Volg ons op facebook
|
< terug
Het fluwelen geheugen van de maatschappij- Tussen verhaal en gedicht: (speech)
Dames en heren, mag ik u van harte welkom heten in het Eha. Tussen verhaal en gedicht. Wij knopen hier graag enkele eindjes aan elkaar, in de veronderstelling dat iedereen hier in de zaal de reďncarnatie van; wij auteurs -gezegend met een volle maag- de schrijver in de mens, in zijn organische kleur naar buiten willen trekken. En wat is daar beter voor dan een aantoonbaar akkoord op een locatie die een symbolische hemel blijkt voor onze inwendige organen. Vervuld van verdere wereldoverheersende gedachten kadreren wij, beste writehi(s)torie fanaten, nog een ster aan ons firmament, namelijk die van gezegende Historieschrijvers. Een thuisbegrip krijgt een permanente indruk vandaag. De duizeling die de lekkernijen op de menukaart veroorzaakten, zullen een decennium nazinderen, waarvoor mijn dank. Vooral de geitenkaasbereidingen verdienen mijns inziens, een globale nominatie.
Dit gezegd zijnde, dierbare aanwezigen is er buiten de delicatessen nog een andere menu af te werken in dit klimaat van woord en pen. En of dat nog niet genoeg is ontbloten wij u later op deze voormiddag nog de billen, pardon, de naam van de persoon die dit alles voor ons mogelijk maakte en, kronen hem vervolgens met de verdienstelijke titel van de 'gevederde pluim' voor, laten we zeggen, zijn verzorgende invloed op ons, een groep professionele amateursschrijvers met elan. De trofee is voorhanden, maar de tijd om de muze- samenstelling op de koperen plaat tot een orgastisch niveau te hemelen, ontbrak ons, waarvoor wij, het onbestaande bestuur, u, laureaat, open en bloot onze verexcusering vragen.
Maar eerst, beste tijdgenoten, zullen wij, hier, vandaag. Wij, het fluwelen geheugen van de maatschappij, wij schrijvers van het laatste woord, wij, kortsluitingen in het sociaal onderbewustzijn, het glas heffen en fungeren als HET hulpmiddel dat kennis uitbrengt, als de omgeving die de wereld maakt, als HET gevolg van vrijpostig denken voor er weer een eeuw naar de knoppen gaat.
Terwijl ik dit zeg, geliefde aanhangers en fenomenen, verschroeit een akoestische gedachte mijn denken. De deining van de dichter in mij zoekt fervent bevredigende oplossingen. Zij dienen zich niet aan. De rede hiervoor is waarschijnlijk dat mijn muze zich even blokkerend opstelt. Ze voelt zich soms hallucinant te kort gedaan,denkt dan zelfs even hardvochtig, dat is haar eigen, maar steeds op een zachte manier, en nooit gewelddadig. Gelukkig begrijp ik als schrijvende mens, deze haat-liefde verhouding en dat, komt mijn productieve pseudo bewustzijn echt ten goede.
HAAT/LIEFDE verhouding? Hoor ik u denken?
Inderdaad, haat EN liefde, want wat zijn wij schrijvers zonder muze? Enkel een ongemakkelijk gevoel bij het willen? De ontgoocheling voor de start? De kramp na de bonen?? Neen, Een muze mag men nooit onderschatten of verloochenen, een muze is zij of hij die ons maakt, zij die gekoesterd wordt. Geen druppel een hete plaat, geen aardbei in februari, maar altijd alom aanwezig, enkel wachtende op de stimulans om aan het werk te slagen. Het is ook dankzij die muze dat wij, (wijl ik heel soms een erg beschuldigende vinger richt op die van mij, eerlijk is eerlijk) de verslavende factor ondervinden in ons anders zo vast uitgebalanceerde leventje.
Ikzelf weid er niet graag over uit, maar een ding kan ik u wel zeggen, mijn muze verinnerlijkt mijn vormelijke drang tot perfectie, doet mij die ene stapsteen na de andere overlopen, houdt mijn voeten nooit op de grond wijl zijzelf in een grote boog haar taal mixt. Ja ze spreekt, lieve fenomenen, heel erg vind ik dat soms. Muzes horen trouwens helemaal niet te spreken, die horen enkel inspiratoire invallen aan te brengen, en wel met een kruiwagen als het even kan. Dus als u ondervindt dat uw muze de mond opentrekt snoer haar of hem, duw een pen in de hand en laat haar het ding doen waar ze voor gecreëerd werd. Tenslotte is de taal van de glimlach de taal die iedereen spreekt EN duldt geen onrustopwekkende zenuwachtigheid alsjeblieft!
Anderzijds, meen ik te mogen zeggen, dat ikzelf destijds toch beter een mannelijke muze genomen had. Helaas, besliste het lot anders. Een vreemdsoortig moment was dat, buiten het feit dan dat het een ideale dag was voor drama.
