Volg ons op facebook
|
< terug
Pentotal
Ten gevolge van de Pentotalschaarste had ik het druk voorbije zomer.
Een land dat aan de top prijkt van de lijst met zelfmoordcijfers kan zich dat node permitteren wil het zich, op dat punt dan toch, niet onsterfelijk belachelijk maken.
Menslievend en geëngageerd als ik ben heb ik mij aangemeld bij de NGO
" De helpende hand " die via de slogan " Iemand moet het doen !" een snelcursus
levensbeëindiging door derden aanbood met uitzicht op een driemaandelijks contract met doorgroeimogelijkheden.
Nu bleek dat ook de VDAB een hele sliert werkelozen had gestuurd die, met grote ogen vol ongeloof, massaal weigerden omwille van een verstuikte duim, enkelingen niet te na, en aldus het aantal schorsingen flink de hoogte in joeg .
Het was evident dat hieraan uiterst strenge selectieproeven vooraf gingen .
Naast de gebruikelijke Rorschachtest , die door een vrij nerveuze psychologe werd geëvalueerd , waren er tal van oefeningen van logische , analytische of deductieve aard zoals bijvoorbeeld het oplossen van een sudoku , een symboku en een zweeds kruiswoordraadsel .
Bovendien moest men naast minstens tweetalig - Nederlands en Frans - over een ongeschonden rijbewijs , een blanco strafregister en een sterke maag beschikken .
" We waren hier per slot van rekening niet voor de lol !" werd ons meermaals op het hart gedrukt .
Onze stressbestendigheid werd getest , ons empatisch vermogen en onze communicatieve mogelijkheden, en .. een krachtige handdruk was noodzakelijk !
Heel wat kandidaten vielen af of door de mand .
Zo was er een senior die op het eerste zicht wel voldeed maar tijdens het afrondend gesprek zo te keer ging over zijn buurman , waarmee hij in dispuut lag over diens veranda, dat hij werd geweigerd omdat hij overduidelijk met een plan rondliep - dat hij trouwens niet veel later zou uitvoeren - dat regelrecht indruiste tegen de regels en normen van " De helpende hand " met name ; de onvoorwaardelijke toestemming van de betrokkene .
Idem dito voor de man die later zijn appartement in de fik zou steken , .. met zijn vriendin erin, die zichzelf ontmaskerde toen hij bij een gesimuleerde terminale sessie voetzoekers afstak in plaats van de gebruikelijke kaarsen en hierbij - wars van enig overleg - "Highway to hell" van AC/DC gebruikte als achtergrondbegeleiding daar waar "Stairway to heaven" van Led Zeppelin als toch iets kieser mag beschouwd worden .
Maar dat gaat dan weer niet op voor iemand die na een smak van de ladder alleen nog maar met zijn ogen kan knipperen .
Het zal u dus niet verwonderen dat we hierin werden bijgestaan door een styliste - ze had nog bij Flair gewerkt - die uitblonk in het creëren van serene ruimtes vrij van somberheid , maar die toch een persoonlijke gemoedsrust uitstraalden.
In functie van de voorkeuren van de onfortuinlijke patiënten goochelde ze met kleurige doeken, geurkaarsen, wierrookstokjes , Enya, concerten van nachtegalen , walvissen , bospraat en soundscapes allerhande .
Als vanzelfsprekend hield ze rekening met de favoriete muziek van de te overlijden persoon , zorgde ze voor fotos van dierbaren of - indien voorhanden - opgezette huisdieren, verknochte meubelstukken , sporttrofeeën of een fiets van Pantani bijvoorbeeld.
Verder bood ze een ruime keuze aan kunstbloemen , die -made in China - nauwelijks van echte te onderscheiden waren .
Het ontbreken van enige geur loste ze handig op met een assortiment toiletverstuivers .
... Van dennengeur tot bosviooltjes !!
Ze hamerde erop dat elk detail belangrijk was met het oog op een sereen verloop van de euthanasie waarbij het de betrokkene zo comfortabel mogelijk gemaakt moest worden zodat hij of zij welwillend en zonder noemenswaardig tegenpruttelen de behandeling kon ondergaan.
