Volg ons op facebook
|
< terug
Presentatie over mijn fictieve zelf : Bruce
Hallo mensen. Ik ben Bruce Mac-Penningen, of 'den BRUCE' zoals mijn vrienden me plachten te noemen. Ik ben 43 sinds vorige maand en hoop dat nog minstens zeven jaar te blijven. Ik haat verjaardagen, telefoonboeken, valse krabsla, strings, bloemkool en alle diersoorten met acht en meer poten. Maar hou van bosbessen, krakende lakens, toast champignon, Italiaanse keuken, mooie kledij, vrouwelijk schoon en snelle wagens. Ik ben zoals u ziet roodharig. Dat heeft te maken mijn Ierse achtergrond en met dat in het achterhoofd begrijpt iedereen vast dat ik dol ben op whisky. Het is genetisch vastgelegd zeg maar.
Mijn pen, whisky, sigaren, geld en vrouwen, dat is zowat de heilige vijfvuldigheid waar mijn leven uit opgebouwd is. Dat zou ik graag zo houden.
Daar ik gezegend ben met een mathematisch interessante doelstelling voor degenen die pakweg enkele duizenden euro's te spenderen hebben om hun dromen te verwezenlijken, heb ik dertien jaar geleden besloten om daar een winstgevend zaakje voor op te zetten. We zijn begonnen in de kelders van een oude brouwerij te Zaandam. Naarmate de zaken vorderden en de geldbeugels aangedikt werden, konden we het ons veroorloven uit te breiden naar een meer klantvriendelijke huisvesting. Nu, twee verhuizingen, twee echtgenotes en evenveel secretaresses later zijn we zover dat we een gezond en renderend bedrijf genoemd zijn in de Telegraaf. We staan genoteerd in de 'kwaliteit top dertig' van de lucratieve sector. Daar de zaken op rolletjes draaien en ik mijn functie als CEO sinds twee jaar, met gemak vanuit mijn tuinzetels dirigeer, begon het leven mij een beetje saai te worden. De spanning was uit mijn paradijs voor intellectuelen. De rek was er een beetje uit. Dus toen ik op een zaterdagmiddag verveeld zat te zappen en die clip zag dat er mensen gezocht werden voor een spectaculair schrijf programma, dat zich afspeelde op een exotische locatie, was ik meteen geïntrigeerd. Mijn vrouw lacht zich haast suf, misschien was dat wel net de trigger die ik nodig had om mijn innerlijke verweer het tegendeel te laten bewijzen.
Die avond duurde het uren voor ik de slaap kon vatten. Die nacht stelde ik me voor hoe het zou zijn om, afgezonderd zonder vrouw, zonder kinderen, zonder gezeur, met enkel palmbomen, schaars geklede dames en het geluid van wilde papegaaien, te schrijven tot het laatste woord gezegd was. Ik droomde mij op een berg waar het geluid van poreuze beenderen versplinterden onder mijn voeten. Een landschap waar men enkel van kan dromen en het lag in bijna bereik.
Met ogen die de chaoot in mij trachtten gewaar te worden, droomde ik verder, er steeds meer van overtuigd dat deze uitdaging net was wat ik nodig had. Stress en onzekerheid waren een leuke afwisseling op de saaiheid mijner bestaan nu. Ik had suspense nodig en besloot te lukken in de opzet. Mijn vrouw vond dat ik een belachelijk standpunt aannam toen ze mij op mijn verantwoordelijkheden wees.
Misschien hadden we het wel gehad, tenslotte verveelde zij mij ook.
Dus, Ik schreef mij in, alle vragen over ludieke fantasieën even terzijde latend. Ik wist niet of het echt aangewezen was te veel van mezelf vrij te geven. Tenslotte was dit een vooropgestelde vragenlijst en wist men niet waar en met wie men in kontact zou komen. Aan de andere kant, het kon veel verduidelijken, anderen wisten tenslotte evenmin naar welke persoonlijkheden men op zoek was. De plaatsen waren uiteraard beperkt en als de media er in betrokken was, ging men zeker zorgen voor een kleurrijk panel. Opvallen was dus de boodschap.
Ik besloot me helemaal bloot te geven. Even twijfelde ik nog of ik niet de fictieve toer zou opgaan, maar kwam al snel tot de conclusie dat men, wanneer men op elkaar aangewezen is, met niets of niemand van de dagdagelijkse bufferzones vlug door de spreekwoordelijke mand zou vallen. Eerlijkheid was dus de boodschap, doch omfloerst. Daarom zal het niemand verwonderen dat ik een uitermate begaafd iemand ben. Wel zie ik dat ik mijn zelfbevestiging niet veel zal moeten opdrijven wil ik de beste blijven, als ik mijn mede tegenspelers eens rustig bekijk.
Ik hoop wel dat er een beetje luxe voorhanden gaat zijn hier op het eiland. Dat we niet ondergebracht worden in een of andere getormenteerde ruimte. Daar ben ik niet geschikt voor. Structuur en luxe is een must voor dit lichaam.
Als persoonlijk item heb ik een wekker meegebracht. Want time is money, and the more we have, the more women we can take.
Desillusie is een mij een onbekend woord en uitdagingen zijn er om aangepakt te worden. Dat is mijn tjakkazin.
Soms kom ik kennelijk sterk en arrogant over, werd mij eens naar het hoofd geslingerd. Maar die schijn-arrogantie is enkel een manier om mijn energie te kanaliseren. In mijn job kan ik het mij namelijk niet veroorloven menselijk te zijn. Business is business. Daarbuiten echter ben ik een vlotte jongen, die houdt van het leven en vrouwelijk schoon en goed weet hoe te genieten.
