naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Bedverhalen deel twee. Geluidsoverlast

door Henny

Thuis had ik een hondje. Omdat we na ons huwelijk in een flat gingen wonen en beiden werkten, bleef Teddy bij mijn moeder. Was voor de hond en voor mijn moeder beter, want ik was de laatste die de deur uit ging en dan had ze nog Teddy om voor te zorgen. Toch wilde ik graag weer huisdieren. Peter niet, hij hield niet zo van honden, katten en paarden. Enkele maanden moest ik mijn overtuigingskracht gebruiken voordat ik Peter 'om' had.
We gingen naar het asiel en daar zochten we, vooral ik, twee katten uit. Een poes van acht maanden en een kater van negen jaar. Alle twee de katten waren kansloos. De poes, Sony, omdat zij zo schuw en angstig was. Casper omdat hij zo oud was, maar het was wel een aanhalige, rode kater.
Als wij in bed lagen en de slaapkamerdeur dicht was begon Casper doordringend te mauwen dat hij naar binnen wilde. Als jong stel hadden wij geen behoefte aan een kat die zich bemoeide met ons liefdesspel. In elkaars armen nagenietend stoorde ik mij erg aan dat gemiauw. Opeens had ik een plan: als ik nu eens ga blaffen!
"WOEF, WOEF!"
Peter moest daar erg om lachen, werken deed het wel. Casper was weer een tijdje stil.
Na een paar weken had Casper het door: deur dicht, hond in kamer. Dat had ik hem tenminste wijs gemaakt!

Normaal ging ik op de fiets naar mijn werk. Het was koud en glad en ik besloot met de bus te gaan, want ik had geen zin om te vallen en nog eens twee blauwe ogen op te lopen. Bij de bushalte stond ook onze buurman te wachten. Ik herkende hem niet, ze woonden er nog niet zo lang. Hij mij wel omdat ik elke ochtend en avond voorbij hun raam liep.
"Ik zal mij voorstellen, ik ben Ton," zei hij terwijl hij mij een hand gaf.
"Mijn naam is Henny," antwoordde ik, ondertussen kreeg ik door dat hij de nieuwe buurman was. Hij leek, in mijn ogen, een rare hippie en zijn vrouw overigens ook. We stapten de bus in en namen naast elkaar plaats om elkaar beter te leren kennen.
"Mag ik je wat vragen?" zei hij opeens.
"Natuurlijk," antwoordde ik vriendelijk.
"Hebben jullie een hond?" Ik keek hem verbaasd aan en zei: "Nee, wel twee katten, hoezo?"
"Ik hoor bij jullie 's avonds regelmatig een hond blaffen." Ik proestte het uit! Na mijn uitleg moest ook Ton vreselijk lachen, hij dacht ook nog dat wij van die verschrikkelijke burgertrutjes waren.
Nu, zevenentwintig jaar later behoren Ton en Axelle nog steeds tot onze vriendenkring en hebben we veel lief en leed gedeeld. Dit allemaal dankzij een miauwende kat en ik op het idee kwam om te blaffen.

feedback van andere lezers

• ivo
  ja een dier in huis is wel gezellig maar ook controlerend ... en bemoeizuchtig en kan het niet hebben als de aandacht onverdeeld ergens anders zit.
  
  
  Henny: Helemaal waar Ivo, toch zullen wij nooit zonder dieren willen. Ze geven ook troost en we hebben met honden jaren lang behendigheidswedstrijden gedaan, ook in Vlaanderen. Ook bij dieren is het geven en nemen.
• Mistaker
  Leuk verhaal, ja aan dieren beleef je hoe dan ook veel moois...
  
  Groet,
  Greta
  Henny: Helemaal waar en we kunnen er echt van genieten.
• Draakje
  Leuke anekdote.
  Henny: Vond ik ook.
• SabineLuypaert
  ik ben dol op aanhalige rode katers (smile) grijnst vettig, en ja, ik heb zo een wit katerke die soms denkt dat half vijf dient om de boeken te herschikken tot moeke uit bed stapt en eens mee tot aan zijn bordje gaat...ach, kben zo graag slaafje van hen he hahaha (maar sakker wel zenne)
  Henny: Katten houden wel van goed personeel en personeel wil wel eens mopperen. We kunnen niet zonder ze he. {}
• Ghislaine
  Heerlijk herkenbaar neergeaait. Ik heb ook twee grote kater, beiden rosse en een hond of vier. Ze kunnen heel goed, haast te goed met elkaar overweg, zeker wat het uithalen van kattekwaad betref. Of noemen ze dit hondenkattenkuren.
  Henny: Haha. of ze het hondenkattenkuren noemen weet ik niet, maar dat woord mag van mij wel in het woordenboek komen.
• lin
  Weer heel leuk om te lezen!
  Henny: Goed zo en er komen er nog een paar.
• RolandBergeys
  Leuk verteld, fris, grappig!
  Henny: Een lach op zijn tijd moet ook kunnen. Deel vier, het slotdeel, post ik morgen.
• Emmeline
  Ja, leuke anekdote inderdaad :)
  Is blaffen nog steeds een goede remedie tegen de kat?
  Xx
  Henny: Die kat is al ruim twintig jaar dood. Tegen de kat die we nu hebben heeft geen zin. Die denkt zelf dat hij een hond is. ;)