|
< terug
Staat de verwarming aan?
Tony lag in zijn bed en ondanks alle geruststellingen van zijn moeder rilde hij. Van angst of van de kou? Hij wist het niet maar hij was koud. Hij probeerde zich dieper in zijn dekbed te wurmen.
Rolde het dekbed om zich heen, nestelde zich in zijn dekbed en probeerde de kou buiten te sluiten door iedere millimeter van zijn lichaam te bedekken met het dekbed. Het hielp niet. Koude hield hem in zijn greep en in zijn gedachten leek het wel of ijs zich afzette op zijn lichaam.
Onzin, stel je niet aan, je weet wat je moeder heeft gezegd.
Ja, hij wist wat zijn moeder had gezegd. Dat het onzin was, dat zijn kamer niet kouder was dan de rest van het huis. Dat het geld niet bij zijn moeder op haar rug groeide en dat daarom de kachel niet de hele avond aan kon blijven, dat hij zich niet moest aanstellen, een koulijder was en nu echt op moest houden met het gezeur want hij had al een dubbel dekbed en geen normaal mens had het koud onder een dubbel dekbed. Maar hij had het koud. Ondanks het dubbele dekbed.
Ondanks het feit dat zijn kamer niet kouder scheen te zijn dan de rest van het huis, had hij het koud. Hij rilde toch niet voor niks van de koude. Waarom wilde zijn moeder hem niet geloven, waarom kwam ze dan niet kijken, waarom kwam ze dan de kamer niet in om de koude te voelen?
De koude die hem overmeesterde en het bijna onmogelijk maakte om te slapen want zo koud was het. En toch viel hij in slaap en een nachtmerrie teisterde zijn dromen. In zijn dromen bevond hij zich op de noordpool. In zijn dromen voelde hij de ijskoude wind langs zijn lichaam razen en werd hij beroofd van iedere warmte die hij bezat. In zijn dromen was het niet de koude die hem parten speelde maar was het iets anders en hij kon maar niet bedenken wat het was. In zijn dromen voelde hij hoe hij lag te rillen, voelde hij hoe koud zijn lichaam was en terwijl hij zijn hand onder zijn hoofd stopte, voelde hij hoe het laatste restje warmte zijn lichaam verliet en alleen koude overbleef en wist hij dat dromen niet altijd bedrog waren en schrok wakker. Zijn ogen schoten open en hij keek huiverig om zich heen om te zien of er nog iemand anders in zijn kamer was maar zag niemand en toch was er iets of iemand. Hij wist niet waarom. Hij wist niet waarom hij juist nu de aanwezigheid van iets of iemand voelde. Misschien was het omdat bijna alle warmte zijn lichaam had verlaten en hij wanhopig op zoek was naar een warmtebron, iets of iemand die hem kon verwarmen en hij daarom de aanwezigheid voelde van dat onbekende. Hij rilde en vroeg zich af of het van de koude was of van de angst. Hij keek naar zijn handen als of daar het antwoord lag en zag ineens de blauwe gloed.
Zijn hand. Het laatste beetje warmte zat in zijn pink en het was juist daar waar de blauwe gloed zich naar toe bewoog en Tony rilde en rilde en schudde wanhopige met zijn hand want hij wist met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dat als de gloed dat laatste beetje warmte had bereikt dat het dan gedaan was met hem. Dus sloeg hij verwoed met zijn hand tegen het kussen en probeerde hij uit alle macht de gloed van zijn hand te slaan maar het zat vaster dan hij dacht. Het wilde niet weg. Het wilde niet verdwijnen en hij begon te huilen. Zeker dat hij nu verloren was maar er moest toch iets zijn wat de blauwe gloed kon laten verdwijnen. Iets wat hem kon redden. Iets? Hij dacht na door zijn tranen. Probeerde wanhopig om een oplossing te bedenken, iets of wat hem kon redden uit de klauwen van deze warmtedief want dat het een warmtedief was, wist hij nu wel zeker.