Die behandeling was toch iets ingewikkelder dan verwacht !
Je neemt niet zomaar een kussen dat je op iemands gezicht drukt totdat hij of zij niet meer spartelt. Dat is een oude rijkswachttruc die behalve illegaal naar alle waarschijnlijkheid hoogst onaangenaam is voor de afreizende.
De instructeur was een potige sombere vent met een huurlingenverleden. Onduidelijke decoraties allerhande getuigden hiervan in glazen kastjes aan de muur van de instructiekamer.
Hij volgde de oorlog in Libanon op CNN als was het de wereldbeker voetbal
Hij miste de pink van zijn linkerhand . "Afgebeten door een neger " zei hij nors en ik dacht dat hij - terwijl hij zich omdraaide om naar het volgende bombardement te kijken - nog iets mompelde over een negerin maar daarover werd wijselijk gezwegen want de man was ondanks zijn jaren toch expert in close-combat en dergelijke.
Hij gebruikte een didactische anatomische pop met uitneembare stukken om ons te tonen waar zich de zwakke plekken van het menselijk lichaam bevonden ; de plexus solaris , de halsslagader , de luchtpijp , de nekwervels, maar uiteindelijk kwam het hierop neer dat hij ons twee technieken aanleerde die positioneel bruikbaar zouden zijn voor onze toekomstige taak.
Ten eerste de wurgtechniek, waarbij ik onmiddellijk wil vermelden dat het hier niet zomaar het ordinaire dichtknijpen van de keel betreft dan wel een combinatie van het drukken op de halsslagader waarbij de patiënt terstond het bewustzijn verliest, pas dáárna wordt de luchttoevoer dichtgeschroefd .
Het nadeel van deze techniek situeert zich aan de kant van de uitvoerder die deze techniek toch wel even moet volhouden - waardoor een hechtere band ontstaat - en meestal te maken krijgt met - zij het onbewuste - spasmen en gereutel , bovendien is dit een frontale techniek waarbij men geconfronteerd wordt met het gelaat van de patiënt .
Het vergt een sterke mentale weerstand om deze techniek onder de knie te krijgen en volgens onze instructeur zou je concentreren op één punt achter de gewurgde- op een fiets , op een vaas, op een bloem bijvoorbeeld - de efficiëntie verhogen.
Ten tweede is er de breektechniek waarbij men achter de patiënt plaatsneemt , zijn hoofd liefdevol tegen de borst legt en via een combinatie van een klem met de linkerarm en een korte snok met de rechterhand - ik ga u dat niet tonen , ik wil geen ongelukken - zijn taak ten uitvoer kan brengen .Op deze wijze wordt de nek gebroken en de stroom onmiddellijk uitgeschakeld ons - ter vergelijking - welbekend als de "plomb générale".
Mits enige routine een zeer daadwerkelijke techniek die als voordeel heeft dat men niet vis-à- vis met de betrokkene wordt geconfronteerd en ook dat de klus in enkele seconden geklaard is zodat er toch een wat grotere afstand blijft tussen beide partijen.
Na enkele oefensessies op speciaal daarvoor ontworpen dummies - met elkaar was te riskant - konden we dan eindelijk aan de slag. Aanvankelijk konden we nog wat oefenen op al in comateuze toestand verkerende klanten die bij leven en volle verstand schriftelijk hun toestemming hadden gegeven maar al gauw waren we klaar voor het echte werk en wel onder een voortdurende minutieuze begeleiding van een psycholoog, onze styliste en de instructeur, die in noodgevallen tussenbeide kwam, waarbij de falende cursist stante pede werd ontheven van zijn taak en wegens verzuim de keuze kreeg tussen ontslag dan wel overplaatsing naar de afdeling blauwtongschapen.
Op enkele gevoelige zielen niet te na verliep het meestal feilloos. Per slot van rekening hebben die mensen er zelf om gevraagd en dat zij omwille farmacologisch-juridisch gekissebis moesten wachten -wat hun leed nog aanzienlijk deed toenemen- vonden ze onaanvaardbaar en ze waren dan ook àllemaal verheugd zich op onze diensten te kunnen beroepen, wat het voor de executanten een stuk makkelijker maakte.
