Volg ons op facebook
|
< terug
'Gewone Jongens Genoeg' (deel 3) door Marcel Elisen (HUMOR)
Het was al twaalf uur die dag. Kopke zat aan de bar van "De Toermalijn."
Het weer was opperbest, er was sprake van een strakblauwe lucht. Kopke was net begonnen aan cola nummer twee toen hij door het raam de grijze Audi TT Cabrio van Marcel zag parkeren.
Toch nog vlug, dacht hij, want Elisen had hem gebeld met de boodschap dat hij eerst even thuis zijn nieuwe vriendin Joke moest helpen.
Ze had hem dat verzocht, omdat Elisen meestal weg ging als er iets te doen viel, hij moest maar eens helpen.
'Jij kunt me af en toe wat stukken keukenrol aangeven terwijl ik onze oude stationwagon bitak.'
Elisen kwam overgestoken naar de coffeeshop. Kopke bestelde een perziksapje en een hasjjoint bij Thatcher.
'Hallo dan!' riep Marcel vrolijk bij binnenkomst en hij nam plaats naast Kopke.
'Ik ben wat vroeger want mijn cursus lassen was afgelast haha,' begon Elisen melig tegen zijn kameraad.
'Hoe is het met Joke?' vroeg zijn kameraad.
'Goed Johny, ze is dol op bloemen dus heb ik haar maar weer een keer om de tuin geleid haha.'
Zijn blik viel op de steeds duidelijker wordende snor van Geoffrey en bemerkte dat de klootviool zich een brilletje had laten aanmeten.
'Leuk Thatcher,' zei Marcel, 'Dat Engelse appelmoesgezicht begint door het gekozen montuur erg op een Duits strudelgezicht te lijken. Ga zo door Eikelestein en je wint de Heinobokaal, gesponsord door Prednison.'
Geoffrey trok een gezicht als een pomelo met brandend maagzuur en ging in de andere hoek van zijn bar hangen.
Kopke keek Elisen lachend en hoofdschuddend aan. Ja, zijn kameraad was weer binnen hoor.
'Ben afgelopen weekend met Joke in Bourtange geweest. Haar zwager Arie werd vijftig.'
'Bourtange is een Gronings plaatsje vlakbij het geile Vlagtwedde. Plat en vlak, typisch Nederlands landschap.'
'Leuk,' antwoordde Kopke.
'Het is er zo plat en vlak, dat ze de wegglopen hond van Arie zijn buren de volgende dag nog konden zien lopen. Je hond chippen in die gebieden is weggegooid geld.'
Kopke gebaarde naar Geoffrey, die wederom hun vaste bestelling bracht en weer verdween in zijn hoek, ver weg van Marcel.
'Hoe is het nou met je papegaai? Van de schijterij verlost ondertussen?' vroeg Marcel belangstellend aan John.
'Ja, weer helemaal de oude, gelukkig. Het was een kwestie van eenmaal daags een zogenaamde ornithologische tampon bij hem inbrengen, al liep ik volgens mijn dierenarts wel het risico dat hij nooit meer zou praten.'
Marcel keek hem aan en zei: 'In ieder geval niet meer met jou, denk ik. Hahaha.'
Elisen inhaleerde tweemaal diep van zijn nieuwe joint en besloot dat hij wel trek had in een tosti of iets van dien aard.
Hij wenkte naar Geoffrey, die met lichte tegenzin kwam afgedropen.
'Beste klootviool, wil jij zo klantvriendelijk zijn om voor mij zo'n badmuts te maken met ham en kaas?' vroeg hij overvriendelijk.
Het zonnetje bakte flink buiten en het terrasje zat zo goed als vol.
'Nog plannen vandaag?' vroeg Marcel aan Kopke, juist voor hij zijn tanden in de zojuist voorgezette tosti zette.
'Wat geurvreters halen bij Mister Minit en een pak dik toiletpapier, omdat ik vanochtend met mijn vingers door het papier ging van een inferieur B-merk. Het ergste is dat je dat nog wel twee uur nadien ruikt, zelfs al was je je handen,' vulde Kopke aan.
Elisen keek Kopke aan met een gezicht van 'hallo ik zit te eten hoor' en Kopke vertelde verder.
'Vanavond ga ik lekker op de bank hangen thuis en Eurosport kijken, Europees kampioenschap dammen voor blinden.'
'Ik houd ook wel van zomaar naïef bankhangen, maar niet bij een tak van sport,' antwoordde Marcel.
'Ik kijk graag naar Paul Jambers en Rik Felderhof en docusoaps.'
