naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Gerdésia en de diamant

door Mistaker

Geld is belangrijk, zei Gerdésia Stael altijd. Zij en ik waren collega's; ik kan me het afschuwelijke kantoor met die onvergetelijke geur van verval nog goed voor de geest halen. De andere lui op het kantoor waren veel ouder dan wij en allemaal echte Maastrichtenaren terwijl Gerdésia geboren en getogen was in Vlissingen en ik - ach, dat is niet belangrijk.
Ik verafschuwde de arrogante Gerdésia hoewel ze het me niet kwalijk nam dat ik haar naam op een afwijkende manier uitsprak.
Op een dag belde ze me thuis op. Ze vertelde me dat ze een "probleem" had, dat er "mensen achter iets van haar aanzaten". Misschien was ik wel bereid om haar te helpen?
Eigenlijk wilde ik zeggen: Nee, ik bemoei me al mijn leven lang uitsluitend met mijn eigen zaken en dat bevalt me prima, jij roodharig kreng!, maar in plaats daarvan deelde ik haar mee dat ik best bereid was om iets voor haar te betekenen. In mijn eigen omgeving zou ik zoiets nooit gedaan hebben maar hier was dat hetzelfde niet.
Gerdésia kwam naar mijn flat met een goedkoop uitziend zwart koffertje. "Zo brutaal als de beul ben je," mompelde ik toen ze binnenstapte. "Pardon?" vroeg mijn collega. Ik verzekerde haar dat ik geregeld in mezelf praatte, één van mijn vreemde buitenlandse gewoonten.
Na haar eerste whisky vertelde ze me dat ze in het bezit was van een waardevolle diamant. Na haar tweede werd duidelijk dat haar ex-man en zijn familie de diamant in hun bezit probeerden te krijgen en ze het ding dus op een veilige plek wilde verbergen. "Ik moet even een paar mensen bellen," zei ze na haar derde.
Ik ging op mijn kleine balkon staan dat uitkeek over een dichtbevolkte, licht vervallen stadswijk. Op sommige momenten miste ik de bergen van mijn geboorteland.
Ongeveer een uur later verscheen Gerdésia op het balkonnetje. "Bijna alles is in orde," zei ze. "Misschien kun je me wat geld lenen? Natuurlijk betaal ik je terug, later."
"Dat doe je niet, kreng," mompelde ik. "Wat voor een idioot denk je dat ik ben?" Maar ik gaf haar een bedrag dat de helft van mijn schamele maandsalaris bedroeg.
Toen ze op het punt stond om te vertrekken ging dat belachelijke, brandweerwagenrode mobieltje van haar af. Toen ze het nummer zag, begon ze te beven over heel haar lijf. Ik vroeg haar niks, keek demonstratief de andere kant op. "Nou, vaarwel dan," zei Gerdésia na een paar ongemakkelijke minuten.
Het telefoontje liet opnieuw de beltoon, 'Terug naar de kust' horen maar ze schonk er geen aandacht aan. "Ik ga naar Zwitserland," meldde ze me. "Weet jij wat voor soort land dat is?"
"Het bestaat niet," antwoordde ik.
De gsm maakte geen geluid meer. Met haar koffertje in de hand verdween Gerdésia. De dreun van de dichtslaande deur en een verwensing waren de laatste geluiden die ik van haar hoorde.

feedback van andere lezers

• Wee
  Mooi, die kleine details die alles kloppend maken.
  Knap stukje.
  x
  Mistaker: Dank je Wee! De eerste versie was in het Engels, bij wijze van oefening.
  
  Greta x
• lin
  naar haar derde => na haar derde
  Intrigerend verhaal. Ik zou je kamer eens doorzoeken of de diamant daar is? ;)
  Mistaker: Haha dank je voor je reactie Lin (ga het gelijk verbeteren, 2x overheen gelezen...)
  
  Groet,
  Greta
• kapiteinsebbos
  héél knap!
  laat je nog maar inspireren! :-)
  Mistaker: Bedankt voor je reactie kapitein, en komt in orde hoop ik!
  
  Groet,
  Greta
• ivo
  knap verhaal
  Mistaker: Bedankt Ivo!
  
  Groet,
  Greta
• RolandBergeys
  Leuk, boeiend stukje.
  Mistaker: Bedankt voor je fijne reactie Roland!
  
  Groet,
  Greta
• aquaangel
  
  leuk hoor Greta.
  
  gezellig dat je nu ook in de schrijvershoek vertoeft. Ik verwacht er nog veel goeds van.xx
  
  
  
  
  bevalt me prima, jij roodharig kreng!, maar in plaats daarvan deelde ik haar mee dat ik best
  
  (bevalt me prima, jij roodharig kreng! In plaats daarvan deelde ik haar mee dat ik best..)
  
  "Wat voor een idioot denk je dat ik ben?" Maar ik gaf haar een
  ( er is mij ooit gezegd een nieuwe zin nooit met -maar- te beginnen, misschien anders doen:
  "Wat voor een idioot denk je dat ik ben?" Tóch ik gaf haar een )
  
  
  
  Het telefoontje liet opnieuw de beltoon van Terug naar de kust horen maar ze schonk er geen aandacht
  
  (Het telefoontje liet opnieuw de beltoon, 'Terug naar de kust' horen maar ze schonk er geen aandacht
  
  Mistaker: Het bevalt me goed in de schrijvershoek Aqua :-)
  Fijn dat je reageert en zinvolle fb geeft. Ik pas zo hier en daar wat aan om vervolgens vrolijk verder te gaan.
  
  xx
• SabineLuypaert
  gelukkig ken ikzelf geen enkel roodharig kreng (smile), vrolijk jij maar lekker verder
  Mistaker: Haha ik vind rood een erg mooie kleur ;-)
  Dank je voor je leuke reactie Sabine!
  
  Greta xx