naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Mama's dochter, niet de jouwe (3)

door Emmeline

Een vrouw. Een blonde, mooie vrouw. Eind de twintig leek ze, ze droeg Helens rode zomerjurkje en ze begroef haar gezicht in haar handen. Haar lichaam schokte, alsof ze aan het huilen was. Ze keek op, een grijns op haar gezicht. In haar handen had ze een roos blaadje. De vrouw staarde omlaag, naar iets dat diep in de grond zat. Helen ging dichter, stond aan de rand van de diepte en zag daar het naakte lichaam van haar moeder liggen, lijkbleek. Plots verloor Helen alle controle, ze viel, enkel zwaartekracht deed haar bewegen. Haar moeder kwam steeds dichter, de blauwe lippen werden blauwer, en de roodblauwe plekken over haar hele lijf opvallender. Helen keek nu recht in haar moeders doorwaterde ogen en zag de angst, de echte angst.

Helen schrok wakker en ook in haar ogen stond die angst te lezen. Ze schudde het hoofd, wilde de slechte gedachten en herinneringen kwijt. Ze huilde, al wist ze dat ze er niets mee bereikte. Spontaan schoten haar ogen naar de witte roos die aan de muur hing. De witte roos, die ze als laatste liefdesbetoon op de doodskist had gelegd.

De begrafenis was - logisch natuurlijk - een hel geweest. De vele bezorgde blikken, de knuffels, de betraande schouders… Natuurlijk, allemaal heel goed bedoeld, die steunbetuigingen van iedereen, maar het was lastig geweest iedereen te moeten begroeten, alle droevige gezichten, van bekenden en onbekenden, te hebben moeten zien en te hebben geweten dat ze ook treuren om wie jij het liefste had.

Helen stond op uit bed. Ze voelde zich miserabel, had een vreemde buikpijn en het bonkte en klopte in haar slapen. Langzaam schuifelde ze naar de keuken, om daar een dafalgan uit de kast te halen en hem in een glas water te droppen. Niet dat die iets ging helpen, het weeďg gevoel had alles te maken met de voorbije nacht. Eerst die hele geschiedenis deze avond en dan nog die nachtmerrie. Het kwam allemaal terug boven. Ze had het beter niet gedaan, ja, dat was het. Ze had niet moeten ingaan op het voorstel, ze wist dat er miserie van zou komen. Hoe had ze in godsnaam zo dom kunnen zijn… Die domme, impulsieve zet zou haar nu altijd blijven achtervolgen.
Het was nog maar vier uur, maar Helen kon de slaap niet meer vatten.

feedback van andere lezers

• gono
  Ik geniet er van!
  Emmeline: Dankjewel! Ik geniet van jouw genieten! X
• muis
  Prachtig stukje geschreven Emmeline:)
  groetjes
  Emmeline: Hoh, dankjewel! X
• Henny
  Mooi deel!
  Emmeline: Dankje! X
• Auda
  heel intrigerend stukje dit, het verhaal breekt open :)
  
  te hebben weten?
  hield ze een roze blaadje (?)
  dat was het / zou haar nu blijven achtervolgen...
  Emmeline: Jupz :), ik bekijk het effe...
  Breekt open, maar hopelijk niet te veel... 'r moet nog iets open te breken te vallen (klopt deze zin :s) in de volgende delen :P!!
  Xx
• backie
  Emmeline, het blijft spannend. Ik twijfel over iets dat hier beschreven staat. Als je een witte roos(of iets anders) uit liefdesbetoon achterlaat in of op de kist, hoe kan dat dan later aan de muur hangen? Ik bedoel: is het dan niet de bedoeling dat die witte roos(of iets anders) dan voor altijd bij de overledene blijft. Het is maar een detailke hé, maar het deed me nadenken.
  groetjes
  Emmeline: Wel, eigenlijk is dit element heel persoonlijk en ook waar gebeurd...
  Tijdens de begrafenis werden door de naaste familie witte rozen op de kist gelegd, tijdens de offergang... we hebben gevraagd om de rozen te houden, ook omdat mijn vader (ik vond dit een mooi element om in het verhaal te steken) gecremeerd werd... Het kan zijn dat de roos bij de overledene blijft, maar het is als een laatste herinnering, ze liggen heel mooi op de kast nu, gedroogd en gebundeld...
  eentje hangt hier in mijn kamer aan de muur...
  Xx
• aquaangel
  heel fraai, graag gelezen
  ik zal een inhaalronde gaan doen xx
  Emmeline: dankje! X
• ivo
  dit is klasse hoor ...
  Emmeline: hoh, dank je wel! Xx
• Ghislaine
  Mooi.
  Emmeline: Dankjewel!! Xx
• jbrouns
  het beste deel tot nu toe. Detail: 'Helen stond op uit bed' mag korter, dus gewoon 'Helen stond op.'
  en ik vraag me af of 'Het kwam allemaal terug boven' niet moet zijn 'Het kwam allemaal terug naar boven.'
  En nu op naar deel 4
  Emmeline: ik bekijk het meteen eens :), ben blij dat ik er een lezer bij heb :), denk ik :p...