Het beest had hem al beroofd van ieder stukje aan warmte en als hij niet snel met een oplossing kwam zou de dief het laatste restje warmte aan zijn lichaam ontrekken en zou hij koud en bevroren achterblijven. Wanhopig wreef hij met zijn handen en zag hoe de warmtedief terug deinsde en wreef nog eens wat. Natuurlijk. Hoe vaak was hij als kind niet door zijn moeder warm gewreven als hij ijskoud na het schaatsen terugkeerde naar huis. Hoe vaak had zijn moeder niet een handdoek gepakt en hem daarin gewikkeld zodat ze hem warm kon wrijven. Had zijn moeder instinctief geweten hoe ze de warmtedieven kon verdrijven? De warmtedieven waren bang voor de wrijving.
Het produceerde teveel warmte ineens, ze konden het niet aan, het was als of ze teveel eten ineens kregen en dan plofte ze. Wrijving, en er was nog iets wat ze kon verdrijven. Tony wist het ineens en sprong uit bed. Hij rende naar de badkamer en stak zijn hand onder het warme water. Voelde hoe de warmtedieven zijn hand verlieten en een vreemde tinteling achterlieten. Dus dat was die tinteling, dacht Tony verbitterd, dat gevoel dat je had als de kou je lichaam verliet en warmte terugkeerde.
Het was het kruipen van warmtedieven die zich terugtrokken van je lichaam zodat warmte weer in het lichaam terug kon keren. Hij lachte en voelde zich gered en schrok zich dan ook lazerus toen achter hem een woedende stem weerklonk. "Tony Mandera, wat in Jezus naam doe jij op dit achterlijk laat tijdstip in de badkamer."
Zijn moeder keek hem razend aan. Tony stak zijn hand uit om zijn moeder te laten zien dat hij zijn hand weer terug veroverd had op de warmtedieven maar zijn moeder zag niets.
"Naar bed vlegel en ik wil je voor morgenochtend negen uur niet meer zien" en ze wees met haar vinger gebiedend naar zijn slaapkamer en zuchtend voldeed hij aan haar gebod en vertrok.
Zijn moeder zou hem toch nooit geloven en wat gaf het ook, hij had gewonnen. Moeder lag in haar bed en vervloekte haar zoon die haar uit haar bed had gehaald. Zijn hand laten zien als of daar iets mee was. "Kinderen", snoof ze en vervloekte nog maar eens het feit dat hij haar uit bed had gelokt.
Ze had net zo lekker warm gelegen met de elektrische deken op vier. Ze rolde en trok en propte net zo lang met haar deken tot ze weer behaaglijk in haar holletje lag en viel toen in slaap. Maar zelfs in haar slaap voelde ze dat haar linker kleine teen in eens koud was. Ze trok haar benen op en probeerde haar linker teen onder haar rechtervoet te proppen maar om één of andere reden scheen dat niet te helpen. Langzaam maar zeker werd haar hele linker voet koud en het leek wel of de koude haar rechtervoet besmette want in eens had ze het niet meer warm.
feedback van andere lezers- gono
Staan foutjes in, maar 't leest lekker! - Theo_Roosen
De zinsconstructies laten het hier en daar wat afweten. Maar het verhaal is mooi bedacht en leuk om lezen. Ik kreeg het er koud van ! - ivo
leest wel, zeker en vast - ga ook eens lezen bij Theresiastadt mss kan het u wel boeien (vannacht de laatste aflevering). - RolandBergeys
Ja, toch wel wat fouten, maar de tekst op zich kan best boeien. - feniks
Bijzonder verhaal. Knap geschreven.
Ik weet niet of je ook van poëzie houdt.
Misschien kan je bij gelegenheid eens één van mijn gedichten lezen en er je mening over geven.
groeten,
Feniks
wereldwandelaar: van gedichten hou ik altijd. Zal eens een kijkje komen nemen. - Vansion
zeer origineel verhaal, dit. een hele klus dit stap voor stap te brengen. Zin per zin en traag te herbekijken. misschien. later eens. tot nog! - erinneke
origineel en vlot leesbaar verhaal
wereldwandelaar: Dank je wel, misschien maak ik een vervolg van dit in augustus.
|
