|
< terug
Onbevlekt ontvangen
Op een miezerige lentedag klommen ze samen de houten trap omhoog die regelrecht toegang gaf tot het donkere onverluchte zolderkamertje. Haar bevende weerzin brak hij met zachte woorden en de belofte van ongekende hoogtes die ze voor het eerst zou ervaren. Ze wist niet wat er van haar verlangd werd, dus knikte ze instemmend zoals het een braaf meisje betaamde. De lakens waren koud en kraakten ongeneerd rond hun naakte vlees en haar smalle heupen schuurden op het ritme van zijn eeltige handen. Zijn sussend gefluister contrasteerde fel met het pijnlijke dieptepunt van de daad die alleen hem naar hogere sferen bracht.
Marieke stond op met zijn vocht in haar strakke tienerbuik en wierp een laatste blik op de witte lakens die, zo had hij haar op het bonkende hart gedrukt, onbevlekt moesten achterblijven. Zijn moeder mocht het niet weten, al was dat enkele maanden later een illusie toen haar hormonale cyclus doldraaide en er niet het minste streepje rood op het witte ondergoed nog te bespeuren viel. Aan de smeedijzeren poort van de school waar Jef zijn timmeropleiding volgde, huilde ze een volle vijf minuten op zijn knokige schouder uit en hij troostte haar door louter stilzwijgen. Ze was zeventien.
Ze trouwden zonder praal en negen maanden later gaf ze met langgerekt barend gekreun leven aan een zoon, waarvoor ze de toekomst in gedachten wel duizend keer had uitgestippeld.
Het kind groeide op en was rad van tong en wars van schaamte. De mooiste meisjes lagen aan zijn voeten, maar hij bleef trouw aan die ene, die hij zijn muze doopte. Hij haalde meermaals zijn schouders op omdat haar schaamteloos vrolijk vertier verward werd met luchtige zeden.
Marieke zag met moederlijke trots hoe hij zich engageerde in een samenleving waar kansarmoede een instituut was. Hij bakte met eindeloos geduld broden, wentelde scholen verse vis stuk voor stuk in een zwartgeblakerde pan, en serveerde die eenvoudige maaltijd aan zij die wisten wat honger was. Met zijn dozijn vaste vrienden voerde hij ellenlange gesprekken aan de keukentafel en trok onverschrokken ieder vrij moment door bos, veld en beek. Zijn ogen blonken tussen de wilde krullen van zijn ontembare haarbos en deze van zijn woeste zwerversbaard. Luisterende kinderoren stonden open voor zijn stoere verhalen over krachten die onwerelds en onvatbaar waren.
Op een miezerige lentedag weerhield een pijnlijke en ongelijke strijd zijn levensbloesem van zomeren. De wind was koud en schuurde ongeneerd langs de natte wangen van Marieke. Jef omarmde haar frêle bevende schouders met zijn ruwe werkmanshanden en zweeg, ook bij dit afscheid. Aan de smeedijzeren poort van de begraafplaats weende ze stil en besefte ze dat zijn geboortedag in december voor velen nooit meer dezelfde zou zijn.
feedback van andere lezers- Theo_Roosen
Mooi Kerstverhaal. Prachtig !
annvanbyl: Bedankt Theo ! - stormvonk
mooi allez, ge weet wel wat ik bedoel
annvanbyl: Ja, ik weet het, mooi en niet mooi hé...! Bedankt! - aquaangel
heel knap xx
+++++++++++++++++++++
+++ ++.-"``"-. + + +
+++++ /_____; ..+ + +
+++++{______}.. + + +
++++++( o o )..... + +
------ooO-(_)-Ooo------
------EEN-GEZOND---------------
-----------2007----------------
*******-Toegewenst***********
* * * En hele fijne kerstdagen* * *
annvanbyl: Hé, je bent op verschillende manieren creatief met het toetsenbord, bedankt voor je wensen, en ook voor jou héél veel moois ( zeker ook die pennenvruchten) in 2007, Angelique ! gr, Ann - gono
En waren ze in orde met de ziekenkas, den dop enz.??
annvanbyl: Zal ik eens navraag doen in het ocmw ? :-)
gr, Ann - koyaanisqatsi
mooi, vooral het eerste deel... mooi...
annvanbyl: Fijn dat je het mooi vindt ! - lilKim
Een moderne uitvoering van het Kerstverhaal. Leuke woordspelingen. Het had voor mij wel iets minder snel mogen gaan, maar das een kwestie van smaak, hé.
annvanbyl: Onder 't mom van kort maar krachtig hé : -) Bedankt voor je fb ! - kapiteinsebbos
knap!
lees je mij ook eens?
annvanbyl: Thx! - Henri_Cylma
mooi, mr iets te makkelijk, sorrie.
annvanbyl: thx, en geen probleem ! - erinneke
zeer knap verhaaltje
annvanbyl: Bedankt ! - thijl
Vlot geschreven en de emoties mooi verwoord.
annvanbyl: Bedankt Thijl !
|