Het feit dat we in team werkten met een beurtrol voor muziek, decoratie , inleidende gesprekken , het bijstaan van de verwanten in de wachtkamer en de uitvoering zelf - die op de werkrooster als "terminus" werd vermeld - smeedde een hechte band waarbij zelfvertrouwen, doortastendheid en empathie een grote rol speelden. Onze klanten waren tevreden,..vermoed ik. Eén man maakte echter een einde aan onze goed geoliede machine, niet rechtstreeks maar toch was hij omwille van zijn bizarre eis er de oorzaak van. Sta mij toe de situatie te schetsen .
De man was geschiedenisleraar geweest, een net als hijzelf uitstervend vak, met een passie voor de franse revolutie waardoor hij gebiologeerd was geraakt door de guillotine en getracht had te doctoreren met een scriptie over de historiek en de varianten van desbetreffend tuig , .. .. die echter tot zijn grote woede afgewezen werd vanwege te anekdotisch ! !
Toen men hem het vreselijke nieuws had verteld dat hij aan botkanker leed had hij zijn notaris bij hem geroepen om een legitiem document op te stellen in verband met zijn toestemming voor zijn vrijwillige levensbeeindiging en meteen ook voor de dekapitalisatie van zijn vermogen ten voordele van zijn erfgenamen.
De notaris noteerde dat via een stage lopend aankomend talent , die dat uitprintte , ter ondertekening aan zijn baas voorlegde , waarna de betrokkene in het bijzijn van de stagiair als getuige, alleen zijn handtekening nog moest plaatsen .
Wat hij dan ook deed en het meteen daarna uitschaterde toen bleek dat er dekapitatie - weliswaar met een k - stond in plaats van dekapitalisatie.
De assistent stond met grote ogen verschrikt naar de copie van zijn exemplaar te kijken maar van zijn voorstel dat alsnog te veranderen wou de andere dan weer niet weten.
Door de grote hoeveelheden pijnstillers die hij moest slikken voelde hij zich lang niet slecht.
"Van mijn pot belge doet een olifant een winterslaap" zei hij en "Een droom gaat in vervulling ,.... en liefst zo snel mogelijk!"
De onthutste notaris-assistent vluchtte naar zijn kantoor in de hoop administratief nog iets te kunnen herstellen , de patient van zijn kant verzocht ons zonder veel omhaal aan de slag te gaan ."Jullie zijn hier toch voor opgeleid " zei hij , :"Wel vooruit met de geit !"
Toen wij hem erop wezen dat zijn geit bestond uit een toch vrij omvangrijk instrument dat je niet zomaar ongezien de afdeling oncologie kan binnensmokkelen, zei hij luchtig : "Dan moeten we improviseren nietwaar. Het hoeft nu niet meteen een valbijl te wezen , ik heb nog een forse hakbijl in mijn tuinhuis inclusief een slijpmolen , of een zwaard of zoiets .
Het gaat hem om de sensatie van de onthoofding ,..waarmee is minder belangrijk ... vermoed ik .. maar het moet wel in één keer en vóór dat die kluns van een stagair hier terug staat !!"
Aangezien ik vroeger enkele jaren op aikido-les heb gezeten en aldus wel enige oefening heb gehad met het zwaard - een houten weliswaar - stelde ik voor een samoeraizwaard te gebruiken dat naar men weet vlijmscherp , handig te vervoeren en uiterst doeltreffend is.
Het was mijn beurt wel niet maar de teamleden waren één en al bereidwilligheid het werkrooster te veranderen ten einde de arme man te kunnen helpen.
De enige twijfel die er rees was dat ik nooit met een echt zwaard had gewerkt maar ik kon hen verzekeren dat tien minuutjes oefenen op courgetten en aubergines wel zou volstaan , waarna ik hen, éénmaal alles achter de rug, op moussaka zou trakteren.
