Volg ons op facebook
|
< terug
zoals pakweg zeven merels
Iemand rukt iets aan stukken. Iemand vermaalt een beeldhouwwerk tot gruis.
En ik? Ik stap. Ik stap alleen maar. Welja, ik doe. Ik doe niets dan stappen. Onopgemerkt en licht… zoals welriekend goed aan de wasdraad: zó.
In de ban ben ik, opgespannen door de waslijn van het nakende Feest.
Mochten er spoken rondwaren of wolven loeren, zal ik ze niet gezien hebben. Klaprozen evenwel wel. Ik stap. Ik stap gaten in luchten.
Aan de rand van je stad zijn werkmannen aan 't lossen en aan 't laden. Het lijkt of ik ze imiteer: ik los omdat ik laden ga. Ik zucht en adem uit. Diep. Ik wissel stof. Ik moet plek maken in mijzelf voor de op til staande bevolking van mijn lijf en leden. Ja, van in-beslag-name heb je verdomd veel kaas gegeten, gaatjes inclusief.
Pizzi-, pizzi-, pizzicato lengt mijn tred. Deze keer raakt geen één vezel zoek. De cadans houdt me bijeen. Er ligt een punt van culminatie in 't verschiet en 't zuigt me naar zich toe … fjoetsssssssssss … óp zal ik wezen…
Lang is je straat wel en bijna hees gejuicht. De vreugde staat er op hoge stelten en luikt me oogjes toe. Ik krijg warempel schik in die hupse vaart van me.
En jij? Begin je al te wachten?
Sta je jezelf nu al in al je pracht en zachte overmacht te spiegelen? Blink je je snoet nog even op? Schud je je pas gewassen haren als een jonge hond? Voel je al je hele wezen blozen? Kloppen je kleppen wijd en niets ontziend? Bemerk je plots een bres in je gemene muur? Word je de kier gewaar waardoor het bijkans tochten gaat?
Of … haal je nu heel doodgewoon je schouders -die lijn zo wijd dat ik er keer op keer weer week aan word- even op en wacht je op niet meer dan wat vertier?
Op een best meegenomen golfje in je strakke ritme, een schamel handjevol ontvanggebaren, die je gaan overkomen?
Zoals wanneer men achteloos een stofje uit de ooghoek plukt, een lok uit het gezicht, een plooi uit een zorgvuldig opgevouwen overhemd…
Ach. Het maakt maar weinig uit. Ik ben op komst en ik verstrooi je wel. Zeer wel zelfs. En met welgevallen.
Ook als ik maar een stuk of wat aperitiefhapjes voor je ben… knapperige apennootjes, een hete bitterbal, een hartig mini-kipkapje, een clandestien komkommertje, gedipt in tersluiks gepikte pikante saus … ik heb mezelf met al mijn liefde helemaal zelf voor jou bereid
en dat alleen al was me een waar genoegen.
Straks, binnen een uur of vijf, keer ik weer naar huis. Dan zal ik jouw Léven in mij dragen. En, weet je, ik zal rijk zijn als een koningin, gezegend als een kind met een tot barstens toe gevulde kleine knuist.
En jij? Wat ga jij doen dan? Douchen? Fluitend, zoals pakweg zeven merels, zo van 'dat hebben we weer eens gehad?'
feedback van andere lezers- ivo
een voor mij droevig geladen verhaal, van teleurstelling en hoop ..
mooi ..
Vansion: een beetje een stroomlijnverhaal ... gelukkig niet het mijne...mij ingeblazen door vele vrouwen die allen hetzelfde in andere toonaarden beleven ... waarbij ik mij koppig blijf afvragen : zit het dan toch w?rkelijk zo in elkaar? of toch niet?
juist ... nu ga ik eventjes sabientje gehoorzamen ... - SabineLuypaert
ivo zegt het al, hier zit zo een intrieste ondertoon in dat ik meteen ook aan zijn laatste gedicht moet denken,
(die clandestienen komkommer deed me wel grijnzen)
Vansion: ivo's gedicht net gelezen ... wel ja ... zijn gedicht zou kunnen volgen op de toestand in mijn verhaal ... gelukkig is 't nog niet af en kan ik hen nog 'redden' ... - jbrouns
Zoals steeds weer prima geschreven. Ik moet bekennen dat het pas echt goed tot me doordrong toen ik het nog eens van achteren naar voren terug las :-) (zingt) er is leven, er is leven na de daad. Gr.
