Volg ons op facebook
|
< terug
De vrachtwagen 1/3
Na een lange werkdag is de Schelde een buffer tussen de opgekropte woede tegenover mijn baas en de nestwarmte in mijn gezin. De klokvaste veerdienst is een houvast, de anonieme vertrouwdheid van de stuurman stelt me gerust. De plooien in mijn bestaan zijn nog te overzien, alles is nog glad te strijken.
In de winter erger ik me steeds aan de onverlichte aanlegkade. Op de loopplank kan ik nog genieten van de lampen op de veerboot, maar dan moet ik ongeveer driehonderd meter fietsen op een aardedonkere dienstweg voor ik een rijweg met straatlantaarns bereik. Vandaag blijkt bovendien de dynamo van mijn fiets te blokkeren. Ik onderneem enkele vergeefse pogingen om het antieke rotding aan de praat te krijgen. De medepassagiers zijn ondertussen al verdwenen, geen andere fietslichten dus om me te begeleiden, enkel de duisternis als escorte. Ik rij uiterst rechts en weet blindelings het fietspad te vinden. Ik richt me op de straatverlichting van de hoofdweg. Als bij toverslag verdwijnt dit baken, alles wordt zwart voor mijn ogen. Op hetzelfde moment bemerk ik het opengeslagen portier van een geparkeerde vrachtwagen. In een reflex draai ik mijn stuur naar rechts. Helaas kan ik deze hindernis niet volledig ontwijken. Mijn schouder schampt tegen een metalen rand en ik kom spectaculair ten val tussen doornig gewas en nat gras. Nog voor ik mezelf ontkreukt heb en terug rechtsta, zie ik hoe het brandende topje van een sigaret vanuit de cabine een zweverig traject aflegt, langs de vrachtwagen, naar de laadruimte, om hierin tenslotte te verdwijnen.
Ik wil best geloven dat de man me niet heeft zien aankomen, uiteindelijk reed ik zonder licht, maar enig medeleven zou zeker niet misstaan. Per slot van rekening blokkeert hij het fietspad, nietwaar? De scherpe pijn aan mijn schouder pompt adrenaline naar mijn hersenen, ik ben pisnijdig, dat chauffeurtje zal hier niet goedkoop vanaf komen! Een man die schuimbekt van woede, heeft geen urenlange vergadering nodig om zijn strategisch beleid uit te stippelen, evenmin een proces om de strafmaat te bepalen. Ik haast me naar de laadruimte. De linkerkant is nog gesloten, dus ik hoef enkel de rechterdeur te sluiten. De man ruikt klaarblijkelijk onraad, want het fonkelende lichtpuntje komt mijn richting uit. In een flits zie ik een gepiercete wenkbrauw, maar voordat het tot een intiemere kennismaking komt, lukt het me de grendel in het slot te laten vallen. Daarna hoor ik uitzinnig gebeuk en luidruchtige verwensingen. Deze laatste natuurlijk aan mijn adres, allerlei variaties op het klootzak-thema.
Zo.
Daar heeft hij niet van terug.
Dat zal hem leren.
Maar wat nu? Hoelang moet je stoute chauffeurs in hun camion opsluiten?
En daarna? Hem gewoon vrijlaten? Dat lijkt me geen optie gezien de dreiging die uitgaat van het opgesloten beest. Hoor hem eens tekeer gaan. Hij maakt me kapot als hij me te pakken krijgt. Wat een meeval dat hij me niet herkend heeft in het donker. Tenminste, dat vermoed ik.
