Volg ons op facebook
|
< terug
Aan Aziz -2- (voor bundel tegen racisme)
Ik heb zoveel van je geleerd Aziz. Onder alle omstandigheden mezelf te blijven bijvoorbeeld. Vriend, wat mis ik je. Sinds je vertrek kom ik mijn kamer amper nog uit. Tot vandaag ben ik zelfs niet meer de velden ingetrokken. Mam zegt dat ik te veel tijd alleen doorbreng. Ik moet meer onder de mensen komen. Maar jij weet dat we geprobeerd hebben. We wilden meedoen met voetballen. Of belletje trek en wat nog zoal. Ze hebben ons telkens weggejaagd. Mam kan dat niet begrijpen. Net zomin begreep ze dat we dagelijks uren in die velden doorbrachten. We hadden toch niets anders. Is dat de reden dat we gefascineerd raakten door kikkers en salamanders in de ondiepe beek, of een haas die onverwachts uit een struik tevoorschijn sprong? Jij wist toen al wat je later zou worden. Jij ging meester Vincken opvolgen als biologieleraar. Het spijt me dat je die droom niet meer kunt waarmaken.
Nu moet ik ineens denken aan die keer dat ik woedend op je was, jij smeerlap. Je wist dat ik niet kon zwemmen, zelfs een beetje watervrees had. Als jouw hoofd lange tijd onder water zou gehouden zijn door drie pestkoppen, begreep je mijn angst misschien. Je hield niet op met lachen toen ik in een moment van onoplettendheid van de helling was afgegleden. Ik bevond me tot aan mijn nek in de woeste stroming van de Maas. Ik kon me met moeite nog vasthouden aan een enkele graspol. Ik panikeerde, schreeuwde om hulp. Jij moest er alleen maar harder om lachen. Ach, nu zie ik het komische van de situatie ook wel in, maar verdomme, op dat moment. Je hebt mijn leven gered. Lach niet, ik meen het.
Dat waren nog eens tijden. De beste van mijn leven. Ik weet het, ik praat alsof het al jaren geleden is. Je bent amper acht maanden geleden vertrokken. Sindsdien gaat het niet meer goed met me. Ik vereenzaam, zegt mam. Ik ben me er bewust van, ik voel het. Zo kan het niet verder. Maar hoe verander ik de situatie?
Gisteren ben ik dan maar naar het jeugdhuis gegaan, je weet wel, tegenover frituur 'Rita'. Mam was blij.
'Een gezonde jongeman van zestien behoort niet altijd alleen te zijn. Ik heb je al zolang niet meer zien lachen. Ga je maar eens goed amuseren.'
Ach Aziz, wat een spijt heb ik daarvan! Toen ik onwennig het halfduistere lokaal betrad draaiden alle hoofden zich om. Er werd gelachen, daarna gefluisterd. Verwijtende blikken. Alleen Leentje, je kent haar, het blondje dat altijd op de eerste rij zit omdat ze slechthorend is, lachte verlegen naar me. Dat had Jack, de bullebak, opgemerkt. Ik groette haar met een voorzichtig hoofdknikje. Maar ze had zich alweer omgedraaid op haar barkruk.
Nerveus nam ik plaats aan een tafeltje in de verste hoek. Meteen kwam Jack brutaal naar me toe gelopen.
'Hé, het is hier geen bushalte! Drinken, of je vliegt eruit!'
Ik bestelde een frisdrank. Hij kwam terug met het flesje, dat hij bruusk op de tafel plofte. Druppels spatten in het rond.
'Dat is dan één euro, leegloper, onmiddellijk betalen.'
Dreigend hield hij zijn rechterhand, met open palm naar boven, vlak voor mijn neus. Ik gaf een briefje van vijf.
'Héla, waar heb je dat nu weer gestolen? Dat heeft die stinkende negervriend je zeker geleerd, voordat ze hem onder zijn kloten het land uit geschopt hebben. Dat leren die bosapen van jongs af aan.'
Ik werd woest vanbinnen. Rustig blijven. Het flesje leegdrinken en rustig naar buiten lopen. Nooit meer terugkeren. Het gelukte me zijn lomp gedrag te negeren. Op de achtergrond stonden jongeren te grijnzen. De onnozelaar draaide zich om, deed teken naar zijn vrienden dat hij iets enorm interessants ging doen, en wierp vervolgens over zijn rechterschouder het wisselgeld in mijn richting. De muntstukken kletterden over de stenen vloer.
Nog bleef ik rustig. Ik bukte me voorover op mijn stoel om de munten op te rapen. Terwijl ik zocht duwde hij tegen de tafelpoot waardoor het flesje omviel. Het plakkerige vocht droop over me heen.
'Oeps'.
Het kliekje dat alles aandachtig gevolgd had schoot in een lachbui. Leentje rende naar buiten. Ik verloor mijn zelfbeheersing. Ik vloog hem naar de keel, ik sloeg hem op zijn smoel. Ik weet het Aziz, ik had het niet moeten doen. Maar moest ik dan zomaar alles pikken? Je moet het begrijpen, ik had er nooit naartoe mogen gaan, ik had een fout gemaakt, maar verdomme, ik kon me niet roerloos laten afmaken. Meteen stonden een tiental jongens rondom me. Ik verweerde me zo goed ik kon, maar was niet tegen hen opgewassen. Ze sloegen me overal waar ze me maar raken konden. Ik viel. Ze schopten me. Er leek geen einde aan te komen. Tenslotte droegen ze me naar buiten en smeten me als een zak afval op de stoep.
'En durf hier nog maar eens komen smeerlap! Dat komt zomaar ruzie zoeken in ons eigen lokaal. Je bent nog niet van ons af.'
feedback van andere lezers- ivo
racisme ten top zeer mooi geschreven ..
jbrouns: Bedankt ivo, ciao - RolandBergeys
Knap, intrigerend geschreven. Boeiend.
jbrouns: Dank u wel, ciao - aquaangel
ja DRIE delen hehhe sorry........... ik had alleen maar in 2 delen reactie gegeven...........
maar ik bedoel fijn dat je het in delen plaatste..
over de leestekens
je doet het in deze zin wel:
'Hé, het is hier geen bushalte! Drinken, of je vliegt eruit!'
!'
maar in een andere zin weer niet:
'En durf hier nog maar eens komen smeerlap! Dat komt zomaar ruzie zoeken in ons eigen lokaal. Je bent nog niet van ons af'.
'.
heheh
ach gewoone en paar leesboeken openen en dan zie je het vanzelf....... ik heb nog wel eens een discussie hier met iemand over midden in een zin de komma
'Blabla blabla,' zegt ...
dan doet de ander
'Blabla blabla', zegt...
maar dat mag geloof ik beiden...
aaaaaaaaaaaaarghh die regels ook
jbrouns: Ja, die stomme regels, het is de inhoud die telt, en daar zeg je hellas niets over. Maar je geeft 'uitstekend' dus zal het wel meevallen zeker? ciaokes - thijl
Ik vind de inhoud zoals alle verhalen die ik tot nog toe van je las: levensecht. Helaas, moet ik verzuchten. Want de onderwerpen die je aansnijdt zijn niet altijd vrolijkstemmend.
jbrouns: Met een lach en een traan h?, maar in dit verhaal valt er niets te lachen, helaas. Groeten
|
