Passie voor schrijven
|
||
home wat is writehi(s)story? bladeren uitgeven gezamenlijke publicaties boekenwinkel manuscriptanalyse inschrijven contact | ||
top 10 wedstrijden forum hulp |
Volg ons op facebookGa naar chat |
Tobiasdoor belleheleneWater woekerde tussen ons in, enkele seconden keek hij naar me, alles was stil, hij verdween in het felle oppervlak, enkel zijn voeten friemelden nog zenuwachtig voor me. De hele wereld zonk weg in de donkerte die me omsloot, als donker handen die me knellen tussen hun vingers. Er was geen leven, enkel de jonge voeten die mee wiegden met het water. Mijn laatste beetje zuurstof opgebruikt, keerde ik weer naar alles wat ik verachtte. De zon scheen brutaal op mijn armen, ik waagde kwaad te kijken naar het opperhoofd van licht, enkel een nutteloos wezen keek weer weg. De jongen voor me lachte naar me, ik wist dat ik terug moest lachen, elke vezel van mijn lichaam werkte tegen, elk deel van mijn menselijkheid dwong met te lachen.Een ongemakkelijke lach ontsnapte mijn gelaat wanneer ik hem haastig voorbij zwom.Hij trok me onder water mee en kuste wild op mijn lippen, ik liet me graag doen. Zijn handen pakten me vast waar het goed voelde, zijn woorden waren hard zo als ze moesten zijn. Ik liet me vangen, bewust weliswaar, maar toch niet minder fataal. Zijn harde woorden kon hij niet bewaren, zijn stevige handen werden zacht, zijn blikken liefdevol en zijn bewegingen zenuwachtig. Bang keek naar hem, het zou liefdeloos moeten zijn. In wanhoop en in angst laat ik hem me kussen, laat ik hem het harde spelen en het zachte faken. In mijn gedachte doet hij elke beweging uit lust, ik zie het branden uit zijn ogen, uit zijn lichaam en zijn gehijg. Maar zijn woorden strelen me, als veren op een kinderlijk gezicht. Ik sleur hem van liefde naar leegte en weer. Ik zie zijn ogen koel zijn, maar woorden vertellen me wanhopig dat al wat hij wil is weer "lief" zijn .Ik laat me doen en leg me in zijn armen, als een vogel laat ik me uit mijn nest vallen en mensenhanden me opnemen. Verslagen keer ik terug, naar waar ik woonde vroeger, in een huis waar mensen werken om samen te blijven bij datgene dat ons van elkaar scheidt. Familie!
feedback van andere lezers
|