Volg ons op facebook
|
< terug
*www.rdx.be* - 072. ferm
… plotsklaps twee machtige handen mijn bovenarmen vastgrijpen en strak tegen mijn lichaam klemmen. Ik kan mijn armen niet meer verroeren, protesteer binnensmonds, buig mijn hoofd, sluit mijn ogen, stampvoet.
Hij lost. Een vinger tilt mijn kin omhoog. Ik sla mijn ogen op, verzuip op slag in het klare blauw van twee schelmse kijkers. Ragfijn en lang zijn zijn wimpers. Sierlijk de boog van zijn wenkbrauwen. Zijn massieve, hoge, hoekige voorhoofd staat ermee in scherp contrast. Frank, bijna brutaal steekt het vooruit, vormt een afdak boven zijn ogen die als uit spelonken schijnen. Groot is hij en de stand van zijn mond liegt er niet om. Wat ik zie, zweemt naar spot en … welgevallen. Zoiets. Ik mok. Boos ben ik op mijn mooist. Al wil ik dat niet.
- 'Ben je geschrokken?' vraagt hij.
Ik kan hem wel in zijn gebeeldhouwd gezicht spuwen. Maar mijn kracht is gebroken, zoals de ogen van het hert.
Een heel eind verder start driftig een motor. Het gieren van de banden vloekt tegen de plots opstekende wind in.
- 'Die zien we hier niet meer terug!' mompelen de brede, smalle lippen schuin boven mijn verslagen gezichtje.
En dan krijg ik het te horen. De jager werd op heterdaad betrapt, verschiet nu zijn kruit op de gaspedaal en ik heb me op de boswachter gewroken. Ik schaam mij. Ik weet niet waar kijken, stamel een paar onsamenhangende klanken, kan wel in de grond zinken, tril na, voel mij kleiner en hulpelozer dan het Kind in de kribbe. Belachelijk ook. En dan, ja dan, precies dan, schiet God mij ter hulp. Ongevraagd. Barmhartig. Het is de allereerste keer dat Hij met mijn gevoelens rekening houdt. Een Goddelijke keer.
Op een grommend, onheilspellend geroffel volgt een sublieme knal. Gevolgd door een vonk: weerlicht. Nog een knal en nog één en nog één. Flitsende schichten bestoken de ganse reikwijdte van het uitspansel. Spervuur. Oh Heilig Licht! Fel, ferm en geweldig! Het klopt in mijn borst, in mijn keel. Het jubelt in mijn oren. Het vlamt in mijn pupillen en dreunt onder mijn voeten.
Dan breekt de zondvloed uit. De échte. Hels. De volledige inhoud van de hemel stort zich als een immense niet te stoppen oceaan op aarde. Cataractisch. Compleet mét bruis en bubbels.
De boswachter staat hooggemoed en wijdbeens, de armen gekruist voor de borst, het aangezicht omhoog geheven, zo dat zijn natte haarklissen tot ver over zijn schouders reiken, te bulderen van het lachen. Alsof hij het spektakel zelf orkestreert, alsof hij de bendeleider is van Zeus, Thor en alle andere weergoden. Ach, misschien is hij dat wel, zoals hij daar monumentaal en onversaagd staat. Vaagweg meen ik zijn gestalte te herkennen… Op wie lijkt hij toch? Op Floris, die ooit, in het kielzog van nonkel Bob, mijn woensdagnamiddagen ontmufte?
Druipend, in een mum van tijd nat tot op mijn vel, nee, erger, tot in mijn ziel, hijgend, gefascineerd, begin ik te schaterlachen, ik, het aller-schoonste pasgewassen meisje, in alle toonaarden, volmondig, verlost van alle zonden ter wereld. Uitgelaten verzoek ik het pletsende nat om méér. Ik laat het in mijn mond lopen en drink. Grenzeloos is mijn opluchting. Vol en rijk als het Leven. Vrij! Er zat onweer in mij buik. Al eeuwen. Het is losgebroken. De kurk schoot de Melkweg voorbij.
feedback van andere lezers- Das
Mmmm, subliem ... en dan die titel daar nog eens bovenop.
Wow Vansion!
Vansion: Amaai wat een rappe reactie. Fermheid ... hou ik enorm van. - commissarisV
zoals gewoonlijk maar niet gewoon;-)
Vansion: Zit te gniffelen. Denk aan het vervolg. De commi krijgt net niet het laatste woord in mijn boek... ;D - feniks
En daar istie dan ... het mannetjesbeest. :)))
Wedden dat daar een mooie natuurfilm op volgt?
You and me baby ain't nothing but mammals...
Vansion: Zou kunnen. Als Tanne Tanne niet was. En de boswachter ànders... De literatuurgeschiedenis doet hier een schuilcène op volgen ... in een grot of zo ... (Aeneas en Dido en vele andere voorbeelden) ... Ik ga dat een beetje volgen en er een beetje van afwijken. Vervrouwelijken wellicht... - RolandBergeys
Schitterend, toch weet ik niet echt of de kurk schoot de juiste tijd is. Mijn gevoel kan wel fout zitten.
Vansion: Heb ook getwijfeld aan die kurk. Of ie wel zo rap gaat... Zal er nog wat over dubben. Als het 'schiet' of 'geschoten is' wordt, zal ik aan je denken; en anders ook. - SabineLuypaert
Boos ben ik op mijn mooist. Al wil ik dat niet. GEWEEEEEEEEEEEEELDig
ik zie manniakale gekte en gut, dat moet eens leuk voelen, kurk of gene kurk gewassen lachen daar gaat niet boven
heeeeel graag gelezen weerom
als dezen ooit gebundeld worden zou ik me grag nu al een exemplaarke reserveren (smile) en dat meen ik echt (met signatuur welliswaar
Vansion: Welle ... omdat je niet de eerste bent die dit vraagt, heb ik het mss. in wording in de boekenwinkel van writehi(s)story gezet. Je kunt aldaar gratis bestellen. Dan krijg je het ganse boeltje al wat opgekalefaterd in "word" en af en toe een update.
Via die weg weet ik nog wie wanneer wat kreeg (want ik ben een sloddervos) en misschien is elk zogezegd verkocht exemplaar goed voor de promotie van de site hé ...
Dat van dat boos zijn ... is autobio ... Ajb niet voortvertellen. Je reactie verraadt correspondenties! - Theo_Roosen
Gebruik van korte zinnen. Komt de vlotheid van lezen ten goede.
Prima.
Vansion: Da's waar. Al hou ik ook van volzinnen en reliëf. Waar het past. - Ghislaine
Het blijft heerlijk om te volgen.
Vansion: Danku Gh. ... Zalige dagen gewenst! - rinka
wat een heerlijk zalig onweer
deugddoend wassend water en er is meer dan genoeg
geweldige ontmoeting tussen die twee
er zit een filmmaker in mij die zo de rechten zou kopen
ik meen het
ik wens je een warm 2007!
xxx
Vansion: 2007 zal zich al dan niet warm aanbieden ... maar je wens helpt in de juiste richting ... idem voor jou
filmmaker... moet je iets mee doen... !!!! bijzonder weinig vrouwen zijn visueel begaafd ... (ik absoluut niet) ... ken maar één goeie film die mij in vrouwzijn raakt: "in the cut" - kronos
ok!
|
