Volg ons op facebook
|
< terug
Als slapen niet lukt
Vannacht schreef ik het stukje 'Als je de slaap niet kunt vatten'. Maar nu ik erover heb nagedacht voorzie ik deze site van een verbeterde versie... (na nu na de revisie van Koen, waarvoor m'n dank - haal de oude versie weg en plaats ik enkel nog deze voorlopige versie). Wie nog opmerkingen heeft, asjb vertel me ze ..
Een hol hoofd en moeilijke ogen. Geen koffie want die bijt. Ik kan voor ik m'n bed induik best nog enkele kopjes drinken, maar in een nacht zoals de deze, dan kan ik de bitterheid van koffie niet smaken; wel als ik echt wakker moet zijn. Dan mag de cafeïne de slaapkamer onder mijn hersenpan eens goed verluchten en er al de slaapresten en spinsels van de nacht met de ragebol verwijderen. Het donsdek opgeschud, zodat de luchtige veertjes als een zachte ballon het bed vullen. Maar nu is koffie geen vriend.
Het is de klok die het ritme aangeeft. Als een metronoom vult het getik van slinger en raderwerk de woonkamer. Het valt me op dat 's nachts de geluiden veel scherper klinken. De omgevingsgeluiden verdoezelen niet meer de essentie van het tikgeluid. 's Nachts is elke tik is een concert op zich. Als je er op let, hoor je veel meer dan een 'tik'. Het is een orkestratie van mechanische klanken.
In de verte hoor ik de trein zijn ritmisch liedje zingen. Eigenlijk is de spoorweg zo ver weg, dat je dit geluid overdag niet kunt horen. Maar 's nachts als de meeste auto's stilstaan en de mens zich naar het droomparadijs heeft begeven, komen ook deze verre geluiden meer tot hun recht.
Zelfs de stappen van een vroege wandelaar dringen nu moeiteloos hoorbaar het huis binnen. De echo van het klakken van de hielen voegt zich naadloos achter het geluid.
Ik hou van de rust die de nacht me geeft. Geen gedoe van drukte, enkel rust.
Mijn geest, moe en toch nog actief, leeft blijkbaar in een roes.. Hij bezorgt mij een warm hartje, en doet me enkel nog maar de realiteit sluimerend waarnemen.
In de zomer als het slapen me ook niet lukt dan hoor ik normaal gezien rond deze tijd een prachtig gratis concert. Een ouverture, dat je sprakeloos maakt. Eerst zijn het de meesjes die met hun hoge tonen het concert inleiden. Als violen gaan ze doorheen de stilte. De mussen verzekeren met hun getjilp de lagere tonen. Een cello die op een eigenwijze het karakter van het geheel in haar partitie weergeeft.
De merels die het koperwerk voor hun rekening nemen, kunnen soms uit de maat heel dominant hun partij spelen, maar daarom is deze interpretatie niet minder mooi.
Het roodborstje en de vink die hoor je wel, maar het zijn gastmuzikanten en daar kan je niet elke dag op rekenen. En als het stuk op zijn hoogtepunt is, komen de duiven, als pauken, het geheel vervolledigen. Ademloos prachtig.
Hoe vaak heb ik dat concert al niet gehoord, en het is altijd anders. Soms is de bezetting heel karig, maar het kan ook zo oorverdovend zijn, dat je niet weet wat je overkomt.
En plots zwijgt gans het orkest... Het verwelkomingsconcert stopt zoals het begonnen was. Een ode aan de Schepper, meerstemmig gezongen en gespeeld over heel de schepping die Hem eert. Overal waar de zon haar eerste stralen laat zien, start het concert van blije en opgewekte vogels, die met plezier in dit ritueel hun dag beginnen.
Ik vind het jammer dat de meeste mensen dit feest moeten missen. De meesten hebben hun oor nog op het zachte kussen liggen en zijn nog steeds bezig met de informatie en de emoties van het verleden te verwerken tot een bruikbare droom. Eigenlijk zou dit natuurfenomeen voor elke mens een verplicht nummer moeten zijn, zodat ze de pracht konden horen, dat de natuur de mens elke dag zomaar gratis aanbiedt. Het zou heel veel zwarte gedachten wegspoelen en het respect voor de natuur veel concreter maken. Wat het samenleven enkel maar te goede zou komen.
Ook 's avonds als de zon, moe van haar aanwezigheid in de dag, haar laatste stralen laat vallen op een wereld die verlangt naar rust, starten deze vogels hun avonddankconcert. Het is minder imposant, want ook deze diertjes hebben een zware dag gehad ... maar daarom is dit niet minder mooi.
De klok tikt ondertussen ongestoord verder en zorgt voor een geruststellend gevoel.
Overal rondom mij mensen die slapen en dromen over god weet ik wat allemaal. Energie die omgezet wordt in beelden en gedachten, waardoor de slaap een ontspannend iets wordt.
De dagen zijn al zo gek. De mens wordt overstelpt door een massa aan informatie. Hij wordt er chronisch moe van. Want ook al besteedt de mens meer dan de helft van zijn tijd aan lichaamhygiëne (slapen, eten, wassen, sporten) toch heeft menig mens het gevoel dat die onder een enorme stress staat. Te veel aan informatie maakt de mens moe.
Mijn ogen prikken en de koude rillingen rollen als golven over mijn armen, benen en rug. Zelfs achter mijn ogen voel ik de prikken van de slaap die zich over mij wil meester maken.
Het is nog vroeg, maar ook al laat, ik ga nog voor een uurtje of twee mijn zachte bed opzoeken en laat de slaap als een zacht deken me toedekken.