Vansion: Ja. Dit is een experimentje ... Altijd benieuwd tot hoever ik te ver kan gaan . Ik heb zeer verdraagzame lezers alhier. - Ghislaine
Simply a master. - miepe
jij stapt net als ik!
ggg!
ik hou heel erg veel van je wierewarre leven zowel buiten als in je kop
Vansion: mijn leven is meestal gewoontjes zunne - zalig dat mijn verbeelding regelmatig alles overhoop haalt ... (en de jouwe ook...)
stappen gelijkt op schrijven ...eigenlijk...( jij huppelt in dat geval...)
enoewist met 't feutuusje? - aquaangel
overdenkbaar
en uitrekbaar tot er ruimte is voor de komkommers.........er zijn ook mini-kweekdingen tegenwoordig..
een apertiefje voor iemand zijn is wel lekker maar ik ga toch voor het 5-gangen diner ;) xx
Vansion: 5 gangen - ben zeker dat je dat bent - toetje inclusief - Henny
Een verhaal die goed doordacht is en je gebruikt mooie metaforen.
Vansion: poging tot inleving . dankjewel Henny - rinka
mmm, er zijn veel klaprozen de laatste dagen, in de bermen
euh, waar precies zit 'm het intrieste?!
de vierde paragraaf blijft me een raadsel
dan wordt het een zeer bereid man-vrouw/mens-mens-spel
zo verlangend en tegelijk zo vrij van verwachtingen
licht, vluchtig, achteloos
schitterend dat stofje uit de ooghoek
wat zijn we meer dan dat
een vijfgangenmenu, mét een toetje?
daar krijg ik precies een overladen gevoel van ;-)
ontzettend van genoten
Vansion: in de tekst zit geen triestigheid
die l??s je enkel als je context bijmaakt
of een personage bedenkt dat ...
of een bepaald stemmingsjasje (plagiaat dit woord!) aantrekt
hallucinant hoe lezers dat lijken te doen
(en hoe feedback zoveel over henzelf vertelt...) - das
… of fluitend zoals pakweg
dat onsterfelijk vogeltje in de wandklok
dat als een eierwekker iedere seconde telt
en je er geregeld aan herinnerd, hoe lang al weer
sinds de vorige keer
Vansion: iedere seconde dichter bij de volgende keer, Das
dat irrit-an-te kwekbeest in de klok
fluit ik uit
kijk maar: fffffffffffffwwwwwwwwwwwwiet - muis
Ik zie het trieste van het verhaal er ook niet in:) Het is zoals je het leven zelf opneemt denk ik:)
groetjes
Vansion: (of zoals het leven jou opneemt?)
danke - DensPowells
Ik vraag me af waar die antipathie jegens het mannenvolk komt. Ik vond'n een leuke verpozing, maar ik begrijp je hard returns niet.. Wat ligt daar achter?
Vansion: Zeer goede vraag.
De hard returns met een witregel op de koop toe mag je als schaamlapjes zien. Enfin... niet dat ik me over mijn zwakheden schaam maar ...
Er wordt zo vaak beweerd dat schrijven schrappen is. Als ik iets heb opgestoken van de pretentieloze, spontane lezers van rdx, dan is het wel dat ik teveel schrap. In mijn hoofd dan wel, want ik schrijf een A-4tje pas uit als bijna elk woord al vastligt. Ik schrijf dus te "dens". De returns staan er in de plaats van zuurstofzinnen, die ik overbodig zou vinden, maar die het leescomfort wellicht zouden verhogen.
En zo raken we een thema aan dat jij, als ik me goed herinner, ooit op het forum ten berde bracht. We zullen eens moeten voortpraten tussen pot en pint h?(?)
|
