Volg ons op facebook
|
< terug
Via "Dieter Schonkfessel" terug naar Mzee en Ché?
Serge trekt m'n pols en GSM naar zich toe en drukt mijn duim op het « enter »-knopje.
"appel privé"
"Wie is dat?"
Doorgaans stellen journalisten geen domme vragen, denk ik en ik antwoord niet. Hij verwacht ook geen reactie, eigenlijk. Hij drukt mijn vinger opnieuw op het knopje. Het bericht komt op het scherm.
Hij trekt de GSM, de pols en ook mij dichter naar zich toe. Bijziend, myoop…
Ik lig nogal gênant dicht bij zijn kruis.
"Dieter Schonkfessel" leest hij en kijkt me aan. Hij ziet mijn hachelijke zit-lig-positie en krult een lach om z'n mond. Hij krijgt meteen een vlegelkop.
Hij helpt me recht en vraagt me opnieuw, met aandrang deze keer, wie die Dieter is.
"Zegt me niet meteen iets"
Ik neem de telefoon en leg die tegen mijn oor. "Ik zal het eens vragen aan monsieur Appel Privé."
Serge klopt me de telefoon uit de hand. Die rolt tot tegen de pedalen. Hij rekt zijn arm en vingers uit en graait naar het toestel. Zijn hoofd leunt nogal gênant dicht bij…
Ik krul een lach om mijn mond. Ik krijg een pestkop.
Ik hoor slachtoffers kraken in het pakje sigaretten van zijn borstzak. Hij krabbelt vloekend recht. "Ben je gek?"
Hij herleest het bericht. Ondertussen spiedt hij naar mijn gezicht. Welke expressie leg ik erop? Ik moet niks, ik voel onverschilligheid. Ik haal de schouders op.
"Ik zei je toch dat ik geen Dieter Schonkfessel meen te kennen."
Serge leunt achteruit in de zetel en staart naar het plafond. Hij praat tegen het lampje :
"Kijk, jij-mevrouwtje, ik ken je naam zelfs niet. Ik weet ook niet of jij wel interessant bent. Maar ik interesseer jou merkelijk niet. Toch wil ik je waarschuwen, nog voor je je helemaal in nesten werkt. Wanneer ik, ongewild, jouw zaak werd binnen gerold, dan was dit vast niet toevallig. Ik heb blijkbaar een rol te spelen. Misschien als steun, als raadgever, maar misschien ook als beschermer in een zaak die naar mijn gevoel behoorlijk stinkt. Jij wordt voor iets of iemand en door iets of iemand gebruikt."
Hij neemt mijn hand en prutst aan mijn duim.
" één: jij weet niet waar Mzee Jérôme is."
En hij plooit mijn duim naar binnen.
"Twéé: jij hebt geen bewijzen van een bestaande relatie tussen de Mzee en Ernesto Ché Guevara."
en hij plooit mijn wijsvinger naar binnen.
"Drie: jij kent geen Dieter Schonkfessel."
en daar gaat mijn ringvinger.
"Vier: jij weet niet wie jou die berichten verstuurt."
en hij plooit mijn pink.
"Dan blijft er nog één vinger over, meisje."
en we staren allebei naar de opgestoken middelvinger. Serge maakt die vulgair nat met de tong en blaast erover.
Hij kijkt me lang en diep aan. Alle rimpels in zijn blik wijzen naar zijn penetrante ogen.
Serge stapt uit. Nog voor hij de deur dichtklapt steekt hij zijn hoofd binnen:
"Kan je tellen? Dan weet je dat je nog één kans hebt. Hier is mijn telefoonnummer."
En hij smakt de deur dicht. Ik voel me verweesd en verslagen. Serge haalt het verfrommelde pakje sigaretten uit zijn borstzak. Hij steekt wat verder een niet geknakte sigaret op.
Ik klop bits op mijn stuur: "Verdomme, nu gelooft hij mij niet meer, natuurlijk."
