Volg ons op facebook
|
< terug
weetlust en kwestievragen
Mijn kleine meisje staat aan de glazen deur op wacht. De brommer rijdt eindelijk de tuinpoort door en het pad af. Ze wentelt zich, geheel plots, in verlegenheid en in het gordijn. Kleine meisjes zijn zo onvoorspelbaar in hun ikje.
De jongens zijn meestal minder gecompliceerd en ze lopen als vanzelf op Serge af. Eigenlijk bevliegen ze eerder zijn bromfiets, iets wat Serge zeker bevalt. Als je voor het eerst ergens binnenstapt, is een afleider voor je persoon met plezier meegenomen.
Hij zet de helm af en bestudeert de duistere omgeving, ook de twee bewonderaars. Hij draait zijn hoofd. Hij heeft me al lang zien staan.
"Tweeling?"
"Nee, gewoon bijna even groot"
De jongens waarderen blijkbaar de brommer. Het is geen alledaags Yamaha- of Suzukimodel. Hier op een pikkel staat een "Zundapp KS 80 ", een monument volgens Serge. En dat is wat ik eigenlijk ook vind. Voor hem is het eerder in de zin van "stuk geschiedenis, bouwjaar '76", bij mij in die van "geweldig gevaarte, mastodont"
De Zundapp-trots blijkt Oudrussisch fabrikaat, ooit in een dorpje in Zaïre voor een prikje gekocht. Serge kent de waarde van het ros en is vast het type-mens dat zich verkneukelt in laf afpingelen.
Hij zwaait de deur van de barza* open en stapt binnen.
"Mooi terras! Mooi zicht!"
Hij lijkt lichtjes onwennig, zet zijn helm op tafel en komt naast me staan bij het vuur. Ik sla hem even gade en glimlach. Ik merk de oorzaak van het onbehagen. Ik geef hem dan maar geen kus, wel een prikvork en de opdracht de kip geregeld om te draaien en in te strijken met het oliepreparaat. Ik glip weg.
Binnen rol ik mijn meisje uit het gordijn en stel haar gerust: "Hij is heel gewoon en lief. Ga maar." Ze huppelt.
Terwijl ik in de keuken frieten in- en opgooi, vinaigrette omroer en sla opschud, luister ik naar het gesprek tussen de telgen en Serge.
Ze wisselen typische weet-je-watjes: leeftijd, naam, schoolklas, hobby's, vriendjes en blablaatjes.
Dit beschouw ik als opwarmer. Serge wil vast méér weten. Hij is niet alleen bezoeker, hij is ook uitzoeker! Hij is doorkneed ondervrager. Hij wil beslist ook de dingen weten die ik liever niet aan zijn speurneus hang. Ik luister en ben verdraaid op mijn hoede om op het gepaste moment het gesprek te saboteren.
Serge stelt basisvragen over mijn werk bij de radio, maar krijgt teleurstellende antwoorden. De kinderen weten eigenlijk niks over mijn job. Uitgekookt gaat hij door naar de spitsvraag: "Waarover praat uw mama vaak met Mzee Jérôme?"
Ik liet de frieten net in de olie zakken en kan onmogelijk tijdig op het terras staan om zijn vraag te slopen. Die staat er en ik hoop dat de jongens niet te veel blootleggen.
"Jérôme, is dat die oude meneer met die grote bril?"
"Ja," gaat mijn oudste jongen verder, "die waker van het sportplein die mama de gele enveloppe gaf met de foto's met dat lijk." En hij wijst naar de boekenkast. "Ik denk dat mama altijd alles wil weten over iedereen." Serge lacht, vergenoegd.
In één klap kreeg gehaaide Serge alle informatie. Ik schud de frieten op en gooi ze over in de kom.
Ik verwacht geen vragen meer, maar dat is buiten de weetlust van Serge gerekend . Terwijl ik zout over de eerste portie frieten strooi, volgt een tweede spitsvraag: "Waar is jullie vader?"
Ik roep snel dat we aan tafel kunnen. De vraag verdwijnt bijgevolg onbeantwoord in de geur, honger en in de eetlust van de kinderen.
Serge plukt een friet uit mijn kom. Hij zwaait die even rond mijn ogen en tikt die, inderdaad wat slapjes, tegen mijn neus:
"Ze hadden best… toch iets langer mogen bakken." We pretogen.
De kinderen hebben honger, vaak en zin in dessert. Ze eten dus snel. In minder dan tien minuten zijn hun borden leeg, gestapeld en afgeruimd. Er liggen nog afgekloven kippebouten en fruitschillen.
Ze vragen en geven snel een kus en verdwijnen in hun kamers.
Ik haal een fles wijn en twee glazen.
Serge heeft zijn beide voeten op mijn stoel gelegd. Hij test zijn en mijn arrogantie. Ik schuif op de stoel. Zijn voeten glijden eraf. Hij kreeg zijn antwoord. Hij glimlacht en apprecieert mijn repliek.
Serge klopt een sigaret uit zijn pakje, knipt er een vlammetje onder en haalt de eerste trek nicotine met open mond naar binnen. De rook komt uit neus en mond wanneer hij me vraagt het hele Dieschonke-verhaal* te vertellen.
