writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

en nu tijd voor reclame ...

door ivo

Met de bovenkant van zijn hand veegde hij zijn neus leeg Zijn behaarde armen waar enkel een sjieke horloge de mooie lijn verbrak. Met zijn mooie blauwe ogen priemde hij recht vooruit; Een driedaagse baard die zijn bovenbouw bevestigde en een blokjeshemd dat met slordig opgerolde mouwen het beeld moest aankleden, zodat er onbewust een gelijkwaardige verdeling was tussen beeld en mens. Elke fotograaf die zijn naam waard is, zou kwijlen van deze compositie.

Blonde haren die door een licht fris briesje achter hem wapperend de kijkers toewuivenden . Hij zat daar geknield aan een zelfgemaakt vuurtje in een desolate natuur. Ongerept en niet verstoord door niemand. Een plaats waar menig mens zich graag zou verstoppen als de druk van het leven voor de zoveelste keer te groot is geworden. Zijn aandacht werd verstoord door een roofvogel die boven de bomen heen zijn vreugdekreten liet echoën. De lijn van zijn brede kin was opvallend. Dit beeld werd geaccentueerd door de wijze waarop hij zo scheef omhoog naar de vogel keek. Een vallende avond waarbij je de geur van de dennenbomen zo kon opsnuiven.

Op het vuur lag een gestroopt konijntje te sudderen in het vuur. Het mes en het pelsje lag iets verder, maar niet zo ver dat het uit het mooie beeld zou vallen. Zijn jachttas en met breedpelsgevoerde jas had hij blijkbaar aan een uitstekende tak van een boom gehangen. Je kon zien dat de jas een handmate icon was en dat je enkel bij de echte vakman op maat kon laten maken.
De viermaalvier stond als een stoere jongen te kijken naar het tafereeltje dat daar werd opgevoerd. Slijksporen op de wagen en de modderklodden aan de wielen, vertelden degene die het gadesloeg, een verhaal over water en zand dat verstoord was door deze machine.

De mens die hier naar keek met zijn geest meegevoerd naar het plekje dat de maker van dit werk bedoeld had. Waarom moest dit beeld dan dienen ? Wat wou de regisseur bereiken door deze wereld voor onze ogen te toveren ?

De zin voor avontuur samen met de afschuw dat de natuur eist, om te overleven ? Het liefelijke sfeertje waarbij een konijntje uit de kleren het vuur moest decoreren ?

Of die sjieke horloge die daar plots als vreemde eend in de bijt passend moet worden met het avontuur dat er beleefd wordt ? Als dikke vrienden door het leven ... ?

En toen kwam er die grote dikke vreselijke beer. Het verschrikkelijke dier, de muil kwijlende en de poten met de dikke nagels de sporen in het zand achterlatend, waarbij het met de neus in de lucht de geur volgde van het lekker bradend konijntje. De man, verschrikt door deze plotse aanwezigheid, nam in een reflex een lange brandende stok uit het vuur en ging de ongenode gast te lijf. De beer zich oprichtend op zijn achterste poten, deint voor het vuur terug. Want zijn natuur had hem geleerd dat vuur ongenadig hard kan toeslaan. Instictief keerde het dier zich om en koos het hazenpad om zich te beveilgen voor wat de natuur hem geleerd had, maar je merkte als toeschouwer dat het dier zich onderweg bedacht en zich het lekker konijntje niet wou laten ontnemen door een vuurtje op een stok.

De man had ondertussen zijn spullen in de wagen gegooid en had het konijntje uit het vuur gehaald en zorgvuldig op een houten plank gelegd. Met zijn lederen laarzen stampte hij het vuur uit en toen hij zag dat de beer hem niet met rust zou laten, vluchtte hij naar zijn wagen. Het konijntje onder de half blote arm.

De auto startte feiloos en de beer had het nakijken.

 

feedback van andere lezers

  • gono
    Toen kreeg hij plots een klapband, de auto tolde om z'n as en kwam met een geweldige klap tegen een boom tot stilstand.
    De man hing half uit de wagen, voelde z'n benen niet meer en keek met wijdopengesperde ogen naar de reusachtige beer die naderde.
    De doodsangst stond in zijn ogen te lezen, de tijd leek wel stil te staan...............
    ivo: dit zou gekund hebben, mss voer voor een vervolg van de clip
  • Theo_Roosen
    Mooi verhaal. Stond wel even te kijken als het slot zo bruusk kwam. Zou er een vervolg aan breien of heb ik het mis ivo ?
    ivo: het is voor mij heel goed dat je het overneemt, zou wel leuk zijn om te zien hoe het vervolg door de lezers wordt ingevuld
  • jbrouns
    Goede, duidelijke beschrijvingen, maar ook ik mis een plot. Grts.
    ivo: idd, was ook de bedoeling, reclame heeft geen plot die laat enkel maar sfeer zien, maar brei er gerus een aan ..
  • RolandBergeys
    Ik vind dit zo eigenlijk wel een einde hebben. Leuk.
    ivo: reclame is altijd wel iets anders niet ?
  • SabineLuypaert
    heel eigenaardig vertoefde ik nog steeds in de middeleeuwensfeer, ware het niet dat hier een auto an zo aan te pas kwam. Weet jij dat je heel beeldend schrijft? ik zie steeds filmistsiche beelden als ik jou lees, en zo lees ik het liefst (smile) er staat ergens 'beveilgen voor' ik zou daar van maken beschermen tegen,(maar dat ben ik he)
    ivo: ik zal het eens bekijken, bedankt voor dit verhaal uit de reeds oude doos nog eens te bekijken
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .