Volg ons op facebook
|
< terug
met Mzee Jérôme naar Ernesto Ché Guevara
(vervolg)
Hoe magisch kunnen kleuren zichzelf overtreffen na spoeling van een tropische regenbui. Ik bekijk het licht- en verdampingsspektakel rond de heuvels. Wolken klimmen op tussen de bomen. Vogels snateren,kwetteren, klappen en tjilpen elk volgens hun eigen geschapen bek.
Ik wacht op Mzee Jérôme. We zijn te laat voor elkaar vandaag. We wachtten allebei op de laatste regendrup. Ik bezit een auto. Hij echter niet. Ik ben dus eerst.
Ik zit alleen op het bankje en kijk naar het schouwspel van totaal hervattend leven. Mzee Jérôme is terug. Dat voel ik zo.
Hij kijkt schichtig. Zijn ogen zien geel en rood vandaag. Hij legt zijn gekromde vinger op de dikke onderlip.
"st! Vanaf nu kunnen we hier alleen nog fluisteren."
Hij staart me lang aan. Zijn blik schroeit krenking en pijn.
Uit het geheimzinnige duikt een gelige omslag op.
"Dit is, op mijn kinderen na, mijn hoogste bezit."
Hij schuift het me toe zonder een woord wisseling…
Ik open de omslag en vis er een eerste document uit: een drielandenkaart uit een vroeger tijdperk: Kongo, Rwanda/Burundi en Tanzania. Stiftstrepen kruisen het papier van stad tot stad.
Ik kijk Mzee opnieuw aan. Er kronkelt een ernstige frons over zijn voorhoofd.
"Ik mag je hier niet meer spreken, Muzungu*. We spreken later ergens anders af. Bekijk rustig de inhoud van de envelop. Wanneer je rijp bent voor vervolg kom ik naar je toe."
"Waarom mag ik hier niet naar je luisteren, Jérôme? Waarom kan ik niet?"
"Jij bent geteld en niet gezien. Ik ben niet geteld, maar wel gezien.
Hou de documenten bij en geef ze niet door. Ga!"
Ik sta op. Hij blijft zitten. Voor het eerst voel ik wat hij voelt: vernedering.
Ik voel ook hoe mijn ongeduld rijpt en bedel hem nog snel een afspraak af.
"Ik haal je hier straks af, na je werk. Jij en dit tellen voor mij."
Hij staat recht en groet me zoals het hier de gewoonte is: we drukken onze lichamen tegen elkaar aan. Het duurt wel even langer dan traditioneel toegestaan… Ik lach om het sloebergehalte. Jérôme draait het hoofd. In de verte kijkt een man toe.
Thuis is het rustig. De barza* is mijn lievelingsplek. Ik leg de envelop op tafel en haal pen en papier. Ik heb nog welgeteld drie uur rijpingstijd.
Op de keerzij van de drielandenkaart staan namen gekrabbeld.
1961 « assassinat (moord) Mutima Wukwanda »
1961 « libération de Mitudidi -armée rouge et rencontre Général Mubutu »
1962 « avec Kabila et Mitudidi au Tanzanie »
1965 « maquis d'Hewa Bora »
Verder staan namen van steden. Ik bekijk aandachtig de kaart en volg de route. Ik heb vaag de indruk dat Mzee het helemaal voor mij op kaart heeft gezet. Misschien rekent hij op mijn snuggerheid, zodat hij in zwijgen alles aan iemand kan doorvertellen. Ik wil deze man niet ontgoochelen, mezelf ook niet.
Zenuwachtig schuif ik op mijn stoel. Ik begrijp nog te weinig.
Ik strooi de rest van de envelop leeg over de tafel. Er dwarrelen foto's uit de omslag. Voorzichtig neem ik ze bij het tipje en bekijk ze één voor één. Ze zijn oud en hebben nog tandkadertjes. Ik zie alléén zwart-wit-gezichten. Achterop staan namen gekrabbeld. En wéér kan ik me niet van de indruk ontdoen dat deze er zeer recentelijk zijn op gezet. Ik druk mijn vingertop op het handschrift. De negatiefdruk blijft op de vingerpunt staan. Het was dus geen vermoeden. Mzee heeft zich goed voorbereid.
Ik lees :Tamayo/Icardo ("Mbili"), Ernesto Ché Guevara, Roberto/Lawton ("Changa")
Ik veronderstel dat die drie figuren op de foto, op Ernesto Ché Guevara na, onder verschillende codenamen opereerden. "Mbili" en "Changa" zijn betekeninssen in Swahili.
Het één betekent het cijfer twee en het ander heeft met vlees te maken. Ik huiver.
Op een andere foto staan acht strijders op een rij. Drie ervan zijn Cubanen. Jérôme heeft zichzelf omcirkeld. Op de achterkant staat "Tatu", wat "drie" betekent in het Swahili.
