|
< terug
In 1973 begon de lente op 01 september.
Ik werd twaalf in 1973 en na de grote vakantie nam het leven een nieuwe wending want ik moest naar Kortrijk, naar de 'school voor de grote jongens', het Sint-Jozefinstituut, nieuwe vrienden, vijanden en de kennismaking met het fenomeen "Broeder".
Dag Eén. De deur ging open en een man met een dik gezicht en zware bril met donkere glazen beklom de trede. Broeder Vital gaan we hem noemen, hij was onze leraar godsdienst. Hij zat goed in het vlees en op zijn bovenlip waren steeds enkele zweetdruppeltjes te zien, hij ademde zwaar door zijn blinkende neus die dringend aan ontharing toe was, maar dit terzijde.
Boven zijn afgedragen grijze schort droeg hij een ouderwetse zwarte anorak met saai ruitjesmotief hier en daar doorbrand door de assen die van zijn eeuwig stompje sigaar waren gevallen.
Zijn openingszin staat bij mij al even scherp in het geheugen gegrift als de landing op de maan, een paar jaar eerder. "MASTURBATIE IS GEEN DOODZONDE…"zei hij en hij bleef één 1 minuut lang voor zich uit staren…
Het kan vreemd klinken in het jaar 2006 maar voor de drieëntwintig aanwezige slungels van 6Ma was dit een nieuw woord en aldus keken wij elkaar vragend aan… Het was Jan Verriest uit Lauwe die plots zijn vinger opstak en vroeg: "Broeder, euh wat is dat euh masturbatie…"
Het hoofd van Broeder Vital werd iets donkerder van kleur, " Wel euh… weten jullie dat niet?" Het bleef verdacht stil…
"Masturbatie, wel, euh dat is dus de penis in erectie brengen en heen en weer bewegen tot er een euh…ejaculatie opvolgt…" Op onze beurt werden we met drieëntwintig door schaamte overmeesterd maar ergens in ons diepste binnen werd een schakel omgedraaid. Tijdens de speeltijd werd er tot mijn grote verbazing niet over de onthullingen gepraat…
Ik deed een poging bij Jan Verriest maar die was blijkbaar nog steeds erg onder de indruk.
Jonge mannen maakten plannen.
De volgende dag keken de leerlingen van 6Ma elkaar aan en op de doffe speelplaats die aan het vroegere Oostblok deed denken werd gedebatteerd over wie het gedaan had en wie niet, bij wie het gelukt was en bij wie niet…
Het eerste jaar in die nieuwe 'grote' school was ingezet en we voelden het kind in ons verdwijnen, de van acné voorziene lummel nam beetje bij beetje onze lichamen over.
En moet ik mij voor iemand schamen nu dit verhaal de wereld wordt ingestuurd?
Rob de Nijs was zestien toen de zon weer opkwam en het zomer werd, wel ik was twaalf toen de lente begon en dan nog in september 1973.
Het zal u maar overkomen.
Konec.
feedback van andere lezers- gono
Het schooljaar in 1973 begon op 3 september hé?
de landing op de maan was in '69 , dus niet een paar jar eerder!
Hebt ge dan nooit opgelet in uw klas?
dufo: ??ja euh 2 paar jaar eerder dan hé - Vansion
euhm ... de titel vraagt naar méér...
dufo: en wat had u gewenst? - fenk
Collegeverhalen gaan er bij mij altijd in als pap (en dit is geen flauwe woordspeling i.v.m het thema van uw verhaal).
Tip: in "Ik deed een poging bij Jan Verriest maar die was (er) blijkbaar nog steeds erg onder de indruk (van)." zijn "er" en "van" overbodig, en ze maken de zin bovendien moeilijk leesbaar.
dufo: dank u ikke aanpassen - ERWEE
Broeder Vital gaan we hem noemen => ofwel is de naam affectief Vital, kan je zo houden, maar moest die man zijn naam Vital zijn, en de familie zou dit lezen, kan je beter kiezen voor Lucien.
Nu hangt het een beetje tissen wal en schip, een soort excuus omdat die man zijn echte of een fictieve naam krijgt.
En voor de rest: maar goed dat Felice daan niet is aangeland.
dufo: hehe - drebddronefish
Geestig stukske dufo
dufo: mersie! - RolandBergeys
Sluit me aan bij Fenk en Vansion.
dufo: wijs besluit! - littlefairytale
Onderhoudend geschreven, kostschooljaren...hhmmm. tine
dufo: dank u zeer - ivo
Hoe de roomse kerk haar eigen evangelie heeft gemaakt en het originele heeft verkracht voor heel veel mensen ..
dufo: een mens zou er een boek over schrijven...doen?
|
