Volg ons op facebook
|
< terug
DE JAREN TACHTIG
Maar wederom even een stap terug in de tijd: de jaren tachtig. Want mijn vrijheid en mijn toekomst bepaalde ik nog altijd zelf. OK, soms moest ik wel eens een scheutje water bij de wijn doen. En vaak was de emmer water vele keren groter dan de fles wijn.
De beide ouders waren relatief vlug na elkaar gestorven. Vader in de herfst van 1981. Hij maakte zijn laatste vluggertje: hartinfarct en finito. Moeder in de lente van '83, en aan het einde van een zware doodstrijd, richtte ze zich nog één keer van haar ziekenhuisbed op, en maakte, een allerlaatste ademstoot uitblazend, een weliswaar stevige vuist richting wereld, terwijl een verbeten blik op haar gezicht enkel nog een allesomvattende, ultieme verontwaardiging uitstraalde. Het sterven zoals dat is.
But live goes on. Al de grieten en jofele meiden van toen en destijds, die je hoe dan ook, niet zo vaak meer te zien kreeg, omdat de houdbaarheidsdatum hunner jeugd reeds tijden overschreden was: ze stonden wel aan mijn deur, ze hingen wel aan de telefoon, maar alleen al het idee . . . . . .
En toch, en tóch . . . Toch kwam dan ineens de liefde op mijn pad. Dacht ik.
Wat heel erg stilletjes begon, nota bene tijdens een schoolreis, ergens in een gang op de nationale luchthaven van Zaventem, met het beeld van een rode blos op haar wangen, eindigde een klein jaar later, halverwege de meimaand 1987, iets voor twee 's nachts in het kabinet van mijn huisarts. MISERIE ! ! ! En een doos slaappillen.
De hele toestand evolueerde minder gunstig dan verwacht kon worden: conclusie: romantiek - rationaliteit en andere troubles gaan nooit hand in hand. "Er zijn honderdduizenden andere
en betere vrouwen dan ik.", waren haar laatste woorden aan de telefoon.
Op een dag denk je dan de vrouw van je leven te hebben gevonden. En dan denk je in termen als
'verliefd' - 'verloofd' - 'getrouwd'. Maar als blijkt dat je die vrouw van je dromen uiteindelijk toch niet krijgen kan, moet je je daar dus gewoon maar bij neerleggen.
Het eiland in groen en blauw was verder weg dan ever before. Wat volgde waren lange nachten
zonder sterrenhemel. En dagen waarop het zonlicht niet meer scheen. Ik herhaal: MISERIE!!! Want alweer voelde ik mij als de geslachte kip, die bij het leven nog een kuiken was.
Op dat tijdstip ben ikzelf halverwege de dertig. En met zijn allen zijn we al een eind over de helft
van de jaren tachtig. En waren die ons niet aangekondigd als PRACHTIG ? ! ? ! ? ! ?
Ten einde raad besluit ik een psycholoog op te zoeken. Na een, naar mijn idee, veel te slap handje, bij het betreden van zijn kabinet, begon de zielenknijper zijn sessie met een ietwat belerende uitleg over de geheimen voor een vruchtbare relatie.
Primo, zei hij, het is belangrijk een vrouw te vinden die het huishouden doet en goed kan koken.
Secundo: het is belangrijk een vrouw te vinden die gevoel heeft voor humor, een vrouw die nooit liegt of zaagt. En waarmee je goed kan praten.
"Tertio . . . het is zeer belangrijk een vrouw te vinden die goed is in bed, en die gráág met je naar bed gaat. En quatro: het belangrijkste is dat deze drie vrouwen elkaar niét kennen.
Om dit alles even te laten bezinken liet hij een korte pauze, keek me zeer indringend aan, en stelde dan de vraag: In welk type vrouw bent u eigenlijk geïnteresseerd?
Ik dacht: Zou ik het hier eerst nog een beetje ludiek kunnen houden? En ik zei:Wel dokter, voor
's morgens misschien een zwart, zigeunerachtig type, voor de namiddag een brunette, een beetje een furie, voor 's avonds een leuke blondine, en voor 's nachts een woeste roodharige vamp.
Ik zag in zijn ogen een ietwat grimmige blik verschijnen. Zo van: 'Even serieus blijven, jongen!'
En voor-de-vuist-weg antwoordde ik dan maar: Maar misschien toch het liefst maar iemand van het intelligente type, maar wel één met vééééél haar.
Aan de overzijde bleef het nu enige tijd stil. '. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. .'
En dan zei de man, een beetje aarzelend zelfs: Kunt u . . . over een week of drie . . . misschien nog eens . . . een keertje terugkomen?
feedback van andere lezers- Mark_Vandis
Uno, secundo...die zag ik niet aan komen *lol*
Groetjes Mark
ERWEE: Zeer bedankt Mark.
Gelieve eens terug te gaan naar 9/11 Schoolse tijden. Is eugenlijk de voorloper van dit. - RolandBergeys
Vind dit een leuke tekst, zou wel die wat storende hoofdletters en puntjes weglaten, ze maken het gegeven heus niet sterker.
ERWEE: Bedankt! Kan altijd nog. Maar die schrink bvb. deed daar toch een tijdje over zinne. *wink* - gono
Prachtig!
ERWEE: Zeer bedankt. - SabineLuypaert
die tweede helft van die tweede alinea --> Waaw
heeeeeeeeel graag gelezen
ERWEE: Zeer bedankt hoor. Zal eens gaan zien wat ik daar juist gedaan heb. *lol* - lin
Heel leuk geschreven. Heeft ook wel iets van een column. Leuke wendingen en het houdt beslist je aandacht gevangen.
ERWEE: Zeer bedankt! En eigenlijk is dit een vervolg op SCHOOLSE TIJDEN, hier eerder gezet op 9/11. Zoek maar eens. - dichtduvel
Ja, uiteindelijk moeten we het zelf oplossen. Jef
ERWEE: Inderdaad Jef. Ben dan ook niet meer terug gegaan naar die shrink.
Zeer bedankt! - zwartkopje
Hoi Erwee,
Ten einde raad besloot ik? (ipv besluit)
Voor de rest graag gelezen.
groetjes,
zwartkopje
ERWEE: Ga dat nog bekijken, maar zit momenteel in Hamburg.
Zeer bedankt! - Wee
Genoten van je stukje.
x
ERWEE: Fijn. Dat was zowat de beginperiode tot schrijven. Gebruik oa. dit stuk en meerdere als onderbouw voor mijn volgend jaar nieuw uit te brengen roman, die zelfs tot Groningen reikt.
O ja, bj die psy ben ik niet meer langs gegaan.
Zeer bedankt voor de lezing.
|
