|
< terug
Aan Aziz -1- (voor bundel tegen racisme)
Beste Aziz,
Ik keer net terug van een lange wandeling aan de Maas. Jij weet, dat vooral wanneer ik met iets zit, de stilte van de waterkant mijn onrust tempert. Ik liep over de dijk in de richting van het kleine bruggetje, daar waar de Vrietselbeek in de Maas loopt. Op het bruggetje hield ik even halt om over het wateroppervlak heen te turen. Een fris briesje bereikte me uit het Oosten. Het streelde mijn zwarte krulharen. Bijna ongemerkt weken mijn zorgelijke gedachten voor herinneringen aan jou, aan ons samenzijn. Op dat moment besloot ik je te schrijven. Ik zou me moeten schamen om je lastig te vallen met mijn problemen. Ze vallen in het niets vergeleken met jouw situatie. Maar jij bent de enige tot wie ik me kan wenden. De enige die me begrijpt.
Schandalig dat ik alweer een hele tijd niets van me heb laten horen. Wat word ik toch snel afgeleid door de onnozele dagelijkse sleur. Hoe gaat het nu met je? En de rest van je familie, alles in orde? Ik hoop dat alles daarachter goed gekomen is.
Herinner jij je dat kleine bruggetje nog? Ik weet zeker van wel. Hoe vaak hebben we het gepasseerd tijdens onze zwerftochten. Hoe vaak stonden we er even op stil om te kijken naar de overkant van de rivier. Het was zo apart dat de mensen die we aan de overkant zagen van een andere nationaliteit waren. Vreemden, slechts door een stroom van ons gescheiden. We zwaaiden naar hen, ze wuifden lachend terug.
Weet je nog dat we onder dat bruggetje, in de bedding van de beek, een halfvergane paardenkop gevonden hadden? Wat prikkelde hij onze fantasie. Hij krioelde van de maden en ander ongedierte. Een pier kroop door de holle oogkas. We sleurden de zware last kilometers ver mee. Jouw idee. Je wou hem de dag nadien afstaan aan meneer Vincken, de leraar biologie . Een interessant studieobject. Onderweg verzonnen we fantastische verhalen over hoe het ding daar terecht gekomen was.
Eindelijk bereikten we mijn huis. Het zweet liep over onze ruggen. Mijn moeder was in alle staten. Of we helemaal gek waren? Ze verplichtte ons het afschuwelijke ding onmiddellijk weg te brengen. Het stonk. Onze zware inspanningen bleken voor niets.
Waarom begreep ze onze goede bedoelingen niet? Niemand begreep ons. Op school waren wij de zonderlingen, de buitenbeentjes. Jij nog meer dan ik. Jij was nog maar enkele maanden in ons land. Je was een nieuweling, een vreemde die onze taal moeizaam sprak. Ik daarentegen ben in dit land geboren. Ik ga al jaren naar die school, kijk al jarenlang steeds weer tegen diezelfde gezichten aan. Ze zijn tot op de dag van vandaag vreemden voor me gebleven. Totdat jij kwam was ik het middelpunt van hun pesterijen. Daarna viel die eer jou te beurt.
Wat is dat toch met kinderen? Ze zijn zo wreed! Waarom worden degenen die net iets anders zijn, die andere gewoontes erop nahouden, vaak gepest, veroordeeld en uitgestoten? Het is angst, zeg ik je! Angst voor het nieuwe, het onbekende. Doe maar veilig mee met de massa. Dan kan je niets overkomen. Schijt samen op de zonderlingen, de vreemdelingen die het comfortabele schijngeluk komen verstoren. Zij alleen zijn de fout van alles wat er mis gaat op school, op straat, in het land. Zijn volwassenen ook zo bang?
Sorry. Ik laat me weer even gaan. Jij kon je emoties altijd beter beheersen. Het leek wel alsof hun pesterijen je niet deerden. Alsof ze je koud lieten. Ik daarentegen wond me steeds op. Omdat ik uit eigen ervaring wist hoe rot het was. Ik verdedigde je. 'Ach laat zijn', zei je, 'ze vinden het leuk als je reageert'.
feedback van andere lezers- ivo
dit is zo eerlijk mooi ..
jbrouns: Thx, ciao - SabineLuypaert
unieke bijdrag voor de bundel als je het mij vraagt (smile), past zelf in het tolerantiethema dat helaas verstreken is
jbrouns: Bedankt voor toffe fb. ciao - aquaangel
heel mooi, ik dacht alleen dat de amnesty bundel alleen voor gedichten was?
(info: Poëziebundel ten voordele van Amnesty International)
groetjes
jbrouns: Hoi, er komt waarschijnlijk ook een bundel tegen racisme, zie forum. Bedankt voor fb. ciao - RolandBergeys
heel knap neergezet!
jbrouns: Dank u wel, ciao - thijl
Sierlijk. Je schrijft zoals het leven is, wreed hard.
jbrouns: Voor het hoofdpersonage is het hard ja, ik heb geprobeerd me in te leven, bedankt voor de mooie fb. Gr.
|
