Volg ons op facebook
|
< terug
Reiskroniekje: E Viva!
"E Viva!" gilde het manneke, de borsalino boven zijn Brylcreemkruin zwaaiend - E Viva, want het was feest: op San Antonio werden overal in Mallorca de dieren gezegend, en dat moest gevierd worden, ook in S'Horta, misschien het kleinste en oudste dorp van het eiland. Ondertussen wandelde een padre in wit habijt knikkend tussen de toeschouwers door naar het zonovergoten kerkplein, waar fokkers hun runderen hadden samengebracht voor de ceremonie. Mannen in versleten zondags pak waren het, en vrouwen die pronkten in zuiderse jurken. Een handvol jongeren in jeans en jekkers zat te dobbelen op de stoep. Ze hadden geen interesse in het gebeuren, maar op zo'n dag werd alle wrevel genegeerd.
"E Viva!" gilde het manneke weer. Hij trok de aandacht, want hij was niet van het dorp, geen mens wist wat hij daar kwam doen. Zijn trekken waren verweerd, zijn benen krom. Hij keek knikkend rond. Zijn blik viel daarbij op een van de dobbelaars, een getatoeëerde snaak in blote bast die duidelijk de leider van het groepje was. Het manneke ging tot bij hem, en tikte hem op de schouder.
"Ik heet Pepe," zei het, en: "wedden, dat ik in mijn oog kan bijten?"
De ander stond op, en fronste de wenkbrauwen.
"Duizend peseta's!" riep de grijsaard. Zijn kameraden spoorden de snaak aan: voor zo'n som kon je in tijden van crisis wel wat wagen: "Doe het, Alfredo!"
Alfredo haalde de schouders op en antwoordde dan: "Duizend."
De oude man nam daarop zijn linker - glazen - oog uit de kas, en bracht het naar zijn mond. Hij beet voorzichtig, en stak het terug in de holte. Ze keerden hem de rug toe - het zicht was wansmakelijk, de grap eveneens. Alfredo stopte hem nors het geld in de hand.
"'t Is een koud kunstje," grinnikte Pepe, en plots zei hij ook: "Wedden, dat ik in mijn ander oog kan bijten?"
Alfredo keek om, het was zo klaar als een klontje dat die vreemdeling hem uit domheid zijn poen wou teruggeven.
"Vijfduizend peseta's," stelde Pepe evenwel koel. Dat scheelde. Alfredo grijnsde: hij kon toch geen twee glazen ogen hebben?"
Enkele omstaanders die tot dan toe maar half hadden gevolgd, keerden zich naar hen. De padre die met de minuut aan belangstelling verloor, wachtte met de sprenkel - straks zou hij het in zijn preek gegarandeerd over weddenschappen hebben - ondanks San Antonio!
"Vijfduizend," herhaalde Pepe, "in mijn ander oog, si: datgene waarmee ik zie."
Alfredo beet op zijn lip, sloeg zijn vuist in zijn handpalm, en riep dan: "Bueno!"
Een boer die zijn dieren zo snel mogelijk gezegend wou zien, wou de zaak uit de voeten: "En nog vijf bovenop, als ge daarna ophoepelt - we houden niet van vreemdelingen."
Pepe knikte. De gokkers keken kritisch, maar geen van hen trok zijn kredietwaardigheid in twijfel: dit zou een erezaak worden. Hij kuchte, vroeg daarna om stilte. Zijn hand bewoog traag naar zijn hoofd, bibberend van spanning of van ouderdom, alleen hij kon het weten. In plaats echter van zijn ander oog te betasten, schoven zijn vingers naar zijn lippen, openden de mond, namen zijn gebit eruit, en brachten dat tot tegen zijn rechteroog. De twee helften klikten om de oogleden. Er klonk gemompel, hier en daar werd een krusiteken geslagen. Hij schoof de prothese terug in de mond en lachte breed -het was de lach van de overwinnaar, aan valse tanden had geen mens durven denken!
Zie, het leek een ouwe Urbanusmop, maar het was hand-op-het-hart, harde werkelijkheid die dag in het dorp, dat moest ook Alfredo toegeven, hij betaalde vloekend. De omstaanders hadden alles met gemengde gevoelens gevolgd: sommigen keerden het hoofd, anderen klapten in de handen, en de priester schudde het hoofd - je moest er maar op komen, si. Niemand kon evenwel nalaten het manneke na te kijken toen hij, zoals beloofd, het plein verliet: sloffend langs de hobbelige zandweg, op weg naar een ander dorp, een ander feest. De zon stond hoog aan de hemel en jubelde met hem mee.
E Viva!
xxx
E Viva! komt uit Fritto Mallorquin, een plaatselijk soort hutsepot. Samen met gitaristen Perre de Amberes en John Willaert trek ik rond met mijn kronieken over het eiland en zijn bewoners. Zij spelen flamenco, ik vertel.
-vorige stukjes: Nor, Gastarbeider, Techero, Cactus
-volgend stukje: Revolutionair
feedback van andere lezers- ivo
schitterend zoals gewoonlijk he .. je kan het dat is duieldeijk.
RolandBergeys: Ik vind - vond - dit ook wel plezant. Dank je. - miepe
natuurlijk weer graag gelezen
wedden dat ik op mijn lip kan bijten tot het volgend stuk "revolutionair"?
RolandBergeys: Amai, ik kan het je ook mailen als het te erg pijn doet. Maar ik stel voor dat je toch twee daagjes wacht, okay? - Ghislaine
Je maakte mijn dag weer helemaal goed. Het is ook zo'n rotweer vandaag.
RolandBergeys: Allez, graag gedaan, Ghislaine. En tussen haakjes: iedereen mag dat weten, ik blijf je stukjes volgen, ze zijn niet echt foutloos (wiens stukjes zijn dat wel overigens?) maar ik lees ze graag omdat dat wat je te vertellen hebt, kan boeien. Voilà. Hopelijk brengt dat nog een extra streepje zon in je dag. - ERWEE
Inderdaad weer graag gelezen. En wedden voor € 500
dat ERWEE niet zinnens is om op miepe haar lip te gaan bijten? Ze doet het immers toch zelf al. Haha!
RolandBergeys: Haha, dank je, Erwee! - remy
Heel geestig verhaal.
RolandBergeys: Merci, Remy, én: ik stond erbij en keek ernaar... - Mistaker
Prima!
Groet,
Greta
RolandBergeys: Merci, Greta, groetjes. - Draakje
Een echte bergeys.
RolandBergeys: Je had dat moeten meemaken, sjonge. Dank je overigens voor het label. - kronos
'buitenbeetjes' vind je overal, maar jij bent er me ook eentje, Roland, knap!
RolandBergeys: Merci, Dirk! - aquaangel
heel schoon roland deze, xxx
RolandBergeys: Merci, Aqua! - teevee
Van iets kleins iets groots maken
dat is de ware kunst van schrijven
en dan moet er van voor af aan
de spanning goed in blijven!
RolandBergeys: merci, teevee, voor je leuke fb! - Lucky
mooi....
alhoewel ik bij het 1e oog meteen aan een glazenoog dacht en bij he 2e oog aan een kunstgebit....
maar dat maakt het verhaal niet minder mooi om
RolandBergeys: ja, het lijkt idd een ouwe Urbanus-mop, maar het moet een universeel gegeven zijn, want het was waar allemaal die dag... :))
|
