Volg ons op facebook
|
< terug
De heropstanding van het ziz-kaasje
De heropstanding van het ziz-kaasje.
Zaterdag heb ik nog eens een pakje ziz-kaasjes gekocht. Ze stonden in reclame en ze beloofde de consumenten méér calcium én vitamine D te geven. Beïnvloed door de gezondheidsrage waarmee we te pas en te onpas om de oren geslagen worden, ging ik voor de bijl voor deze belofte.
Wist ik veel dat dit simpele pakje kaasjes zoveel jeugdherinneringen ten berde zou brengen?
Ik had het pakje kaas meegenomen naar het werk. Het leek me handig om in mijn bureaulade te bewaren zonder de angst te hebben dat ik na een paar dagen een pakje 'groene' kaas zou aantreffen.
Tijdens de middagpauze nam ik het pakje kaas in mijn hand, opende de glanzende blauwe verpakking en haalde er een plakje verpakt in doorschijnend plastiek kaas uit. Metéén openbaarde er zich een wereld van jeugdherinneringen voor mijn ogen. Voordat ik er ook maar enig besef van had, bevond ik me terug in de grote eetzaal met lange tafels waaraan rumoerige kinderen hun boterhammen met smakeloze ziz-kaas zaten op te peuzelen in plaats van nutella choco of aardbeienconfituur. Ziz-kaas omdat het goedkoop was en een eeuwige houdbaarheidsdatum had, althans dat was mijn bevinding aangezien ik ieder jaar weer opnieuw ziz-kaas bij mijn boterhammen kreeg.
Ik was één van de kinderen, maar niet rumoerig. Eerder stil en bang. Vol heimwee verlangend naar huis bij mijn moeder ipv. verplicht op vakantiekamp, omdat mijn ouders tijdens de vakantie moesten werken. Ik, dat kleine, verlegen en angstige meisje dat zich buitengesloten voelde in de groep omdat ze niet van kringspelletjes hield waarbij je moest knipogen naar elkaar - en ik niet kon knipogen - en daardoor door de groep én begeleiding werd uitgelachen. Ik, dat kleine meisje, dat niet snel genoeg was of te onhandig bij de estafetteloop en zo haar groep deed verliezen...
Ik, dat kleine meisje dat bijna huilend onhandig het rode slipje van het plastiekje van de ziz-kaas probeerde te pakken maar met haar afgebeten nageltjes daar niet zo makkelijk in slaagde en vaak plastiek én kaas dan maar opat.
Vanaf het vierde studiejaar werd ik bevrijd van die vakantiekampen en stuurden mijn ouders me op dagkamp waar we gelukkig 's middags overgekookte slappe spaghettislierten met balletjes in tomatensaus te vreten kregen.
Echter rond mijn twaalf jaar kwam het ziz-kaasje weer in mijn leven. Deze keer als light-kaas en een uitstekend alternatief voor de jonge gouda kaas of oude kaas. Ziz-kaas voor op de cracotten en beschuiten want ook die namen een belangrijke plaats in mijn dieetleven in.
Bah... ! Ik kon geen ziz-kaasjes meer zien. Niet in driehoekjes noch in plakjes.
Jaren heb ik ervan gewalgd, heb ik ze niet meer aangeraakt en dan in 2003 vond ik ze weer bij mijn boterhammen. Deze keer tijdens een drie maanden lange opname in een eetstoorniskliniek. De associatie met wansmakelijk en dieet was toen gauw weer gelegd.
En zaterdag nam ik ineens bewust een pakje ziz-kaas van het schap. Ik was immers niet meer tegen mijn zin op dieet én zo'n sneetje kaas op een rijstwafel, caloriearm, dat is toch niet te versmaden! Bovendien...wat in het verleden zo was, hoefde nu toch niet meer zo te zijn?
Echter bij het uitpakken van het kaasje werd ik gecatapulteerd naar dat kleine, angstige meisje dat liever nooit geboren was.
Dus, alle reclamecampagnes en extra toevoegingen ten spijt, het ziz-kaasje zal nooit meer aan mij besteed zijn.
feedback van andere lezers- SabineLuypaert
och arme jij, echt met plastiek en al, dat is daarmee dat dat naar niets smaakte he, ik was er dol op (wij kregen dat niet enkel bij opa en oma) en u, met die smakelijke koeikes op hun nieuwe reklame was ik weeral verkocht (smile) vooral voor de koeikes dan, ze trekken hun mondje zo lekker scheef, vind het heel errug dat jij een ziz trauma opgelopen hebt, maar ik begrijp het wel, ik heb dat met rijstpap en rijsttaart brrrrr
zwartkopje: hihi... zo zie je maar hoe smaken kunnen verschillen. Ik ben nl. dol op rijsttaart, hihi!
gr.
zwartkopje - Linda
Heel tof geschreven én herkenbaar ! :-)
zwartkopje: Dank je L. Dat probeer ik toch met mijn columns: herkenbaarheid te beogen ;)
gr.
zwartkopje - verf
Als ik mij niet vergis was u dat (sorry) dikke meisje die achter staapels boodschapen wanhoopig zat te kijken toen ik eens de redactielokaalen betrad, ik kan me van u nog, in tegensteling tot de rest , een zeer duidelijk beeld vormen. U zag er zo schatig uit . Daarom denk eran het gaat niet over hoe men eruitziet , maar wie men is. groeten ed
zwartkopje: Euhm... ben je zeker dat je mij gezien hebt??? Ik kijk nooit wanhopig, alléén verlangend, hihi!
groetjes,
zwartkopje - Ghislaine
Lekkere kaas.
zwartkopje: Smaken verschillen! hihi!
groetjes,
zwartkopje - ivo
ziz kaas is btw geen goede kaas. Dit is gesmolten mislukte kaas van de kaasmakers en met wat smaakstoffen terug wat smaakvol gemaakt.
Ik lees 'eetstoornissenkliniek' en ik voel met je mee, want dat is pas een last die veel zwaarder is die enkel zij die hier wat kennis over hebben. Ik voel met je mee ...
zwartkopje: Hoi Ivo,
Bedant voor je reactie. Wat die last betreft: dat valt soms nog wel mee hoor ;)
gr.
zwartkopje - miepe
ik heb dat gevoel bij het openen van een pak Deense Zandkoeken!
mooi en weer zo jezelf!
zwartkopje: Dank je voor je lovende feedback. ik kan niet anders schrijven dan (over) mezelf hé. Noem het een narcistisch trekje, hihi!
groetjes,
zwartkopje - Theo_Roosen
Dat je voorgoed mag bespaard blijven van Ziz-kaas. Theo.
zwartkopje: Dank je Thro voor je mooie voorspelling, hihi!
groetjes,
zwartkopje - RolandBergeys
echter zo rond mijn twaalf jaar kwam het ziz-kaasje weer in mijn leven lijkt me beter klinken.
Weer heel leuk neergezet voorts.
zwartkopje: Dank je Roland, zal het meteen aanpassen. en bedankt voor je mooie reactie.
groetjes,
zwartkopje - sabine
eet smakelijk
zwartkopje: zal ik zeker doen maar dan niet bij een ziz-kaasje, hihi
gr.
zwartkopje - cehadebe
Heel aangenaam, enigzins herkenbaar.
zwartkopje: Dank je voor je mooie feedback.
groetjes,
zwartkopje - Vansion
smakelijk gepend - humor mét calorieên
|
