|
< terug
Prikkeldraad
Het kan me niks schelen wat iedereen denkt..ik voel me rot en heb moeite om blij te zijn, de als prikkeldraad aanvoelende gevoelens blijven me kwetsen aan de binnenkant..ik geef niks meer om wat een ander denkt..ik voel de woede in mij opborrelen..ik heb moeite om die gevoelens in te tomen..Deze sombere periode speelt daar een grote rol in..met koude vingers tik ik deze gevoelens uit mijn lijf..en hoe hard de muziek ook moeite doet om goed te klinken, er is die woede vanbinnen die me verteert..
Kheb hier ondertussen beslist van morgen mijn grote rubberlaarzen aan te trekken en er duchtig op los te gaan snoeien in de tuin..wie weet helpt het niet..mijn opgekropte gevoelens botvieren op mijn planten..klinkt wreed..
Waar is dat verlossende moment, waar blijft mijn helpende hand...ben ik nu echt niet sterk genoeg meer om dit allemaal het hoofd te bieden..wie geeft me antwoord..
En toch is het nu niet anders, naarmate ik schrijf vermindert de spanning binnenin..soms kost het me moeite om me achter mijn 'verlosmachine' die mijn pc toch wel geworden is, te zetten en de gevoelens de vrije loop te laten..ze neer te pennen.Ik heb vandaag meer dan één goeie daad verricht en toch ben ik niet tevreden..leg ik de spreekwoordelijke lat te hoog voor m'n korte beentjes?...misschien moet ik wat vlugger tevreden zijn..
Amai...hoor ik mezelf hier nu klagen of hoe zit dat..
feedback van andere lezers- nutswritingkate
Ik zou het niet weten, die vraag heb ik me ook al duizendmaal gesteld... mooi beschreven!
roggemanj: bedankt voor het aanhoren van mijn klaagzang :-)
groetjes, johan - harmandi
Je stukjes lijken uit een dagboek te komen. Veel gevoel, de herkenbaarheid zal groot zijn, zeker voor schrijvers. Mag wat mij betreft wel ietsje uitgebreider: uitleg voor de lezer waar de boosheid vandaan komt bijvoorbeeld.
roggemanj: Alle raad is welkom, ik ben een beginneling in de meest letterlijke zin van het woord, bedankt voor de tips..
Johan
|