Voor het eerst hangt hij aan mijn lippen. Zijn ogen trekken aandacht, de oren zuigen relaas.
"Heb je nog contact met Marie-Hélène, je ere-consul-vriendin? "
Ik knik. "Ze woont nu in Bahrein."
"Goed, dan gaan we eerst als volgt te werk…"
En om de gewichtigheid van zijn plan kracht bij te zetten, slaat hij de arm als een tang om mijn schouder. Hij zet me gevangen in zijn slimme, uitgekookte list!
Ik luister. Hij praat héél dicht bij oor en mond.
Nu ik de instructies heb ontvangen, gooi ik zijn nutteloze arm van me af en sta op. Ik klap mijn laptop open en klik "skype" in, schuif de koptelefoon over mijn oren en druk het microotje tegen de mond. Met de muis rol ik naar de naam "Marie-Hélène" Ik weet begod niet hoe laat het is in het Golfgebied. Ik sta er niet meer bij stil, ik luister…
"Hallo, Marie-Hélène…"
De sluwe val van Serge zet ik open:
« Hélène, luister goed ! Ik krijg geregeld een magere, lange dame over de vloer, een Kongolese. Ze vraagt steeds naar jou en eist dat je haar het stropzakje teruggeeft dat ze tussen je borsten propte die avond van de moord op Dieschonke. Ze doet ontzettend vervelend, ze blijft me maar achtervolgen."
Hélène tuimelt er met open ogen in en lost alle informatie die Serge hebben wou:
"Ik heb dat stropzakje helemaal niet meer! Een week na de moord heb ik de identiteitsketting van Dieter Schonkfessel teruggestuurd naar zijn militaire basis in Brussel. Die ketting moest eigenlijk al veel langer terug!
En wat die ring betreft… die heb ik een week na de moord aan Esperance terugbezorgd.
Hoe kan ze nu…
Hebben we het trouwens over dezelfde vrouw?
Kijk, Hilde, ik ben blij dat ik van dat zaakje af was. Ook kolonel Mutembo vroeg me onlangs of ik wist waar Esperance uithing.
Volgens mij is er iets met die ring. Weet je nog hoe hij zocht naar de ontbrekende vinger van Dieter? Weet je nog hoe hij zenuwachtig in die kastjes rommelde?
Hilde, ik wil niks meer met die zaak te maken hebben. Blijf er alsjeblief ook af. Vergeet niet: ze zijn overal!"
We klikken in.
Serge steekt een tweede sigaret op met het topje van de andere. Hij lijkt zenuwachtig, zijn vingers trillen.
"Dieter Schonkfessel was Belgisch militair en huurling. Ik vraag me af of er een verband bestaat met Schramme*. Dan komen we uiteindelijk uit bij de Lumumbist Jérôme en vast ook bij kameraad Ernesto Ché guevara."
Mijn GSM trilt. "Appel privé" Tweede envelopje in de linker bovenhoek.
"Mijn oud-kolonel Mutemboberesi," fluistert Serge, "of jouw kolonel Mutembo zit hier achter!"
*
barza: terras in muggengaas
het Dieschonke-verhaal: zie vorige episode "in het schijnsel van koplampen"
Jean Schramme: tikt u even google in? Site "Wikipedia" vertelt u meer dan voldoende!
(vervolg "met Mzee Jérôme naar Ernesto Ché Guevara")
feedback van andere lezers- Lucky
het blijft boeien ...
miepe: doet me ontzettend veel plezier!
wacht maar...
af - SabineLuypaert
enveloppen gaf? de ditjesdatjes zin is heerlijk (smile) ook het beeldend stuk over 'ik draai mijn meisje uit het gordijn' zaaaaalig
tjee, tword nog spannender slik
miepe: ook voor mij... - Ghislaine
Serge heeft iets van een Pitbull en mijn doortastend karakter. Laat hem vooral puik werk leveren.
miepe: ik ben het met je eens
jij bent een "professionelle"
ik volg je raad - ivo
ja ja, de alter ego's hebben het druk ..
en mooi geschreven - zeer sterk enJean Schramme de oude Belgische avonturier die als huurling zoveel verschrikkelijke dingen heeft gedaan, ik ben nog niet op wikepedia gaan lezen, maar ik herinner me tientallen jaren geleden dat hij hier in Belgie niet uit het nieuws was te houden .
sterk hoor en vooral je doet het voortreffelijk goed ..
miepe: bedankt, Ivo! - gono
Die Serge begint serieus op m'n zenuwen te werken, in z'n vrije tijd is hij toch gene garçon zeker?
miepe: hij werkt op vanalles-en-nogwat!
ggg - Henny
Jij kan schrijven meid! Ik wacht op het volgende deel.
miepe: bedankt, Henny
h(e)el erg veel - muis
Heel knap en vlot geschreven Miepe. Ik kijk uit naar hetvolgende deel
groetjs
miepe: bedankt, Muis!!!!
ik naar jou! - lin
Mijn ogen zogen relaas.
Knap vervolg weer! En je weet de spanning perfect vast te houden. Ik blijf volgen,
lieve groet, lin
miepe: heel erg bedankt, Lin!!! - ERWEE
En allemaal vrij bekend.
SUBLIEM over de hele lijn.
miepe: ...
|
