schuift aan: Arno, ongekamd, chronisch hongerige Chloé en een naar goed-humeur-zoekende-Wim.
Ik sta recht, wetend waar het ochtendschoentje zal knellen.
Allen houden het brood-in-één-stuk in de gaten.
Wim blijkt het goede humeur te hebben gevonden. Hij kust me op de wang en vraagt me te gaan zitten. Hij zal het probleem even oplossen. Het brood zal gesneden worden door "mijnheer den ingenieur"!
Hij grijpt het broodsnijmes en plant het voorzichtig in de korst beginnend bij het uiteinde van het brood.
"Papa," smeekt Chloé, "een klein, dun sneetje alsteblief!"
Het mes snijdt zich een korte baan in het brood. Het loopt mis. Vroeger dan verwacht is de eerste snee eraf. Piepklein, flinterdun, mislukt.
"Papa, jij kan dat niet zo goed!"
Maar Wim laat zich niet vermurwen. "Ik zal het een beetje beter doen, zoetje" antwoordt de kordate probleem-aanpakker. Het mes duikt opnieuw het brood in.
Iets minder dan flinterdun begint de snee, maar wanneer het mes uiteindelijk de broodplank raakt, valt de knoest!
"Papa," grinnikt Arno, "die snee van jou begint zo dun en wordt dan zo dik. Mijn muizenstrontjes rollen er straks af!"
Wim laat het er niet bij en wil koste wat het kost de ideale snee snijden. Nog twee scheven "schellen"volgen.
Uiteindelijk reikt hij me verslagen het mes aan. "Probeer jij maar"
Heeft hij me heimelijk zien lachen? Ik probeer het op de drastische manier.
Het brood trek ik naar me toe, druk het helemaal plat en snij er een fijn reepje af. Het brood wordt helemaal in platte snedes versneden.
Nu het resultaat afwachten.
Ik laat het brood los, hopend dat die opnieuw in zijn oorspronkelijke vorm recht zal schieten. Helaas gebeurt dit niet.
Het brood blijft roerloos plat op tafel liggen. Iedereen staart van platte repen naar mij en terug naar platte repen. Niemand lijkt tevreden over mijn werk. Er liggen dikke sneden, dunne sneden, scheve sneden, platte sneden, niks sneden… kortom: allemaal mislukte sneden.
De ochtendzon heeft zich in de eetplaats gedraaid. Ze werpt zich stralend tussen ons.
Het is altijd even wennen ! Nieuwe geluiden, nieuwe prikkels, nieuwe problemen…
feedback van andere lezers- werner
Heel mooi geschreven, niets op aan te merken.
miepe: smakelijk!
bedankt - DensPowells
Of hoe je iets kan schrijven over iets simpel als ochtendbrood.
miepe: simpele dingen zijn echt ver te zoeken...
bedankt - aquaangel
nieuwe prikkel voor het oprapen
leuk
miepe: en opeten
bedankt!!! - gono
' Zal aan het mes liggen, in het vervolg gewoon pistoleekes eten !
miepe: apenbrood bestaat hier ook. Het hangt aan de bomen. Je moet maar je mond open doen en bijten!
ggg! - Ghislaine
Je bent gegroeid en niet zo'n beetje. Dit was iets waar ik naar uitkeek.
miepe: en jij bent terug. en dat is goed ook! - RolandBergeys
Heel leuk, Hilde, onderhoudend, knap gevonden en dito verwoord.
Als je zin hebt, ga naar Rik met het ene oog.
miepe: ik heb zeker zin en ga dat zeker doen maar dat doe ik als er geen kinderen rond me heen staan...
mooi alléén iets lezen is leuker - ivo
hahahaha 2 x eigenlijk
dat brood dat vervormd plat erbij lag
en de fb ook ..
super reactie's op een super verhaal
hoeveel cm zou je in die tijd zijn gegroeid?
in de lengte of de breedte zou ik gevraagd hebben ..
hahahaha ongelofelijk sterk geschreven
|