Ja, soms zijn wij schrijvende mensen echt te beklagen. Zoals nu bijvoorbeeld. De drang naar iets grappig schrijven prikt ons momenteel in de ogen en toch, willen de letters maar niet komen. Afgeleid door al die rare kwibussen waartussen we ons momenteel bevinden. En tegelijkertijd blij in de aanwezigheid te toeven van mededenkgezellen, haast synchroon denkende aan wat wij, nu, eventueel zouden kunnen schrijven.
Beelden dartelen ondeugend door mijn ene niet blonde hersencel, die ik angstvallig op een zoutloos dieet houdt. De redenen daarvoor blijven momenteel nog even een mysterieus geheim, het spijt mij erg voor de geďnteresseerden. Dit is nodig voor de ijzeren steunen die onze hoogtepunten vandaag kunnen overbruggen. In elk geval, het is duidelijk. Wij zijn onze eigen toekomst. De betonmolen in de schrijvende circulatie. Onze lust vol historische speculatie wordt al lang bespeelt maar het einde is nog lang niet in zicht. Wij zijn de toekomst van het verleden.
Enkel onze individuele aantrekkelijkheidgraad verschilt van lezer tot lezer. Of moet ik hier zeggen, van toehoorder tot toehoorder. Het zal u niet verbazen, lieve write historiefans, dat mijn persoon zichzelf wel typerend grappig vindt, maar dat is normaal. EEN SCHRIJVER HOORT EEN BEETJE WAANZIN TE BEZITTEN. Dat is zijn drijfveer. Echt, er bestaat geen weerbarstigheid die u mag tegenhouden de remedie tegen de laatste circulaire onmacht weg te lachen. Ja ik weet het. Ik hoor het u denken tot hier, en ik dacht het ooit zelf ook, ik kan u die gedachte niet kwalijk nemen. Dit klinkt goed op papier maar is het WEL uitvoerbaar in praktijk?
Lieve Writehistoriemensjes, ik weet het, geloof mij vrij, ik heb het geprobeerd, geleefd, ik ben er met mijn neus ingewreven, heb er tegen gesjot, ben er over gevallen, heb het in bakken over mijn hoofd gehad, dus u begrijpt, blaasjes helpen hier niet meer.
Enkel druppels op een hete plaat kunnen ons nog redden van de inspiratieflow. Geef dus gerust toe aan die tweede zon aan uw horizon, aanvaard uw rol van site verslaafde, voeg uzelf toe in de annalen van het schrijvend grut dat ooit deze wereld zal beheersen. Ik zeg u mensen, illusievol zijn is niet expliciet, het is een must voor al wie schrijft. Het is de sculptuur van architecttonale zielverlichting die ons hier, vandaag heeft samen gebracht, WIJ de kleinen der aarde maar groot in ons achtergrondgebeuren. Onze tijd is eindelijk aangebroken. Enkel een verwijzing naar het slotbeeld weet dat hij, die onze touwtjes stuurt beseft wat een klaarte onze juweeltjes in de leeswereld brengen.
Daarom, lieve schrijfgenoten, laat de beeldstromingen tot ons komen. Laat ons onze geesten openstellen, laat ons een slok nemen van onze koude koffie, en genieten van onze kracht die een woordenstroom tot sterfelijk wapen maakt. Maar laat ons er zalvend mee om gaan. Want besef, 'als wij niet bestonden moesten we toch uitgevonden worden.' Dus ga keuvelen, vermenigvuldig uw woorden in gezelligheid; en vergeet nooit; WIJ ZIJN HET FLUWELEN GEHEUGEN VAN DE MAATSCHAPPIJ!
Sabine Luypaert
---
De menkes die graag willen meegenieten van het fotoverslag MET erweespeech --> http://www.sabineluypaert.com/bekijk.asp?type=f&id=1019&c=22
feedback van andere lezers- remy
Universitaire belichting van een gezellige middag, mooi gedaan.
SabineLuypaert: grinnik, dat universitair doet mij breed grijnzen hoor, heel dank je wel (smile) - Ghislaine
Uitstekend + uitstekend.
SabineLuypaert: heeeeeeeeeeeel dank je wel (smile) - Kapiteinsebbos
:-)
SabineLuypaert: heel groot bedankt he (smile) met knuffel - ivo
prachtig, Sabine, een heel mooie ode hoor
SabineLuypaert: en zeggen dat ik weeral schrik had eerst he gisteren, heel dank je wel (smile) - DensPowells
Het was een verrassing, zo na Verf zijn akkefwietje, maar een leuke verrassing. Handig om eens te (her)lezen.
SabineLuypaert: heel dank je wel, ik vond verf erg leuk, zou ik dan weer niet durven hahah, zo zie je maar (smile) - Theo_Roosen
Amaai ! Sta er paf van. En zeggen dat ik al blij ben als ik twee zinnen naast elkaar plaats zonder de eerste te vergeten. Ga nu onmiddellijk een drupke nemen en nog eens herlezen. Twijfel nog steeds of het geschrevene van Sabine is of van de één of andere kwibus die hier zijn doctoraatsthesis komt publiceren.
