Volg ons op facebook
|
< terug
supermarktverhaaltje (1)
Stampvoetend liet het kleine jongetje zich horen in de supermarkt. Zelfs als je met je wagentje niet direct in de buurt van de rayon was, kon je nog het hele voorval volgen. Tussen de mayonaise en de zoetzure sausen was er een klein familiaal drama ontstaan. Een dreumes van drie turfen groot die zich manifesteerde als de heer des huizes, en wel met zo'n argumentatie dat ik er zelf van moest blozen.
Dat hij zijn moeder een vreselijk tettewijf noemde, was geen uiting van een spontane inspiratie. Ik heb altijd geleerd dat dit aangeleerd gedrag was. En dat hij haar een hoerejong en een opneemvod noemde, dat was ook niet iets wat je verwacht uit de mond van zo'n klein kind. Vermits ik enkele rekken verder mijn keuze aan het maken was, kon ik de reactie van de moeder niet zien, maar wel horen. Een boerenvlaai vloog door de supermarkt en zodat de oortjes van de kleine wel heel rood moesten zien. Die van mij die zagen al rood, maar dan wel figuurlijk.
Een gegil steeg op, zodat niemand eigenlijk nog vrijblijvend kon blijven toekijken. Zou zij het kind zo hard geslagen hebben. Blijkbaar wist de kleine al heel goed hoe de vork in de steel zat, want de arme vrouw had geen vin uitgestoken. De kleine had zich al gillend tegen de grond gegooid en was nadien weggekropen tegen het rek waar de grote potten met augurken stonden te wachten tot iemand hem zou verlossen uit deze lage positie in de rekken.
We denken allemaal dat die potten daar maar staan, maar als het klokje middernacht slaat, dan is de supermarkt geen terrein meer voor de winkelende mens. Dan zijn het de potten die het voor het zeggen hebben.
De mayonaise van het klassemerk die op de beste plaats staat, namelijk op ooghoogte van de doorsnee winkelende mens. En die zijn ook heel snel weg. Die potten hebben vaak niet eens de kans om het feestje van de nacht mee te maken. Zij vliegen als het waren de deur uit.
Maar de augurken die verpakt in potten van 15 liter staan te wachten op verlossing, die kunnen er wel staan totdat de vervaldatum is verstreken en dan krijgen ze de meest afschuwelijkste medaille van hun leven. Het min 25% label.
Alsof ze afgedaan hebben voor altijd. Sinds de voedselbanken hun interesse hebben getoond in deze niet-gewenste potten, was het al iets dragelijker geworden voor de augurken die het zuur in hun sap niet erg goed konden verdragen.
Het was hen opgevallen dat zwangere vrouwen veel meer de moeite namen om zich zo diep te bukken. Daarom zagen zij altijd uit naar dames met dikke buiken. En dan moest je weten, ze zouden haast uit de pot springen van blijdschap als er zo'n twee warme handen hen verloste uit hun wachttijd.
De kleine had zich tegen de potten genesteld en had zijn handen over zijn gezicht gelegd, terwijl de moeder daar bedremmeld stond te kijken. Zij zei geen woord en wachtte gewoon. Hoe lang het daar nog geduurd heeft ik weet het niet, maar ik heb ze nog vaak nadien, met de jongen in de supermarkt gezien. De scène zoals toen, heb ik althans toch, nooit meer meegemaakt. De moeder had haar waardigheid niet verloren. Ze straalde zoveel rust uit naar dat manneke, dat je haast niet kon begrijpen dat ze samen in een gezin leefden. Haar rust had blijkbaar effect op hem.
Achteraf hoorde ik dat het jongetje een adoptiekereltje was en dat heel veel had moeten doorstaan. De adoptiemoeder ook. Zij werd door hem getest om te zien of ze wel van hem hield. Want zijn echte moeder sloeg hem van de kast naar de muur en omgekeerd. Waardoor lief zijn en slaag krijgen voor hem synoniemen waren.
De woordenschat had hij van zijn thuis. In taal was zijn ontwikkeling opvallend goed geweest.
