|
< terug
Stille dagen...Droeve dagen.
Het is weer die tijd van het jaar.
Diepduistere nachten. IJskoud die niet eens breken in het grijze van de in elkaar overgaande dagen welke nu echt wel in sneltreinvaart op het einde van dit jaar afstevenen. Het is bijna het moment waar de feestdagen elkaar niet kunnen bijbenen, waar er gelachen en gevierd wordt. Een drankje hier, hapje daar. Geschenken allerhande en daar bovenop, 'de allerbeste wensen, en een goeie gezondheid'.
Dit alles zou ons toch moeten overladen met dat warme gevoel van samenhorigheid, een gevoel van allesoverheersende blijdschap. Maar is dit wel zo?
De kerstbomen zullen weer bij bosjes verdwijnen om netjes versierd met linten en allerlei ornamenten, afgewerkt met lichtslingers in elk denkbare kleur, menige huiskamer onder te dompellen in een feeërieke kerstsfeer. Terwijl sommigen op zoek moeten naar hun laatste kaarsen om de avond enige kleur en warmte te bezorgen.
De mooi verlichte kerstbomen herinneren zij zich in hun dromen. Aanschouwen zij in de meeste straten van hun dorp waar kosten nog moeite gespaard bleef om de consumerende klant tegemoet te komen.
Die winkelstraten zijn overvol. Haastige mensen op zoek naar het ultieme geschenk voor nonkel Gerard. Of dat ene, waar ze zeker van zijn dat tante Sofia zeker nog niet heeft.
Een lijstje bij de hand dat één voor één wordt afgelopen zodat zij niemand vergeten als de pakjes onder de boom worden gelegd.
Niet zo voor iedereen! Zij kunnen enkel staren naar al dat moois dat uitnodigend en verleidelijk uitgestald ligt in de ontelbare etalages en daar blijft het bij wegens 'te duur'.
Alle denkbeeldige menu's worden ook weer eens doorgenomen om uiteindelijk met het kerstmaal bij uitstek voor de dag te komen. Het feestmenu waarbij de stemming niet meer stuk kan en waar wij ons te pletter vreten zodat wij niet hoeven stil te staan bij het feit dat er die avond ook mensen zijn, waaronder kinderen, die het gewoon met een bescheiden boterhammetje zullen moeten doen. Misschien nog minder dan dat.
Hun wijntje is een glas water, en oesters och ja, die zijn toch maar vies.
Intussen zetten wij de verwarming enkele graden hoger. Net genoeg om de bittere koude van de invallende winternacht buiten te houden. Anderen trekken dan weer hun laatste deken naar zich toe in de hoop het een beetje warm te krijgen.
Alles lijkt wel intenser die dagen. Uitgelaten kreten van vreugde voor velen. Verdriet en gemis dan weer voor ontelbare anderen. Zij die het verlies moeten verwerken van dierbaren voelen de beklemming van deze diepgrijze dagen nog intenser. Zij kruipen vroeger in hun bed om zo de realiteit te ontlopen. Worden nog stiller dan voorheen en troostende woorden lijken echt niet tot hen door te dringen.
Toch helpt het om hen niet in de kou te laten. Gewoon eventjes op de koffie gaan en luisteren kan heel wat helpen. Niet om te vergeten, dan toch om wat verstrooiing te brengen.
Of de minder fortuinlijken onder ons deze dagen ook ongelukkiger zijn dan diegenen die elkaar angstvallig zitten te beloeren wie het aandurft dat laatste stukje taart te verorberen, zou ik niet durven stellen. Wie niet veel heeft is met weinig tevreden, en wij staan er niet altijd bij stil.
Wij eten dat stuk taart en vragen ons af welk pakje onder de boom nu voor mij zal zij? Dat grote mag ik toch hopen en zo niet, dan toch wel dat zware. Want ja, stiekem heb ik ze toch al eens een keertje opgenomen, gekeurd en teruggelegd. Het ziet er dus goed uit voor de kerst!
Maar ………niet voor iederéén.
feedback van andere lezers- drebddronefish
Als column uitstekend, een genre die je uitstekend ligt, mijn ding is meer mijn ongebreidelde fantasie, misschien dat mijn verhaal hoer van succes dicht bij een column ligt? Heb je nog nooit geprobeerd je columns naar tijdschriften te sturen? Je zou dat eens moeten proberen.
groetjes
dannycant: Ja hoor, ik stuur die regelmatig in.....(streekkrant wekelijks, ook gedichten) zo blijven we bezig....
bedankt en groeten - SabineLuypaert
hmmm feestdagen ze zijn gezellig maar ze liggen mij niet echt
toch graag gelezen, want stiekem ben ik wel voorstander van taart natuurlijk;)
dannycant: Taart is ook voor mij het hoogtepunt van die (vrij saaie) dagen.... :-)
Bedankt en groeten
|
