|
< terug
Ondertussen bij de krantenboer
Terwijl de krabbers vloekend krabben, neem ik een krant uit het rekje. De krant die ik lees is weinig populair. Er ligt nog een dik pak van dat soort. Kranten met blitse foto's hebben meer succes, zie ik. Het zijn vooral mensen van het biljettenkrabbersmilieu die zich zulks kranten soldaat maken. Ik schuif aan.
Voor mij staat een zeer ongeduldig man. Hij houdt elke beweging in het oog. Ik weet precies wat deze zenuwpiet hoopt te kunnen verwezenlijken! Hij probeert de eerste betaler te zijn wanneer de nog lege kassa bemand wordt door een verse kassierster.
Hij stelt zich heel strategisch op. Zijn rechtervoet staat al buiten de rij. Is dit om "voorstekers" een letterlijke hak te zetten? Of is dat zijn manier van voorbereiding voor de vlugge start. In elk geval mislukt zijn nochtans goed geplande actie.
De verse kassierster wipt van onder de toonbank tevoorschijn. Ze kwam noch door een deurtje, noch van achter een ver boekenrek, noch met paraplu door de ingangsdeur. Ze kwam uit het niets. Zij dook plots op alsof ze daar, onder de toonbank, haar koffie aan het drinken was. Of misschien was ze de voetplinten aan het afstoffen. (Verdorie, dat moet ik gauw ook nog even doen zodra ik thuiskom!)
Of misschien had ze het plan van Meneer Nerveus doorgrond en heeft ze dat met succes en veel zin voor humor weten te dwarsbomen.
Zodus waren enkele andere klanten meneer zenuwpees te vlug af. Nu staat hij pas vierde in de rij. Achter deze man blijf ik staan. Ik moet het fijne van en aan deze man nog ontdekken.
Uit zijn borstzakje diept hij een balpen van de firma "Marc Zeepcentrale" op. Hij klikt het in en zoekt tussen zoekertjes. De balpen zigzagt nerveus van links naar rechts, van boven naar onder en ook al het omgekeerde. Een licht blauwe kriskrasstreep brengt antwoord op mijn vraag: "wat zoekt deze man tussen de zoekertjes?" Hij zoekt een job! Deze man, Gilbert voortaan, zoekt een job!
Maar onze aandacht wordt afgeleid. Een klein meisje heeft het aangedurfd de kersverse kassierster zomaar een enveloppe te vragen. Gilbert wordt nerveus. Hij draait zich om en fluistert met tabaksadem: "Kijk, ik verdraag véél, maar dit…" Nog voor hij mijn solidariteit heeft kunnen testen is het kleine meisje al bediend. Gilbert is aan de beurt. Nors betaalt hij de prijs van zijn waardeloze krant. Ik had nog net de tijd de grote stip op te merken onder de vetgedrukte regel: "gezocht receptionist(e)". Gilbert heeft vast ervaring gehad met werk aan de deur bij "Zeepcentrale Marc". Deze man met ik-verdraag-véél-maar-dit-net-niet-gehalte kondigt zich vast als volgt aan bij firma "Vandenenormsten":
"Mijn sterke punt, mevrouw en mijnheer, is mijn tolerantievermogen"
feedback van andere lezers- RolandBergeys
Leuk, ja.
Zou je niet beter schrijven: Ik hEb nog net de tijd ipv had?
En: de tijd om de grote stip...
Zou ook eindigen met een punt.
miepe: jawel - gono
Ik wist niet dat je achter mij stond, maar die dag was ik gehaast, ik moest nog 20 kg patatten jassen bij het Leger des Heils, vandaar hé!
Meestal ben ik geweldig tolerant, maar snotneuzen die voorsteken, daar krijg ik verdomme het vliegend schijt van!
miepe: jij zat met de kassierster onder de toog! - zwartkopje
Hoi Miepe,
Leuk verhaal. Anders dan je andere verhalen maar toch ook weer knap geschreven en gevonden.
groetjes,
zwartkopje
enne... met zo'n tolerantievermogen wordt ie meteen als receptionist aangenomen ;)
miepe: ik vind dat receptionistes fantastisch zijn! - sneakers1982
aangenaam :-)
miepe: insgelijks! - Ghislaine
Aangenaam om te lezen.
miepe: ik lees je morgen! - sabine
fraai werk
miepe: dank je wel - ivo
het ritme zit goed, de sound heb ik gehoord en je wist me te paaien, ik heb zelfs de tijd niet gehad om op taalfouten te letten (is voor mij zelf ook wel problematisch). Maar van een ander lees je ze makkelijker dan van jezelf.
miepe: bedankt
|
