Volg ons op facebook
|
< terug
peter en els (1)
Het was de grote dag. De bloemen en de gelukstelegrammen waren blijkbaar zeer goedkoop, want ze stroomden binnen. Peter en Els hadden voor deze dag hard gespaard en heel lang uitgekeken. Het was geen resultaat van een lichtvaardige beslissing. Peter was speciaal naar het CMO gegaan om een ondernemingscursus te volgen en Els had door haar opleiding als accountancy heel wat ervaring opgedaan.
Een eigen zaak oprichten, de droom die jaren speelde. Zo hadden ze elkaar eigenlijk gevonden. Ze werkten samen aan een project in het bedrijf waar Peter als computerspecialist werkzaam was. Els was de vrouw die moest zorgen dat het project winstgevend bleef. Tijdens de middagpauze hadden ze elkaar hun dromen verteld over een eigen zaak in informatica en gek genoeg waren hun ideeën over hoe het moest lopen haast gelijklopend.
Peter had net een relatie doorstaan die hem enkel veel geld had gekost. En Els zat in een bootje dat zo lek was als een zeef. Dat het nog dreef, zei ze, kwam enkel omdat zij nog geen ander bootje gezien had dat niet lek was.
Na maanden dromend de middagpauze te doorstaan, hadden ze samen al zoveel besproken dat Els op een ochtend met een map tot Peters bureau kwam gelopen. Peter dacht dat het ging over het project, maar toen hij de inhoud bekeek, bleek het een hele financiële analyse te zijn van de dromen die ze samen hadden gedroomd. De realiteit kwam als een fris windje in het amusement binnengewaaid. Sinds die ochtend was niets meer hetzelfde gebleven.
Peter had de kaft met een warm hart aangenomen en toen hij tijdens de koffiepauze het wat beter bekeek, bleek dat hij met die gegevens heel wat kon doen. De analyse was voldoende om de droom om te zetten naar realiteit.
Tijdens de middag sprak Els er ook zo over. Ze had in het weekend een de dromen op een rijtje gezet en wat ze al zo lang gedroomd had, ook eens aan de harde realiteit getoetst.
Peter vond het prachtig en de dromen kregen steeds meer een fundament van realiteit.
Daarom was Peter naar het CMO getrokken om een ondernemerscursus te volgen, zodat ook dat gevoel veel meer realiteit kreeg. Want als werknemer in een groot bedrijf , ook al ben je projectverantwoordelijke, dan nog ontbreekt het gevoel van de harde realiteit.
Als projectverantwoordelijke moest hij zorgen dat het bedrijf winst maakte en de beste projectleider kon steeds op de beste en meest uitdagende projecten rekenen. En Peter was goed, dat wist iedereen. Hij had al jaren de beste projecten en iedereen van het management wist dat als Peter het project deed, ook al was het een reeds op voorhand verloren zaak, de zaak nog zonder verlies kon afgesloten worden.
De ogen van Peter schitterden met het plan dat hij had. Dit kon niet mislukken.
Naarmate de zaak meer en meer concreter werd en de cijfers de realiteit begonnen te benaderen, temeer Peter het gedrag en de spirit en ook de humor van Els kon appreciëren.
Haar lichaamsgeur stootte hem totaal niet af, ook al had ze die dag onvoldoende parfum op en was de hitte in het kantoor niet te harden. Het viel hem zelfs op dat de licht zoete geur hem een gevoel van vertrouwen gaf.
Els haar tentakels waren al lang zeer gevoelig voor het gedrag van Peter. Tijdens het laatste project, waar zij moest toezien op de onkosten en de winstverwachtingen, en waar zij zag dat de balans totaal verkeerd stond, had zij hem hierover aangesproken. Peter wist precies waarover ze praatte, en hij kon haar ongerustheid ook begrijpen, want daar zat hij ook mee.
Maar toen hij het dossier liet zien en kon aantonen dat er vanaf nu enkel geld nog kon gewonnen worden, waardoor het verlies dat er nu stond enkel minder kon worden, had zij gezien dat wat hij zei, inderdaad steek hield. Ze gaf hem nog een week om de zaak terug recht te trekken, want zij wou niet met een stinkende lijkkist naar haar verantwoordelijke toe gaan.
