naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Het feest deel een. De ontmoeting

door rob

De ontmoeting.

Een avond, zoals zoveel. Gewoon in de tuin, genieten van de sterren, een mooie heldere avond. Ik was dus nergens op bedacht. Ik hoorde het geluid eerst ver in mijn achterhoofd, maar het kwam snel dichterbij. Er verdwenen sterren van het firmament en tegen de achtergrond van het heelal tekende zich een driehoekig donker vlak af. Het geluid verstomde even snel als het opgekomen was. Ik kreeg het gevoel dat er iets tussen mij en de sterren stond. Ik miste duidelijk een stuk van de sterrenhemel.
"U bent toch Rob, vriend van het schip, Schip zoals ze zichzelf nog steeds noemt?"
Mijn blik richtte zich op de vijver en een zee aan herinneringen kwam als een vloedgolf over me heen. Schip de ruimtevlinder en Huisgeest, haar naam beschrijft haar helemaal, die me altijd plaagde door in de haard te gaan zitten als die aan was. Mijn avonturen met hen en het afscheid.
"Ja", meer kon ik niet uitbrengen. Er gebeurde verder even niets. Ik keek weer omhoog en zag dat de driehoek kleiner geworden was maar wel dichterbij. Nu werd het object gevangen door de verstralers die de kerktoren verlichtten en ik zag dat het zich opvouwde maar steeds een driehoek bleef. Even later hing de driehoek met zijden van nauwlijks een meter in het kaarslicht boven de tuin. Ik kon het bijna aanraken.
"Rob?"
"Ja?", de stem zat in mijn hoofd, net als bij Schip.
"Kan ik even bij je komen zitten?"
"Natuurlijk, maar ik zou niet weten hoe!"
"Wacht!", de driehoek kreeg kleur en vervaagde. Ze zat naast me, ravenzwart sluik haar en een sneeuwwitte zijden jurk.
"Hoy, jij bent dus de Rob waar Schip zo vol van is?" Ik wist echt niet wat ik moest zeggen. Ik keek in haar ogen, grijs met een vermoeden van groen.
"Nou? Zijn jullie altijd zo zwijgzaam? Ik kan mijn uiterlijk wel afstemmen op jouw geest!" De kleur van haar ogen verschoof iets meer naar grijs en daar bleef het bij. Ik zou zo weer verliefd worden.
"Die driehoek? Dat was jij?" was het enige dat ik kon verzinnen.
"Rob, je kent Schip toch. Zestig vierkante kilometer als ik mijn vleugels uitsla." Zonder te vragen schonk ik een bier in en zette het voor haar neer. Ik had al spijt, maar ze pakte het op en dronk. De vraag die in mij opkwam werd al beantwoord voor ik hem gesteld had.
"Een heel goede vriendin Rob, dat brengt me ook hier. Schip mist je, maar Huisgeest mist je nog veel meer. We weten waarom je terug bent gegaan. Ook dat je veel aan hen denkt. Maar er is iets dat je niet kunt weten." In mijn huis, aan de overkant van de vijver, zag ik wat mensen lopen die zich klaarmaakten voor de nacht en het licht binnen ging uit.
"Wat kan ik niet weten?..eh? "
"Als je me net als Schip een naam zou willen geven? Graag!"
De namen van al mijn vriendinnen dolden door mijn hoofd maar geen enkele paste.
"Dagpauwoog?" zei ik.
"Ja, Dagpauwoog. Prachtig." zei ze. Ze straalde.
"Dagpauwoog, wát kan ik niet weten?"
"Huisgeest is morgen jarig, naar onze tijdsmeting dan. Zou je op haar feest willen komen? Als verrassing?"
Ik was sprakeloos. De herinneringen aan haar verdrongen zich in mijn geest voor de beste plaats. Maar ik voelde ook de binding met de mensen in mijn huis.
"Maak je daar geen zorgen om Rob, die hebben morgen geen weet meer van jouw bestaan.", beantwoorde ze de ongestelde vraag. Ik keek in haar ogen terwijl ik de beslissing nam en zag ze glanzen.
"Je doet het Rob! En je zeilt mij ook, zoals je Schip zeilde? Ja?", riep ze.
Ik voelde dat ze dat in mijn gedachten niet wilde lezen.

feedback van andere lezers

• ivo
  mooi geschreven ... een vreemd psychidelisch verhaal, maar daarom niet minder mooi
  rob: Dank voor het mooi. En het wordt, psychidelisch gezien, nog gekker.
• jbrouns
  Sterk! Het boeit onmiddellijk en vraagt naar meer. Gr.
  rob: Er is meer, maar of ik dat allemaal hier zal publiceren is nog de vraag. Dan zou ik eigenlijk het voorgaande verhaal, Hangplaats voor huisgeesten, hier ook neer moeten zetten. Het geheel vormt een boek in wording. Dank voor Uw reactie.
• SabineLuypaert
  (smile) haaa dagpauwoogje komt om de hoek gepiept, dat beloofd, intrigerende belevenissen( smile)
  rob: Maar U hebt de film al gezien (smile).
• erinneke
  zeer boeiend en mysterieus verhaal, het smaakt naar nog
  rob: Dank U zeer,
  en ja,
  er is meer
• thijl
  Wat een mysterieus verhaal en broeierige sfeer die je weet op te roepen. Goed!
  
  Piepklein en vrijblijvend tipje:
  
  -"Ja.", meer kon ik niet uitbrengen. --> Er staat een verdwaald puntje achter ja.
  rob: Dank U, ik corrigeer.