|
< terug
Tandpijn
'Voor je naar huis gaat moet je het toch minstens een keer proberen.' Mijn vriend Marco, eigenaar en kapitein van een schoener, had een surfplank met zeil gekocht. Ik vond het een vreemd gevaarte, een plank met een zeil waarmee men het evenwichtorgaan dusdanig tartte, dat het haast een onmogelijkheid leek overeind te blijven.
Tien jaar lang had ik Marco bijgestaan op de 'Duiysent Vreesen' als kookmatroos, zwervend op de Middellandse zee, van Spanje tot Turkije en van Cyprus tot Tunesië. Niets was me teveel geweest tijdens deze tripjes met overwegend rijke, veeleisende Amerikanen als gast. En nu vraagt hij me te gaan windsurfen notebene.
'Goed, ik zal het proberen,' zei ik op een suf middaguur met een kokende zon aan de hemel, we lagen voor anker in een baai ter hoogte van Bodrum. Minstens vijftig keer viel ik van de plank. Ik twijfelde te stoppen of toch door te gaan, ik kreeg het niet onder de knie.
De laatste keer dat ik weer op de plank klom -want nimmer heb ik me later nog aan deze sport onderworpen- viel ik kaarsrecht naar beneden. Mijn boventanden haakten met een klap op de rand van de plank. Even was ik versuft en gedurende tien seconden sneed een stekende pijn door mijn mond die even plotseling weer verdween.
'Gaat het?' Hoorde ik uit de verte klinken, ik stak mijn duim ter bevestiging op. Leunend met mijn ellen op de plank wilde ik mijn snor met waterdruppels weglikken en kwam tot de afgrijselijke ontdekking dat mijn tanden voor de helft op de bodem van de Egeïsche zee waren belandt.
Ooit eerder was ik in Turkije overgeleverd aan de medische wereld en dat was me niet al te best bevallen. De volgende dag zou ik naar Nederland vertrekken dus moest ik maar even volhouden. Eenmaal aan boord lieten nog twee tanden los, Marco keek me bezorgd aan en wilde me naar een tandarts brengen.
'Ik verdom het, ik heb geen pijn dus ik zie het wel wanneer ik thuis ben.'
's Avonds brak de hel los. Aspirines, oude jenever en wodka hielpen niet de pijn te verdragen. Verschillenden manieren tot zelfmoord beconcurreerden zich in mijn hoofd, en nog steeds wilde ik van geen tandarts weten. Drie potige Amerikanen en Marco hadden me vastgepakt en in de kuip tegen het dek geduwd, ik wist me los te werken. Ik sprong overboord, zwom richting strand en ging met mijn hoofd in de handen rondjes lopen.
Met de dinghy kwam Marco naar de wal om me proberen te kalmeren, wat niet lukte want ik was buiten mezelf.
'Zeg dan iets, verdomme.' Ik kon mijn mond niet openen, want met iedere hap lucht sneed de pijn door de open wonden.
'Mweu,' was het enige wat ik kon uitbrengen over mijn inmiddels opgezwollen lippen. Ik zag bezorgdheid en schuldbesef in de blauwe ogen van Marco.
De dag was aangebroken om richting huis te gaan. De pijn was onverminderd en mijn hoofd had de vorm van een pompoen aangenomen.
Door het geregel met de luchtdruk in het vliegtuig bij de landing in Amsterdam, was de pijn haast niet meer vol te houden. De stewardess wilde een arts laten komen, maar dat werd door mij geweigerd, Schiphol kon voor mijn part de lucht in vliegen. Goddank, geen vertraging deze dag met het spoor, ik zou in tweeëneenhalf uur thuis kunnen zijn.
Maanden hebben de behandelingen geduurd, door een sympathieke tandarts die me verwelkomde met een glas cognac en me zelfs tegen de zenuwen een sigaret liet roken. Hij is mijn vriend geworden die ik trouw, tweemaal per jaar bezoek.
feedback van andere lezers- ivo
situaties maken mensen verbonden met elkaar, en nu lees ik dat tandpijn je kan verbinden als mens aan de tandarts. Leuk vind ik dit wel ... het is altijd lente in de ogen van ...
remy: Ja, die assistente mocht er wel wezen. Thx - Ghislaine
Mooi.
remy: Dank - Linda
Heel mooi - en ik zeer zeker pijnlijk - verhaal. Heel overtuigend geschreven.
remy: Is fictie hoor, gelukkig. Thx - SabineLuypaert
een kookmatroos en een suf uur zijn heerlijk om lezen, aiaia die tanden haakten ook maar oioi een pijnscheut diende zich solidair aan (smile) heeeeel graag gelezen dit stukje ondankt de tandpijn
remy: Dank je wel voor je fb. - RolandBergeys
Mooi geschreven, jawel!
remy: veel dank! - sabine
fraai, graag gelezen
remy: dank je wel !! - Gaya
Wauw!! Las dat het fictie was, zou zweren dat het je echt overkomen is Wim. Lekker verhaal, leest van begin tot eind vlot. Geen regel te veel of te weinig. Een heerlijk stukkie!:)
H. gr.
remy: Hartelijk dank K@rin! - Henny
Tandpijn kan heel erg zijn. Ik kreeg medelijden met de persoon die het overkwam. Graag gelezen!
remy: Dank voor het lezen Henny!
|