VAN STOMHEID GESLAGEN
UW NEDERIGE DIENAAR
theo - thro
SabineLuypaert: hahah, gekkie, maar lief gekkie, (als ik eens kan geken en ik mag en de muze wilt mee... allé, ge ziet , ne gelukkige mens gekt wat af he soms (loopt naar frigo om een blokske kaas bij dat drupke;)) - Johan
Lectuur dezer noopt mij ertoe te zeggen dat ik spijt heb niet aanwezig geweest te zijn (om de verkeerde redenen - story of my life).
SabineLuypaert: was heel gezellige dag hoor, maar de afwezigen waren in onze gedachten, sommigen hebben zich zelfs tegen hun zin ;) laten kieken, enkel en alleen om..... dank je voor de weer heerlijke reactie - Henny
Ik had het al eerder gelezen en je hebt het heel goed voorgelezen om die bijzondere dag. Schrijven kun je en dat weet je. :-d
SabineLuypaert: heel dank je wel (smile) en die van jou was nog veeeeeeeeeeel leuker life te horen dan zelf te lezen (smile) - RolandBergeys
Ja, het was een leuke speech, Sabine. Ik heb hem daarstraks op je site gelezen.
SabineLuypaert: heel dank je wel (smile) ook voor je reactie daar (smile) - launcelot (mentor)
die slotzin zal ik nooit vergeten, ook al is mijn (andere) geheugen heel slecht ;-)
SabineLuypaert: heeeeel dank je wel (smile) (maakt sprongetje, jippie ene zin blijft hangen ... ;)) - fenk
Prettig om te herlezen, inderdaad, al had de live-voorstelling met neusbelletje enzovoorts duidelijk een meerwaarde.
SabineLuypaert: ik lees net ergens dat ik nog een foto vergeten uploaden ben, ik ga zoeken hoor, en nooit gedacht dat mijn neusbelleke zo zou blinken hahaha, heel dank je wel voor de leuke reactie - ERWEE
Ik begin hem zo stilaan uit het hoofd te kennen.
Beter zo, want mijn leestempo zit op een geheel andere golflengte dan het jouwe. :p
SabineLuypaert: maar mijn onthoudtempo is haast onbestaand zenne ;) dan zijt ge beter af (smile) maggek nekeer komen luisteren als jij hem brengt (smeekblik) - Draakje
Ik heb wat gemist, vrees ik :)
SabineLuypaert: helaas, maar niet getreurd, er komt vast nog een gelegenheid hoor, als je even wilt meegenieten van een fotoimpressie --> http://www.sabineluypaert.com/bekijk.asp?type=f&id=1019&c=22 - aquaangel
applaus
misschien zou ik soms niet met hoofdletters schrijven maar dat doet er niet toe
xx
Ja soms zijn wij schrijvende mensen
(Ja,(komma) soms zijn wij schrijvende mensen)
SabineLuypaert: de insluipkomma's stonden er voor mij, zodat ik van ver zag dat ik aan stemverheffing moest doen he ;) die komma ga ik meteen besluipen (smile) heel dank je wel - vladimier
Ik zie u zo al op een podium staan, goed werkje!
SabineLuypaert: dat lijkt mij een leuk beeld (smile) maar zo officieel was het niet hoor, heel dank je wel - freke
helaba, je hebt je applaus al gekregen en drie kussen ook, en nu wil je nog komentaar ook, jij bent niet vlug tevreden tjonge, tjonge
nu ik hem zelf moet lezen, hoor ik hem minder graag zenne, ik mis je piiiieeeepp (censuur) stem en je piiieeeeeppp (terug censuur) verschijning want die zorgden voor pieeep, ppiiiiieeeeep, piep pieeeeeeeeep, graag
ggreetzz, fréke
SabineLuypaert: hahaha, ewel, dat piep hebbekik niet gehoord zenne :P grijnsgrinnik, heel dank je wel om toch zo ne zwaren effort te doen na die inspanning (smile) en mij te plezieren met dees ferme reactie, ge hebt uwen hemel weeral verdient zie vandaag, danku freke (smile) - backie
Ik wil ook in de hemel komen en daarom ga ik je een eerlijke feedback geven: bewaar deze speech nog een tiental jaren. Hij kan je nog van pas komen in Oslo bij de uitreiking van jouw Nobelprijs literatuur, mits enkele aanpassingen. Je denkt waarschijnlijk dat ik overdrijf. Oké, een klein beetje, maar je schrijft toch heel goed hoor. En ik beloof je, omdat ik niet naar de writehistory-bijeenkomst gekomen ben, dat ik zeker naar Noorwegen kom moest het ondenkbare toch geschieden. Maar niet te lang wachten, ik ben zoveel ouder dan jou.
groetjes.
SabineLuypaert: oo wat een heeeeeeerlijke reactie, kzit hier wel te glunderen en te blozen gelijkertijd, maar deze is echt hemels om te vinden hoor, moest ik je zien ik gaf je een klapzoen (smile) heel dank je wel, (en ik zal mijn uiterste best doen, helaas kan ik zulke stukjes niet vel schrijven, mijn muze sputtert dat tegen, (loopt met de speech naar een map;))
|