Ik trek mijn wagen op. Dieselwolk en Serge blijven achter. Ik stel vast dat het woord "tellen" vaker terugkomt de laatste tijd. Misschien moet ik het leren. Misschien moet ik vooral iemand leren meetellen.
Thuis zitten ze nog voor de televisie. Niemand schijnt me ook maar één minuut te hebben gemist. Dat is maar best zo.
Mijn meisje heeft een vraag: "Wat eten we?"
Mijn ogen draaien naar de klok boven het boekenrek: half acht. Haar buikje gromt vast al langer dan een uur.
"Geroosterde kip, lieverd. Met frietjes."
Ik werp een blik op de omslag. Die ligt er nog.
Ik haal houtskool, papier en lucifers en maak het vuur aan. Terwijl de kippebouten op het vuur liggen en de vlammen de enkele vergeten pluimen likken en schroeien, komt de naam "Dieter Schonkfessel" me opnieuw plagen.
Starend in het vuur schuift die geschiedenis mijn geheugen terug binnen: de vreemde dood van Dieschonke in het kippenhok, Zaïre, 1988.
Ik herinner me die nacht onverwachts weer helemaal. Hoe kan ik ook zoiets* vergeten.
Ik bekijk mijn middelvinger en tik er het nummer mee in.
"Serge, Hilde hier."
"Hilde wie?"
"Komaan, Serge, die jij-mevrouw."
Hij zwijgt. Ik hoor hem snuivend lachen. Hij zwijgt veel te lang. Ik hoor hoe hij op de computer tikt. Knijpt hij de telefoon tussen kin en schouder omdat hij iets belangrijkers te doen heeft dan naar mij luisteren? Ben ik dan futiel?
"Serge, neem je telefoon goed vast als ik tegen je praat," lach ik.
Hij grinnikt. Het tikken stopt.
"Zo, tel ik nu mee? Wat wil je?"
En ik vertel hem héél kort, zo kort dat hij ontzettend nieuwsgierig wordt, dat we die beruchte nacht in 1988 het verkoolde lijk vonden van een zekere Dieschonke in een kippenhok in Goma. De officiële doodsoorzaak verraste ons."
De vlegelkop wordt op slag serieus. "Wie is ONS, wie is WE, Hilde! Waar woon je?" vraagt Serge.
Ik leg er nog een kippebout bij op het vuur en vraag mijn meisje een bord bij te zetten voor een meneer.
Ze juicht. Ze houdt van bezoek. Ze luistert al aan de deur.
"Hij komt vast op een brommertje," fluister ik haar.
*volgende keer ...
feedback van andere lezers- ivo
spannend, haast sensueel mooi geschreven ..
miepe: hm hm! - Theo_Roosen
Alhoewel, ingevolge teveel werk, ik al uw verhalen niet heb gelezen ( ga ik nu vast doen ) bevalt mij de anekdotische manier waarop je uw verhaal weet in te kleden. Het boeit me wel. Theo, de Breedsmoelkikker.
miepe: leuk zo! - Lucky
ooo kippeboutjes met piri piri al net zo te versmaden als je verhaal....water loopt me in de mond
miepe: aan taaaafel! - lin
Prachtige vondsten lees ik hier weer:
"Alle rimpels in zijn blik wijzen naar zijn penetrante ogen"
Prachtig ook hoe je niet beschrijft hoe dat pakje sigaretten knakt, alleen het woord "pestkop" is daar genoeg om je te laten begrijpen wat er gebeurt! Klasse!
miepe: doet me plezier! - Henny
Wat kan ik aan mijn voorgangers toevoegen? Ik weet het! Klasse! En ik ga naar het volgende deel.
miepe: ol - ERWEE
Het is hic et nunc nog steeds 1 augustus hier.
Wel een rare vogel zinne, die Serge.
miepe: hij komt, hij komt
misschien terug
|