Elisen nam nog eens een trek of twee van zijn pretsigaret en vroeg: 'Is die oude jeugdliefde van jou nog bij je geweest om een stukkie te eten? Daar had jij het laatst toch over?'
'Ja,' antwoordde Kopke enthousiast, 'Dat is inderdaad gebeurd, ja. Om eerlijk te zijn, hebben we nu zo'n beetje verkering, zal ik maar zeggen.'
'Ze is niet blijven slapen zoals het een net meisje betaamt, daarbij werkt ze bij de post en moest ze die ochtend om vijf uur op.'
Elisen keek hem stoned aan en viste: 'Alleen gegeten en oriënterend gekletst dan, natuurlijk?'
Kopke keek Marcel aan, lichtjes rood aangelopen, en stamelde: 'Daarom wist je het ook nog niet. Maar ik heb na het eten meteen geprobeerd haar anaal te nemen. Gezien ze er ook niets op tegen had blijkbaar, werd ik iets te enthousiast en is mijn voorhuid ingescheurd.'
Elisen, die net inhaleerde, proestte het nu uit en liep lila aan.
'Sjezus Kopke, kan jij dan alles?'
Lila leek nu zeewiergroen. Kopke geneerde zich zoveel hij kon. Zijn maat kwam op adem.
'En nu? Trekzalf gehad van de dokter of wat?' probeerde Marcel zo strak mogelijk.
'Nee,' antwoordde Kopke, 'De overhemden met korte mouw weer uit de kast en weer gewoon met het handje.'
'Dat ligt mij persoonlijk niet zo,' brabbelde Elisen, 'Ik vind het iets onpersoonlijks hebben op een of andere manier. Als ik mijn penis wilde ontzien, koos ik voor de tong, hoewel ik brie verafschuw. Maar dat is waarschijnlijk persoonlijk.'
Het zonnetje was er ondertussen in geslaagd het hele terras vol te trekken met dorstige en belangstellenden. Ook zat er een begeleidster met vijf downsyndromen een poging te doen sorbets te eten; de slagroom spatte alle kanten op.
Nee, Elisen en Kopke waren dol op de zon en de daaraan gekoppelde zomer.
Ook in de shop zat de hele bar vol en ook de stoeltjes in de aanwezige binnentuin vonden gretig aftrek.
'Nog twee weken. Dan gaan we lekker een dag of acht naar Gran Canaria,' verzuchtte Marcel, 'Overdag lui en lastig aan het zwembad en 's avonds bezit nemen van de karaokebar van het hotel.'
'Echt zin in,' brabbelde Kopke.
Hij, Marcel en diens vriendin Joke hadden het hotel Eugenia Victoria geboekt op het zojuist vermelde eiland.
'Ik heb al stinkbommen geregeld,' zei Elisen, 'Ook kleurtabletten voor in de kranen, en nies-en jeukpoeder voor op de kussens.'
Kopke begreep dat het weer een ouderwets leuke vakantie zou worden en zijn gezicht stond op binnenpret.
Kopke dacht terug aan de vakantie op Gran Canaria van twee jaar geleden, toen hij vijftien dagen alleen met Marcel was geweest.
Wat hadden ze plezier gehad. Het voltallige personeel had hen uitgezwaaid bij vertrek; zo blij waren ze dat hun gasten vertrokken.
Ze waren de gesaboteerde liften, de losgedraaide peper-en zoutstellen en de zeepsopbommen kotsbeu.
Voor de komende reis hadden Kopke en Elisen het plan om t-shirts te ontwerpen met het opschrift "Hotel Eugenia Victoria Animatieteam" en die al bij binnenkomst te dragen.
De shirts zouden ook worden voorzien van het originele hotellogo, dat Marcel van internet had afgehaald.
De jongens waren nu eenmaal niet doorsnee en hun repliek hierop was meestal: 'Er zijn gewone jongens genoeg.'
Kopke was nog steeds aan het glimlachen.
'Ja, vakantie. Lekker bij het georganiseerde en geronselde waterpolo een Duitser knock-out gooien.'
feedback van andere lezers- ivo
ik lees dit wel graag mee hoor, best leuk om te lezen...
Elisen: Dank je ivo voor je reactie... - Mistaker
Leuk, ik heb op het moment behoefte aan vrolijke verhalen en dit voorziet daar uitstekend in.
Groet,
greta
Elisen: Fijn dat ik je kan plezieren met mijn verhaaltjes, bedankt voor je reactie... - muis
Fijn om te lezen en op naar het volgende:)
groetjes
Elisen: Dank je voor je reactie muis...
|