Slaap zacht ....
feedback van andere lezers- gono
Heel goed!
ivo: bedankt - aquaangel
s'avonds = ('s avonds)
het is nogal wat 2 versies lezen.... ik ben er niet uit welk beste is...
groetjes...
ivo: dank u wel - wereldwandelaar
Het eerste vind ik nogal geschreven met een half slapend hoofd. Het 2de is veel beter. Meer opgewekter.
ivo: bedankt - SabineLuypaert
ik las de tweede liever, die leest minder afstandelijker (weet niet of dat nu het goede woord is) maar die hield me vast wijl ik me er op betrapte beetje snellezend vooruit te gaan in de eerste wat ik in de twdde niet deed
de uitstekend is dus voor de tweede versie
ivo: bedankt, dit is de feedback die ik zoek en vind - Ghislaine
Herschreven versie is beter.
ivo: dank u wel - koen
Dag Ivo,
Ik heb het eerste versie niet gelezen. Schrik niet van de rijkelijk versierde kerstboom onderaan. Een sterretje betekent niet per se dat het woord of de zin mis zijn.
Vannacht schreef ik het stukje 'Als je de slaap niet kunt vatten'. Maar nu, dat ik er wat beter over heb nagedacht een verbeterde versie... *
Een hol hoofd en moeilijke ogen. Geen koffie want die bijt. Ik kan voor ik m'n bed in duik** best nog enkele kopjes van dit heerlijk vocht*** drinken, maar in een nacht zoals**** de***** deze, dan kan ik de bitterheid van koffie niet appreciëren.***** * Tenzij ik echt op moet zijn.***** ** Dan mag de cafeiëne***** *** haar werk doen en de slaapkamer boven in mijn hersenpan eens goed verluchten. Al de slaapresten verwijderen en de spinsels van de nacht met de ragebol wegvegen. Het donsdek opschudden, zodat de luchtige veertjes als een zachte ballon het bed vullen. Nu is koffie echt***** **** geen vriend.
Het is de klok die het ritme aangeeft. Als een metronoom tikt het mechanisme doorheen de woonkamer.***** *****Het gekke is dat 's nachts de geluiden veel intenser zijn omdat de omgevingsgeluiden de essentie/* van het tikgeluid niet meer verdoezelt. Elke tik is een heel/** concert op zich. Als je er op/*** let dan hoor je veel meer dan 'tik'. Het is een verzameling/**** van mechanische klanken die samen het 'tikgeluid' veroorzaken.
* deze zin kan vlotter
** idem
*** clichématig
**** ‘zoals’ is niet fout, maar liever ‘als’
***** ‘de’ weglaten
***** * smaken
***** ** je bent op of je bent het niet
***** *** cafeïne
***** **** al tweemaal ‘echt’: kan echt niet
***** ***** het is alsof de klok de woonkamer al tikkend rondloopt als een metronoom
/* de essentie van het tikgeluid (??)
/** overbodig
/*** aan elkaar
/**** nogal droogjes gezegd
Hieronder staan enkele regels herschreven tekst. Ik wil zeker niet zeggen dat het precies zo moet. Ik herschrijf aan de hand van de opmerkingen die ik geef (sterretjes). Uiteraard kan je daar vele kanten mee uit. Ik hoop dat je er iets door bijleert.
Vannacht schreef ik het stukje 'Als je de slaap niet kunt vatten'. Maar nu ik erover heb nagedacht, begin ik aan een verbeterde versie:
Een hol hoofd en moeilijke ogen. Geen koffie want die bijt. Ik kan best enkele kopjes drinken voor ik in bed duik, maar in een nacht als deze kan ik de bitterheid van koffie niet smaken; wel als ik klaar wakker moet zijn. Dan mag de cafeïne de slaapkamer onder mijn hersenpan eens goed verluchten en er alle slaapresten en spinsels van de nacht met de ragebol wegvegen. En niet te vergeten het donsdek. Goed opgeschud, zodat de luchtige veertjes als een zachte ballon het bed vullen.
Maar nu is koffie geen vriend.
Het is de klok die het ritme aangeeft. Als een metronoom vult het getik van slinger en radarwerk de woonkamer. 's Nachts klinkt het scherper. Geen omgevingsgeluiden meer die de grondtoon van het tikgeluid verdoezelen. Elke tik is een concert op zich. Als je erop let, hoor je meer dan een 'tik'. Het is een orkestratie van mechanische klanken.
Wat het verhaal betreft:
Je schrijft enkele mooie zinnen, maar toch raad ik je aan om je dagelijks een halfuurtje te verdiepen in boeken over de Nederlandse taal. Jouw beschijvingen kunnen er alleen maar beter door worden.
Je moet je tekst ook hardop (niet luidop) lezen. Dan zul je merken dat sommige zinnen niet geolied lopen. Ook slordigheden als ‘muziekanten’ moet je vermijden; beslist een valse noot.
Gebruik wat je gebruiken kunt, het overige leg je maar neer als sneeuw voor de ochtendzon.
Groet
ivo: ik sta recht en geef een eerlijk applaus - hiervoor heb ik respect - thijl
Uiteindelijk een schitterend pleidooi om alles niet zo serieus te nemen, en om vroeg op te staan om naar het onbekommerde gratis concert der vogels te luisteren. Verkwikkend, Ivo!
Vrijblijvende tipjes:
-induik (aaneen)
-cafeiëne --> cafeïne
-eens goed verluchten en (+spatie tussen verluchten en 'en'.
-donsdek opgeschud (-d)
-vult het getik (-t)
-op zich (+spatie)
-gans het orkest... (Drie puntjes om een pauze ter overdenking aan te geven.)
ivo: ik verbeter de foutjes ... en dank je wel
|