Het team schoot in actie ! Ik duikelde een samoeraizwaard op , sleep dat in het tuinhuis van onze patient , de muziekafdeling vond een passend stuk tromgeroffel dat eigenlijk afkomstig was van de begeleiding van een bloedstollende cirkus-act maar hier heel toepasselijk was .
De decorateur improviseerde een mandje met een papierbak en de restanten uit de versnipperaar en net op het moment dat ik het zwaard hief en in opperste concentratie alleen maar aan het gehakt dacht dat bij de moussaka hoorde, kwam de notaris buiten adem binnen -gestormd in het gezelschap van het afdelingshoofd,een procureur en enkele verplegers en riep :"Stop, .. stop,... er is terug pentotal!! U bent bij deze en na beraad met uw oversten tecnisch werkloos bevonden, ... uw afdeling is opgeheven !!
Onze onfortuinlijke klant die op zijn knieën op bed zat met zijn hoofd óver de achtersponde en bóven het geïmproviseerde mandje vloekte hartsgrondig en kreeg in geen tijd een injectie , van de verplegers in zijn toch al omhoogstekende billen en overleed schielijk.
"Voor dat die mythomaan er een zaak van maakt!" bromde de procureur :"Ik heb een hekel aan precedenten." "Justitie heeft het al moeilijk genoeg!" Ja , dat konden wij alleen maar beamen , bovendien laat een procureur zich niet gauw tegenspreken .
"Ja, jongens , jullie hebben tijdelijk goed werk verricht, maar we hebben de situatie terug onder controle. Jullie hebben de keuze; ofwel ontslag met behoud van rechten voor diegenen die in de werkeloosheid liepen en dat slechts na de contractuele verplichtingen onzentwege waardoor u behalve van een gulle opzegvergoeding ook nog eens van een paar maanden welverdiende vakantie kan genieten, .. ofwel,.. indien u dat zou wensen , een mutatie naar de afdeling.... blauwtongschapen..... Wendt u tot uw oversten!" hij graaide naar zijn paraplu , gooide met een achteloos gebaar wat gratis tickets voor de volgende match van de Rode Duivels op tafel en vertrok met vakantie.
feedback van andere lezers- Vansion
jo jo jo wat een kroelkoppie hebt gij
mij kostelijk geamuseerd
Joop_Eters: Dank je wel maar wat is een kroelkoppie? - ivo
idd zeer amusant om lezen en lollig van het eerste moment tot het laatste, dit is een uitstekend kortverhaal.
Joop_Eters: Het was net zo lollig om het te schrijven. Dank je wel. - Ghislaine
Uitstekend +5
Joop_Eters: Is dat het vetgehalte? - gono
Al eens aan gedacht om voor proefkonijn te spelen, ze hebben nieuwe dum-dumkogels bij het leger.'t Schijnt dat ze pijnloos zijn ..........
Joop_Eters: .. maar morsig! - RolandBergeys
-menslievend als ik ben, komma, heb ik mij...
-aan botkanker leed, komma, had hij...
-ik duikelde een samoeraizwaard op, sleepte (verleden tijd)...
Heel die zin - vooral naar het einde toe - wringt een beetje, vind
ik;
-ik zou geen spatie laten voor komma's en punten.
Een leuk stukje. Sommige zinsconstructies komen me een beetje te ingewikkeld over. Toch heb ik dit heel graag gelezen.
Joop_Eters: Je hebt gelijk wat die komma's en punten betreft maar de verleden tijd van slijpen is wel degelijk slepen of in enkelvoud sleep.Akkoord? - SabineLuypaert
ademloos gelezen deze toch wel weer van taalkundige humor en vaardigheid doorspekte verhaallijn. Heb meermaals gegrijnst en gegremeld (smile) en dat met een toch wel uniek verhaalonderwerp hahah. De term 'pentotal' ken ik niet maar daar ik nu meteen eens op googelen
Joop_Eters: Ademloos? Het hele verhaal? Jij moet over een formidabele longinhoud beschikken. Bedankt voor je reactie. - erinneke
helemaal jouw stijl als schrijver, helemaal mijn stijl als lezer. Knap taalgebruik, leuke humor... - Francesco
Schitterend deel II
|
