Volg ons op facebook
|
< terug
De simultane wandeling 13
Ik wist even niet wat zeggen. Er werd me hier zowaar een ontsnappingsroute voorgelegd, terwijl ik dat eerder al aangevinkt had als onmogelijk in deze instelling.
'Sorry, bedankt voor het aanbod maar nee' zei ik, en trok mijn hand uit de hare.
'Kijk Christel, ik weet niet wat jij allemaal van plan bent, maar zoals ik al zei ga ik me aan de huisregels houden, je doet maar, even goede vrienden?'
-'Ik dacht dat je me begreep?!' riep ze luidkeels.
ze draaide zich om en liep meteen de keuken uit.
Even geschrokken van de klep die dat jonge wicht tegen me opentrok, nam ik een nieuwe tas koffie, en ging ik me terug aan de tafel zetten.
Ik kan vriendelijk zijn en meegaan met mensen. Zelfs verliefd worden op een achttien jaar jongere meid, maar niet hier, niet met haar.
Ze had dan misschien wel mijn hart onstoken met haar hemels parfum, maar wie weet wat ze zou ontsteken met die aansteker, indien ik later ergens moe van de daad lag te slapen in een brandbare omgeving.
Wie weet was ze geen pyromaan of zo, tja, hier kom je vannalles tegen.
Ik moet er mijn koppeke bijhouden, ik heb plannen, en die moeten uitgevoerd worden vroeg of laat,.dacht ik bijmezelf.
Plots een schreeuw door de gang.
Ik veerde recht uit mijn stoel, en ging kijken waar het tumult vandaan kwam.
In de gang lagen daar de kapster en haar cliënte Sofie op de grond, verstrengeld in elkaar.
De kapster, Roza, kreeg me daar rake klappen van Sofie, waar menig bokser k.o zou van gaan.
'Smerige teef!', dat hebt ge met opzet gedaan hé, mijn haren zo'n beetje in de knoop leggen, wie denkt gij wel dat ge zijt!'
Marcel, die ondertussen naar buiten was gekomen, trok de twee vrouwen uit elkaar.
Hij had er enige moeite mee, maar uiteindelijk slaagde hij toch in zijn opzet.
-'Dat w-was zo niet bedoeld Sofie, i-ik wou enkel je, je haren mooi maken' schokte Roza.
De verpleging was ook meteen ter plaatse, en stelde zich op tussen de twee kempkippen.
-Iedereen terug op zijn kamer!' riep de eerste, terwijl de andere Sofie meenam naar de isolatiekamer.
-'Deze keer is de laatste keer geweest Sofie. Je moet en zal je woede leren beheersen, al verblijf je hier nog eens zes maanden voor mijn part, daar zal ik of dokter Goethlags wel voor zorgen.'
De rust was even snel teruggekeerd, als dat hij verstoort was geweest, en iedereen liep terug naar waar ze vandaan kwamen.
Ik zuchtte eens diep, een vechtpartij bezorgde me altijd al kriebels. En alhoewel ik er zelf al menig uitgevochten had, had ik bij het zien ervan toch iets weg van... waarom toch?
Ik liep naar mijn kamer, typisch, dacht ik nog even bij het zien van mijn kamernummer...dertien.
Ik zette de deur op een kier, en ging op mijn bed zitten. Ik haalde mijn twee munten en het beeldje uit mijn broekzak en bekeek ze nog eens voor de zoveelste keer, een traan rolde over mijn wang.
Ssst, sustte ik mezelf...het komt wel goed.
Het vervolg...(is er precies al wat sneller:-)
feedback van andere lezers- drebddronefish
Heb niet echt gevolgd, maar dit is heel vlot geschreven en realistische dialoog...
groetjes
Mark_Vandis: Hoi, dat was snel.Ik was hier en daar nog wat aan het aanpassen.
Bedankt voor je snelle en fijne reactie.
Groetjes Mark - dichtduvel
Erg aangenaam om lezen. Kempkippen tssss! Jef
Mark_Vandis: Dank je wel
Tja, kemphanen is mannelijk dacht ik nee ? :-)
groetjes Mark - gono
Doe zo voort!
Mark_Vandis: We blijven het proberen hé thx
Groetjes Mark - aquaangel
zeker snel
een nieuwe rush in werking gezet??
ga zo door!
Mark_Vandis: Denk het, ik had andere probs aan mijn hoofd hé :-)
Bedankt, doe ik!
Groetjes Mark - Ghislaine
Ik kijk uit naar het vervolg.
Mark_Vandis: Bedankt Ghislaine :-)
Groetjes Mark - Vansion
achtTien
In de gang laGEN daar ...
hahaha: kempkippen: koddig!!!
teruggekeerD
susTe (één t)
voila een paar prulletjes verbeterd
ik nam de draad weer op - lees nu even 14
Mark_Vandis: Thx Vansion, aangepast bij deze :-)
(ik lig zo goed als stil met schrijven...geen tijd/goesting)
Groetjes Mark
|