Mensen die liegen daar kan ik niet tegen. Die krijgen onverrichterzake de deur op hun neus met een confrontatie. Tijdens zo een climax durf ik dan wel eens Bargoens taalgebruik aan te wenden. Doch dat is geen gewoonte. Ik wil gewoon niet het slachtoffer worden van systematische onkunde van anderen. Dat weiger ik.
Ik heb dus een redelijk uitgesproken mening, maar ben steeds van de partij als er te lachen valt. Men mag mij bijvoorbeeld altijd wekken voor een gastronomisch eetmaal of een heerlijke coctail met kreeftdiner.
Denk nu niet dat ik een buitensporig luxepaard ben. Neen mijn auto is slechts een Chrysler en mijn butler heet Helga en, zij is tevens mijn echtgenote, kok, secretaresse en tijdens de werkdagen, mijn dekentje in de bedstee.
U begrijpt, met zo een saai bestaan als ik al jaren doorsta, zou men voor minder toe zijn aan een beetje actie. Ik hoop van harte dat mijn hunker hier bevredigd zal worden. In deze hoedanigheid hoop ik dat iedereen een beetje gerustgesteld is voor wat betreft mijn persoon. Degene die met mij een kamer zal delen zal het zich alvast niet beklagen. Want wij gaan iedereen vlot naar huis schrijven, wij schrijven de schelpen uit de zee, de wolken uit de hemel… Het is uiteraard vanzelfsprekend dat degene die mij vergezelt, een bijna winnende positie veilig stelt. Noem het arrogantie, ik noem het zelfzekerheid. Hoewel verlegen van natuur, ben ik zeker van mijn kunnen.
We gaan hier leuke tijden tegemoet. Tot hiertoe was het leukste moment het fouilleren in de luchthaven. Vooral geblinddoekt. Ik vraag mij nog steeds af wie er naast mij zat die naar fruittaartjes rook. Mijn inspiratie maakte rare bochten. Helaas, met die blinddoek was het onmogelijk notities te nemen en mijn Ipod is achtergehouden bij de douane. Maar ik ben geen qwuitter.
Dus, Vrouwen, maak uw tepels hard. Mannen maak uw borsthaar nat. Leg de pennen scherp, want Bruce is on the island! Een brok genialiteit, doch zacht, subconsequent en een kei, in handelend communiceren. Ik draag 't leven op handen, hoop dat een van de dames met mij een kamer gaat delen en ben er van overtuigd dat we hier met zijn allen een heerlijke tijd tegemoet gaan. Insiders noemen mij niet voor niets 'TeddyBruce, the writer!'
Laat ons klinken op deze tijdelijke wereld van Dokter Merel en schilderend met woorden de eeuwigheid veroveren,
Schol!
feedback van andere lezers- littlefairytale
-Daar ik gezegend ben..Heb ik dertien...
Er klopt iets niet met je zinssplitsing, denk ik.
-stress en onzekerheid waren betrekkelijk vnw in mv gebruiken hier.
-suspense (nog eens goed doorlezen staan er nog in...)
Hier en daar wat losse rammels maar verder heel grappig en ik betrap mijn mondhoeken op spasmen...
Graag een vervolg..;en waarom maak je er geen programmavoorstel van? tine
SabineLuypaert: inderdaad, daar stond een punt war 't niet hoorde, ik ga nu verder zoeken naar losse rammels en aanverwanten,
plezant dat de mondhoeken spasmen (smile)
dat programavoorstel;) zou niet mijn idee zijn, dit is deel 1 in een idee van iemand anders, waar ik me met amuseerde, ik link haar even, ze zal blij zijn - dichtduvel
Grappig, Jef
SabineLuypaert: ja we hebben allemaal een beetje Bruce in ons he (grinnik) - RolandBergeys
Humor is één van de moeilijkste disciplines, je slaagt erin deze leuk en moeiteloos te hanteren.
SabineLuypaert: je dank je (smile) voor dit immense kompliment - gono
Een vrouw kruipt in de rol van een man, een man in die van een vrouw! Raar, maar waar.........
SabineLuypaert: erg he (smile) maar het stond zo open voor een beetje contrasterende uitleving dat ik me niet kon inhouden (hahaha) - Ghislaine
Een moeilijke kunstoefening tot een zeer goed einde volbracht.
SabineLuypaert: heel erg bedankt om te geneoeten (smile) ik heb erg gelachen wijl ik het schreef, niet te doen in feite - sneakers1982
prachtig geschreven, getuigt van klasse!
SabineLuypaert: jee dank je met groooooote glimlach (smile) - kapiteinsebbos
je bent een klassemeid!
maar niet doorzeggen hé! :-)
SabineLuypaert: ik zwijg van hier tot aan de koekjeskast ;)
heel dankjewel
(voelt zich heel klein beetje stoer nu;)) - ERWEE
Het werd bijna te veel
voor ERWEELLLLL
SabineLuypaert: is stoer tiepje he hahah, van het slag bweikes noem ik dat , maar heel leuk om te doen alsoffen( smile), khoop dat ge beetke bekomen zijt al (kijkt bezorgd) - Henny
Leuk om dit verhaal ook hier tegen te komen. Nu heb ik er voor de derde keer van kunnen genieten. Ik ga hier meer van je lezen.
SabineLuypaert: oooooo(smile) loop jij hier ook rond, heerlijk is dat (zoen) dank je en nu ga ik ook een leesmensje toevoegen hier natuurlijk aan mijn struintoerkes he
|
