Volg ons op facebook
|
< terug
De huid van leven
Wijdopen als een gehucht lig je daar, donkergekleurd, met bólle schaduwen van uw takken, betraand. Ik val haast stil tussen dode rozen, de grond is doordrenkt door huilerige regen. Ik zie het aan, met ijsgerand blauw in mijn blik. Begrijp de confrontatie,
Verstoord snijdt druppeldiepte doorheen jouw flanken en elke toeschouwer tot traan. Happend door schimmen, bijt ik vliezen uit vonken in dit schemerzilt, en revolteer. Jij koningin, geaquareld met zinnen en dan tot peul gevrucht, verblijft gebonden.
Ligt daar, in de schamelheid van een moderne hand, afwachtend, onzeker, …
Met traanwimperige oogopslag verblijf ik hoog op mijn woordentoren, hopend op het lengen der dagen met verschalking van de boshakkerslust.
Wolkenschapen vertederen jouw groene kruin in fluister.
Geschiedenis ruiselt door de jongste scheut tot ver voorbij de oudste eik. Ik huil, om het verzuim van jouw hortus, vol dichtgeslibde kanalen,
verziekt door politiek, schuldig gemaakt aan een aandoend pallet. Bijna geveld door goedbedoelde adviezen, die helaas voor sommigen, geen oor vinden. Natuur is immers onze constante factor, zij rest en blijft, altijd, tot wijzelf onze oorsprong verzieken.
Ik vecht mee tegen dit laatste idee,
Ik vecht mee tegen de vergankenis van ons erfdeel,
Ik vècht met mee, met woorden,
ja, IK VECHT! Gelovend in surveillerende symptomen, moeilijke verhoudingen inziend, inspelend op de afzonderlijkheid van de geest der mensen, alom vertegenwoordigd in het geloof dat de tijd van praten nooit voorbij is.
Geen uitgangspunt mag verzanden in argumentatie die de teloorgang van jouw bos bewerkstelligen. Jij, groen van verticale wonders, streelt elk breukvlak in de gedachtegang van hun verankering.
Wij,
leven,
WIJ LEVEN,
Wij lèven geen suggestie,
Wij léven in het geluk associatie te duiden,
Wij genieten het aroma van natuurlijke sculptuur. En is er soms iets mooier?
Wij suggereren niets,... zijn enkel betrokken, ...bezitten de kracht van monumentaal evenwicht, en genieten de bron die centraal staat.
NATUUR
´ Lappersfort, gij bos, gij centrum, gij historische bron.
Gij KRACHT,
Geniet een oeuvre aan betekenis.
Streelt de verhouding van mens en natuur.
Vlijt symbiose van groen en communicatie.
Geniet de mens als toerist in uw armen.
Omarmt de vogelaar, de wandelaar, de babbelaar, de redenaar, ja, zelfs de commerciëlenaar.
Gij omarmt al wat leeft, zelfs hij die liegt.
En hij die jou beliegt, is hij die geen leven waardeert, is hij die geen streven vereert,
Is hij die zichzelf degenereert,
Is hij,
Is mens,
Is slechts een spat,
Niet meer dan dat.
Nauwelijks van invloed in het geheel van wat u, geliefkoosd bos, ons voorschotelt. Onverbeterlijk in aparte politieke aandacht, maar geëerd door hen die u liefhebben. Door hen die leven liefhebben en als dusdanig functioneren.
Gij Lappersfort, noodzakelijk voor het functioneren van boom en mens, van plant en dier, van leven en het allerlaatste woord.
Gij Lappersfort, de long van Brugge, strevend naar onafhankelijkheid,
Gij vruchtbare grond in elk stads applaus.
Gij sierlijke noot in het geheugen van het kanaal.
Gij hartstocht in de onbedachtzaamheid van politiek. Steeds strevend naar ooit, aantoonbaar tot de laatste nerf.