De adoptiemoeder zag ik toevallig gisteren nog in de supermarkt. Ze had een pot augurken van 15 liter in haar handen. Zou het dan toch gelukt zijn ? Vaak zie je het wel gebeuren, dat moeders en vaders, op het moment dat ze alle hoop opgeven om zelf nog kinderen te krijgen, plots zwanger worden ... Ik kon de schittering in haar ogen zien, zo fier en zo trots dat ze was.
En ik zag een augurkje knipogen ..
feedback van andere lezers- gono
Ik zag in mijn supermarkt een alleenstaande moeder 2 dikke komkommers kopen. Op mijn vraag of ze zwanger was, kreeg ik een komkommer recht op mijn linkeroog, met het antwoord:"nee, da's voor in mijne vent z'n gat te steken!"
Ge hebt me goed liggen met uw verhaaltje, ik loop nu in 't midden van de winter met een zonnebril...............
ivo: hahahaha - Theo_Roosen
Mooi verhaaltje. Waar blijf je het halen ivo ? Mooi vertelt, mooi geschreven. Kleine opmerking : helemaal in het begin , ontspinnen; , zou je dat niet beter vervangen door " afspelen ". Maar ja, misschien heb je dat vermeden om gono niet op gedachten te brengen ? Ik begrijp het.
ivo: mss wel .. - ERWEE
Het is gewoon zo gegaan als beschreven. Ik ken zoiets. Heb ook ooit zo tussen rayons gestaan met de gedachte: zou ik diene kleine nu maar zelf in zo'n bokaal steken gaan. Want daar liep een moeder aan de muren op.
en verder paar dingen:
Tussen de mayonaise en de zoetzure sausen was er een klein familiaal drama zich aan het ontspinnen => ofwel de 'zich' of het 'ontspinnen' naar voren schuiven en de zin dus enigszins anders schikken
dat ikzelf ervan bloosde. => dat ik er zelf van moest beginnen blozen
De min 25% label. => Het (?)
bedrempeld => bedremmeld
Ik kon de schittering in haar ogen zien, en ze liep zo fier en zo trots. => kan het fout aanvoelen maar deze zin lijkt ergens niet af.
=>> ze fier en trots als ze daar rondliep bvb.
maar goede situatieschets in 't begin, goed tussenstuk, goede gerneming mbt tot die kleine en de stap van de nieuwe moeder.
ivo: Bedankt Erwee, ik heb de tekst verbeterd, hier leer ik echt van tx - miepe
zeer herkenbaar
zeer grappig
was een plezier
ivo: tx Miepe - harmandi
Treffend geschreven, op een prettig leesbare manier. Het onderwerp vind ik ook goed gekozen. Ik denk dat iedereen wel eens zo'n scène gezien heeft (misschien met minder krachttermen), of wellicht zelfs meegemaakt. Godzijdank is het mij zelf nooit overkomen...!
Eén opmerking. ik vind het intermezzo te lang. Het leidt af van het eigenlijke verhaal en kan voor mijn gevoel zeker korter.
ivo: het intermetzzo had ik erbij gehaald om niet enkel een pedagogisch stukje te schrijven ... het tussendoortje moest de rest wat relativeren. - fenk
Enkele opmerkingen:
was er een klein familiaal drama zich aan het ontspinnen -> ontspond zich een..
ik denk dat de oortjes van de kleine wel heel rood moeten gezien hebben-> de oortjes...moeten wel... ("ik denk" weglaten)
figuurlijk gezien -> figuurlijk
hen zou verlossen -> hem zou verlossen
die op de beste plaats staat -> staat op de beste plaats
ze plots zwanger worden-> "ze" weglaten
ivo: bedankt ik pas aan dank u wel - SabineLuypaert
ik zag eerst die 'heb je nu geen spijt dat je geen condoom gebruikte toen' reclame en toen met de komkommers deed het me denken aan 'Ben de bromkommer' zo een sprookje van mij (uit oogpunt van de komkommer dan he)
dus ik heb genoten, van de eerste kommer tot de laatste knipoog
het leven der sterktske is aan de komkommervrienden (smile)
ivo: dank u wel - ik voel me zeer vereerd - RolandBergeys
Heel aangenaam geschreven, Ivo!
ivo: tx Roland
|