Op een nog andere foto stapt Jérôme een helling op. In het voorbijgaan groet hij een zittende, pijprokende Cubaan. Alweer schreef hij allerlei namen en codenamen op de keerzij.
Op tafel liggen verder nog: drie met de hand geschreven brieven
"al comandante Fidel Castro Presidente de Cuba"
"ayudar a amigo de Tatu en el Congo"
"carta para la hija de Tatu "
Hier komt de naam van « Tatu » terug. Ik bedenk dat het misschien de codenaam van Ché Guevara is.
en een briefje met adressen in Cuba.
Nog twee uur rijpingstijd! Ik voel me volledig in de war, maar weet dat ik hier wel uit geraak omdat ik dit wil en verlang.
Zenuwachtig grabbel ik alle foto's en kaarten, brieven en krabbels bij elkaar en klap mijn computer open.
Ik tik één voor één de namen in en hoop via internet het rijpingsproces in gang te steken.
Tot mijn grote verbazing duiken de namen overal op en verweven ze zich met de geschreven wereldgeschiedenis.
Jérôme blijkt een unieke, levende legende. Het raadselt me door het hoofd: "Jij bent geteld, maar niet gezien. Ik ben niet geteld, maar wel gezien."
Het maakt me bang.
(vandaar ook gedicht "taboem")
*muzungu: blanke
*barza: soort terras
feedback van andere lezers- Mistaker
Knap!
Groet,
Greta
miepe: bedankt, Mistaker! - Ghislaine
Wees maar voorzichtig, moest dit geen fictie zijn. Het Ruwanda proces starte hier vandaag.
miepe: volg het proces maar...
heel erg bedankt om ook dit te volgen! - SabineLuypaert
gut miepe, deze kruipt zwaar onde rvel hoor, meesterlijk vertelt
miepe: laat maar kruipen
misschien kost het me wel mijn vel!
ggg!
boe! - Lucky
je nieuwsgierigheid zal je angst overwinnen.....
miepe: maar dan! word ik gevaarlijk
op dat vlak heb ik gauw mijn angst overwonnen. het IS gewoon sterker dan mezelf. Bedankt!! - mistral
ik heb het rare gevoel dat dit geen fictie is, dat je ons een boodschap wil vertellen, misschien wel een "in ere herstel" .....
knap verhaald Miepe! ik snak naar het vervolg!
miepe: hang ik ook niet aan je mistrallen neusje! - ivo
dit is een heel mooi verhaal, met een opbouw van spanning, sjongens dit is zo mooi ...
dit moet je veel meer doen Miepe ..
miepe: weet nooit of ik het kan
bedankt, Ivo! - j_dreyfsandt
mooi meiske
miepe: ach...
deed me wel heel veel plezier dat je dit las natuurlijk - RolandBergeys
ja, knap, Miepe!
miepe: bedankt, Roland! - muis
Uitstekend weer Miepe.
Het vervolg graag:)
groetjes
miepe: leuk dat je het las! - gono
Die foto's kloppen , ik was de fotograaf...........
miepe: jij was toen nog een ondeugend broekventje!
ben je nog steeds, maar in het groot
ggg!
hilde
(oef dat je het las, want nu kan ik eindelijk het vervolg schrijven) - Theo_Roosen
Vreemd voor iemand als Thro die nooit in Afrika is geweest. Afrika llijkt wel een heel andere wereld en dat weet je wel te vatten in je verhaal. Als het geen fictie is dan boezemt me je schrijfsel toch wel angst in. Hopelijk besef je dat ! Als het wel fictie is, zet je ons toch wel behoorlijk een neus door het zo spannend te houden. Meesterlijk verteld. Zonder twijfel ! Theo.
miepe: nog net in de boot voor het vervolg!
Vraag je niks anders af dan: hoe loopt dit af!
(ook ik doe dat) - feniks
Ben benieuwd waar dit jou brengt (of gebracht heeft)
Aan kleine details merk je wel dat je het Nederlands al iets minder gebruikt. Het valt minder op in je gedichten.
miepe: ah bon?
ik had beter gezwegen - Henny
Nu krijgt het iets beklemmends. Heel goed geschreven!
miepe: heel erg bedankt! - lin
Wat een spanning bouw je hier op!
Ik las iets vlaams:
"...zeer recentelijk zijn op gezet"
is wellicht te wijzigen in:
"...zeer recentelijk op zijn gezet" ?
Prachtige eerste alinea...
Verschrikkelijk mooi dat "rijpingsproces"...
miepe: bedankt
(zal het eens bekijken als ik weer "op mijn gemak zit") - ERWEE
Lees al bepaalde bekende namen hier.
Geweldig stuk.
miepe: ja, hopelijk wordt het dat niet TE
|