Gij, armslag in het charisma voor zij die vechten voor uw behoud. Gij front dat elk tegendeel bewerkstelligt,
Gij, tijdperk in nieuwe poëzie, Gij, de besmetting van onverbrekelijkheid,
Gij, liefde voor al wat leeft, tot diep in de nadrukkelijkheid der verzen van uw gastdichters,
Gij pyloon, in de verlichting van hoop,
Gij landschap in uw natuur, Gij, schoonheid in uw sober zijn,
Gij overdaad in uw solide hart,
Gij helderheid in uw vertakking,
Gij, met ingewikkeld leven in uw achtergrond, met het genieten op uw voorgrond, gij, het sculptuur in uw monument.
O Lappersfort, kosmische pracht in ons statement, geniet de strakheid van beweging, rest als connectie, steen na steen na boom na scheut na …. Gij, verdient de aandacht van ons, beredetwiste mens, om de driehoeksverhouding tussen u, en mens en geschiedenis, de toekomst in te luiden.
Gij, vult tussenruimten in onze onzekerheid, schildert met zelfexpressie de mooiste vertedering, bespeelt de mens als een cineast, kentert de behoefte tussen leven en verwantschap.
Gij Lappersfort, gij continue momentopname, vloeit door van hoofd tot pen, creëert geen illusies maar een feit, verwijst intiem naar de schakel tussen mens en zijn.
Gij, Lappersfort, onthoudt u van argwaan, blijft onbeholpen achter in deze brakke tijden, waar politiek de kans op toekomst lijkt te winnen.
Gij Lappersfort, bezitter van het ongerepte, vindt onderkomen in het detail van evolutie.
Gij, Lappersfort, roept uw verhaal, en schildert mee aan de diepgang van een ruimer besef.
Gij, Lappersfort, wij volgelingen blijven hardnekkig meevechten in de expressie waarmee deze woorden tegen uw basten slaan.
Gij, Lappersfort, ligt daar, als een zongerijpt gedicht, wachtend op verlossing, niet op uw ontbossing.
Sabine Luypaert
http://www.regiobrugge.be/lappersfortpoets.php
--------
Stads gedichtrede voor het Lappersfortbos Brugge. Dat was een hele uitdaging. (nu hem nog durven brengen) http://www.regiobrugge.be/lappersfortpoets.php
feedback van andere lezers- Kapiteinsebbos
zie je nog de bomen door het bos?
zie je me dan nog staan?
zie je dan nog mijn uitstekends?
zie je dan nog dat ik er ben voor jou?
...
dikke knuffels,
xxxx
SabineLuypaert: Er is geen mens die er voor kan zorgen dat ik geen vriendelijke menskes zie staan zenne,
heel dank je wel, ook voor de uitbundige knuffels (smile) - ivo
het ideaal waarvoor men streeft en zelfs de zwaarden smeedt, het sublieme van het zijn, dat men mee mag ondergaan met het idee dat men had gelefd
een geëngageerd verhaal dat veel meer vertelt dan wat er staat, tussen de lijnen heen spelen de emoties en gedachten hun eigen spel en hun eigen verhaal, zoals op toneel en in de film en in het boek, ook steeds andere beelden zijn.
Ik vind dit boeiend (letterlijk en figuurlijk).
SabineLuypaert: ik kreeg de vraag een stadgedichtding te schrijven, evenals St - Ghislaine
Niet echt mijn ding, wat niet wil zeggen dat het niet goed is. Toch ik lees je liever anders, wat ik dan weer beter vind.
Een tip waar je mee doet wat je wenst,
om nadrukken te leggen op een woord kan je beter dát zo doen.