Feitelijk moest ze deze situatie melden, maar dan zou het project direct moeten stoppen en was het verlies nog veel groter geweest. Peter was zich van de situatie bewust en vroeg haar een week geduld te hebben. Hijzelf zou de volle verantwoordelijkheid dragen, maar ze wisten beiden dat dit in dit bedrijf niet voldoende was. Er waren er al veel beteren hiervoor buitengezet. Iedereen moest op zijn niveau en verantwoordelijkheden de geijkte procedures volgen.
Na een week stond de balans terug op groen en was het euvel weggewerkt. Met een kleine aanpassing van data en niemand kon nog weten dat het ooit zo slecht was geweest.
feedback van andere lezers- Theo_Roosen
Meer dan dertig jaar heb ik het beroep van accountant en revisor uitgeoefend ivo. Het eerste deel van je verhaal deed me terug denken aan die stresserende tijd van toen. Bewijst tevens hoe realistisch je het weet te vertellen. Wad ook aangenaam van lezen. Kijk al uit naar het vervolg.
ivo: bedankt Thro het zal je zeker en vast boeien, ik zit in je vaarwater te schrijven - ERWEE
Tipje:
... en wat ze al zo lang gedroomd was => had, ...
Ken te weinig van het wereldje, maar het stuk is vrijwel okee.
ivo: bedankt Erwee, ik verbeter .. - jbrouns
'Tijdens de middag sprak Els er ook zo over. Ze had in het weekend een de dromen op een rijtje gezet en wat ze al zo lang gedroomd was, ook eens aan de harde realiteit getoetst.' Hier botst er iets. Je gebruikt 'naarmate', 2x in dezelfde zin, ik zou het de 2de maal vervangen door 'temeer'. Verder leest het vlot, wel nogal zakelijk en afstandelijk, maar dat is misschien de bedoeling? Ik had wel gehoopt op een verrassend einde, maar ik veronderstel dat het nog niet af is? Groetjes
ivo: bedankt zal ik strakjes doen moet nu effe weg (kan vannacht zijn)
idd een verassend einde - lamorak (mentor)
Dag Ivo
Ik vind het moeilijk om zomaar commentaar te geven bij iemands werk, ik hoop dus maar dat ik je er mee help, en dat je er wat aan hebt. Qua inhoud zie ik nog niet waar het verhaal naar toe gaat, maar dat zal wel duidelijk worden in de volgende delen. Wat me opvalt is dat er een gedeelte is dat zich nu afspeelt (als ze bloemen en gelukstelegrammen ontvangen) en een gedeelte in de verleden tijd, toen ze mekaar leerden kennen. Misschien kan je dat duidelijker maken in het gebruik van de tijden van de werkwoorden: de eerste paragraaf in de tegenwoordige tijd (het is de grote dag, de ... stromen binnen...) en de herinneringen in de verleden tijd. Daarna terug verder gaan met je verhaal.
En dan zijn er nog de kleine schoolmeesterachtige opmerkingen:
lopen/gelijklopend = 2x zelfde soort woord
Peter zijn ogen = spreektaal. Beter de ogen van Peter
naar mate de zaak...begonnen de cijfers de realiteit te benaderen
meer en meer concreter = 2x superlatief. Ofwel meer en meer concreet. Ofwel concreter.
Els haar tentakels (beter de tentakels van Els?)
Maar toen hij het dossier... is lange en ingewikkelde zin.
Maar los van dat: een goeie inleiding, ik ben benieuwd wat je nog voor ons in petto hebt! Beste groeten
Lamorak
ivo: idd spreektaal is mijn zwak punt - aquaangel
Na een week stond de balans terug groen
(Na een week stond de balans terug OP groen ??)
ik vind WOU altijd zo'n lelijk woord,
en zou er WILDE van maken, ;))
graag gelezen en we zullen deel II verwachten xx
ivo: bedankt aquaangel .. ik pas aan - Ghislaine
Te weinig spanning, naar mijn smaak
ivo: idd dat ik ook zo, want ik moest het verhaal knippen, anders werd het te lang, strakjes al wat beter hoop ik, - verf
en nu naar twee
ivo: bedankt en er komt morgen nog drie - lin
Een verhaal dat ik ga lezen Ivo, al komt het maar heel schoorvoetend op gang hier..
ivo: zo is het, probleem is de lange teksten en achteraf gezien is het een flutverhaal geweest ...
|