Onder de indruk van de gekooide haat en razernij raap ik mijn fiets van de grond en vervolg ik mijn weg huiswaarts.
feedback van andere lezers- RolandBergeys
Een hallucinant, gegeven, heel goed verwoord, boeiend, kijk uit naar het vervolg.
fenk: Het vervolg is zonet gepost, het einde komt morgen. Ik stel je mening erg op prijs, omdat ik je een beetje als verhalenexpert beschouw. - aquaangel
goed hoor
fenk: Bedankt voor het lezen, aqua. - ivo
zeer goed geschreven en vooral levensecht - ik herinner me ook nog ooit een deur van een vrachtwagen gevoeld te hebben toen ik al fietsend naar huistoe wou gaan.
fenk: Heel hard bedankt, Ivo. - verf
Dus u bent zo idioot om zonder licht tegen een vrachtwagen te rijden. En u besluit dan nog eens uw woede te koelen op de voerder. Ik ben zelfs eens vrachtwagen vervoerder geweest, op een dag besloot het bureau waar ik telefonische opdrachten van kreeg, dat het mij best moest lukken om vanuit de haven in 10 minuten naar Bazel te rijden, op een andere keer werd ik in een half uur van Charleroi naar Antwerpen gestuurd. Misschien dat u eens in een van uw verhalen op die heren kunt kaken En dan zijn er beroeps idioten die met hun personenwagens hun eigen frustraties uitwerken op vrachtwagens. Al meegemaakt dat opeens bij het besturen van een vracht van ettelijke tonnen zo een idioot zijn remmen dichtslaat. Of, maakte ik mee dat op een smalle baan voor mij een mobilet al het verkeer, in een lange toeterend lint achter mij, ophield.
fenk: De ik-persoon van het verhaal is niet dezelfde als de persoon die het verhaal geschreven heeft. Het is slechts een literair perspectief. Ikzelf dus, Rudi Penne, wil hier helemaal geen standpunt innemen inzake camioneurs. Het thema van het verhaal is het onomkeerbare van een impulsieve daad, en de gevolgen hiervan voor het betrokken individu; lees deel 2. Mijn piepkleine "schuld en boete" zeg maar (maar dan echt microscopisch klein).
grtzz - gono
Of hoe men vereenzelvigd wordt met een fictief personage, opdracht geslaagd zou ik zeggen!
fenk: Heel hard bedankt, Gono. - ERWEE
Prima deel. Heb wel reeds 2 gelezen inmiddels.
fenk: Hazo, gij leest van achter naar voor :)
zeer bedankt, in ieder geval. - Theo_Roosen
Heel goed verwoord en spannend. Ga nu vlug deel 2 lezen.
fenk: Bedankt. - lin
Goed begin zeg! Je zet meteen een goed beeld op mijn netvlies. Ben heel benieuwd naar het vervolg en lees meteen door! Tot straks ;)
fenk: Bedankt voor het lezen, lin. - littlefairytale
Even geduurd voor ik feedbackte. Ik druk steeds af als ik verhalen lees en deze was onder de stapel beland. Ik maak het dus bij deze goed. ( of net niet)
1.Escorte ipv escort?
2. Een man die schuimbekt van woede, heeft geen urenlange vergadering nodig om zijn strategisch beleid uit te stippelen, evenmin een proces om de strafmaat te bepalen.
Heel snedige taal hier, hou ik van.
3. De man ruikt klaarblijkelijk onraad, want de zwevende vuurkegel komt plots snel in mijn richting.
Zou hier twede deel even herbekijken die plots en komt hinken een beetje in mijn taalbeleveing. Misschien de zin nog even herkauwen?
Is wel een mierenneukerige opmerking in die zin dat ik heel erg kritisch lees wat jij schrijft. :-) Maar voel het wel zoals ik het neerpen.
4. Erg leuke woordenvondsten en beelden zoals de metafoor van de Schelde. Ook intiemere kennismaking en variaties op het klootzak-thema wekken monkellachjes op.
En ik hoop dat het duister vermomming genoeg was.
tine
fenk: Met je aandachtige lezing heb je het meer dan goed gemaakt;
"escorte" was inderdaad verkeerd gespeld.
Ook die bewuste zin ga ik zeker herbekijken. Neuk maar gerust alle beestjes, het komt mijn schrijven alleen maar ten goede. - erinneke
zoals steeds bij verhalen in delen, feedback na het laatste deel...
fenk: bedankt voor de punten!
|