SabineLuypaert: het as ook voor mij een hele nieuwe ervaring hoor, is de eerste keer dat ik zó (smile) iets schrijf, eens bekijken met diue nadrukhint (ik veronderstel dat je bedoeld op de grote letters ook? maar die heb ik ook groot gezet, zodat ik weet dat ik dan aan stemverheffing moet doen, heel dank je wel voor deze fb (smile) ik ga het weer onder mijn oog leggen (smile) - Theo_Roosen
Amaai. Sta hier weer met mijn mond vol tanden. Die historie ken ik wel. Wat je schrijfsel betreft, helemaal iets anders dan dat we gewoon zijn. Dit lijkt wel een lang gedicht, maar getuigt alleszins van een taalrijpheid die ik je benijdt. Ha, dat rijmt nog ook.
Vond het wel prachtig, maar was wel even wennen. Je gaat met een hond op stap en komt met een kat naar huis. Raar zenne !
SabineLuypaert: was ook voor mij een uitdaging (een hele grote) nu nog hem proberen luid te brengen zonder knikkende knietjes (smile) is inderdaad een soort stadsgedichtspeechachtigstatement, (of zoiets), plezante vergelijking, met een hond en ... hiihhih, en tie taalrijpheid , waaw, wat een compliment, heel hartelijk bedankt (smile) mijn vertrouwen groeit al zie - nutswritingkate
Kreeg hier geen
schoktherapie
was ook niet
verbaasd
Ik weet namelijk uit een ver verleden (*wink), dat je tot alles in staat bent! ;)
SabineLuypaert: hahaLOL jee, dat is nu eens een reactie waar een saluutje zich niet aan verwacht, nu zit ik hier verbaasd hihi heerlijk, heel dank je wel (smile) - dichtduvel
Wees vooral niet beschroomd dit te brengen. Veel oefenen, regelmatig ademen, zoals het bedreigde bos zelve, en op D-day een nieuw slipje aantrekken! Of hoeft het enkel gepubliceerd?
In elk geval heel geëngageerd, Jef
SabineLuypaert: ik ga hem waarschijnlijk brengen tijdens de poëziewandeling op 'de dag van de aarde' ook denk ik, kga mij oefenen voor de spiegel (smile) dat ik geen te gekke bekken trek hé haha, heel dank je wel, ja geangageerd overkomend, dat was de intentie, blij dat het naar voor komt. - vladimier
Bijzonder knap geschreven.
SabineLuypaert: jee, heel dank je wel (smile) - ERWEE
UITMUNTEND in de ruimste betekenis van het woord.
baai de weej: hier kan het Leuterbos (Jackie van Uytvoor) niet tegen op zinne.
SabineLuypaert: ewel (smile) dan lees jij deze toch voor, met wilde armpjes, zware stem en al (smile) en maakt er Leuterbos van (smile)
heel dank je wel - littlefairytale
Geen knietjes, twijfel niet aan je groots zijn in het brengen van je overtuiging. de kracht zit hem al in de herhaling en in wat je schrijft.
SabineLuypaert: dat was de bedoeling van de herhaling, gelukkig heb ik nog beetje tijd om met intonatie te oefenen (want met mijn piepstem ;)) hahhaa - jbrouns
Krachtige lyrische taal, niet mijn stijl, maar na een tijdje had ze me toch te pakken. Artistiek geslaagd en ik ken de geschiedenis niet van dat bos, maar als dit bedoelt is om het te redden, dan moet het gewoon lukken!
'Verstoort', moet dat niet met een 'd'?
Bestaat het woord 'vergankenis'? Of moet het 'vergankelijkheid' zijn?
ciao
SabineLuypaert: die verstoord zal wel goed zijn hoor, ik ben namelijk een chronische fouter op dat gebied. Vergankenis is een dichterlijke vrijheid ;), heel dank je wel voor de leerzame reactie - RolandBergeys
-geaquareld, d;
wel lyrisch neergezet, soms in een wat oveladen taal, vind ik.
SabineLuypaert: ja het overladen is er om gedaan, ik vond dat het dan beter overkwam (persoonlijk dan hé) , heel bedankt voor de foutvissing (smile)
|
