Volg ons op facebook
|
< terug
*www.rdx.be* - 010. Divina Comedia
***Dit is een deel van een genummerd vervolgverhaal - niet echt geschikt om apart te lezen - Deze opmerking met dank aan Maridava ...****
Soms lukt het: een paar druppels in bad met een uitgesproken geur. Weinig. Net genoeg. Soms kan ik mij er zo op concentreren het karakter ervan te vatten dat mijn hoofd zich erin verkwikt. Ik heb een veel te sterk ontwikkeld reukorgaan. Teveel komt mij algauw de strot uit. Soms probeer ik het mij voor te stellen: hoe het zou zijn als alle geurtjes die je soms op één moment voorgeschoteld krijgt - verplicht onmiddellijk te consumeren- letterlijk op een bord voor je neus zouden staan. De verplichte dagschotel op een teamvergadering bijvoorbeeld: als grondlaag kantoormufheid, veroorzaakt door vast tapijt vol stof en ribzoolinhoud van jaren, op smaak gebracht met behulp van geconcentreerde poetsproducten van het type één-veeg-moet-volstaan; duf centraleverwarmingssausje, gezien zaterdag- en zondagspauze; daarbovenop, kriskras, het maandagochtendparfum van elk van onze dametjes, extra portie, want veel concurrentie en weekendontwenningsverschijnselen; plus niet meer te onderscheiden kruidenboel afkomstig uit de binnenkant van al dan niet leren handtassen en mapjes vol net uitgedraaide kopietjes (oh heerlijke geur uit de vervlogen tijden dat er nog met edele inkt werd gedrukt); bloed, zweet en tranen naarmate de maaltijd vordert, want ja, bij ons wordt er gewerkt; en als toetje -je raadt het- dertien tersluiks geopende brooddozen, plastiek zakjes of doosjes met knabbeltjes die het gemiste ontbijt plegen te vervangen. Oh ja, natuurlijk is er verse koffie. Als dat er niet was konden ze mij groggy naar buiten vegen.
Van zo'n walgelijk plaatje kan een mens natuurlijk zijn ogen afwenden. Maar tegen wat je ruikt heb je totaal geen verweer. Kakofonie of niet.
Vandaag heeft de oranjebloesemgeur niet echt een rustgevend effect. Wat daarnet langs mijn neusgaten binnenkwam buiten was duizend keer echter en voller. Al kan ik mijn spieren wel ontspannen. Het bad doet mij wel. Zoals het bezoekje van Marcel.
Er wachten mij twee fijne dagen met Argenis, de prinses in dat verzonnen land uit een tijd die nooit heeft bestaan. Ik lach. Dat gebeurt nog steeds als ik bewust haar naam spel. Het is gek. Argenis zag bijna vierhonderdjaar geleden het daglicht, als hoofdpersonage van het naar haar genoemde boek en het heeft tot onze eeuw geduurd voor iemand ontdekt heeft dat haar naam doodeenvoudig 'prinses' betekent. Argenis is een anagram van regina, het Latijnse woord voor prinses. Enkel de s is toegevoegd. Zo klinkt het een beetje Grieks. Zo vaak amuseren kinderen en grote mensen zich met het verdraaien van de letters van hun naam tot iets nieuws. Toch heeft geen mens dit spelletje van Barclay ooit doorgehad.
Zou hij ook van vrouwen hebben gehouden, de auteur, John Barclay, zoon van een Franse vrouw van adel en een Schotse jurist? Wellicht wel. Hoe hielden mannen van vrouwen in de zeventiende eeuw? Anders? Zagen ze hen als prinsessen? Behandelden ze ze wel eens zo?
Ik prul mijn gsm uit mijn jeans die naast het bad op de grond ligt en stuur snel een sms'je naar Isabelle: "tekening van marcel is ok. tot maandag" Duidelijk me dunkt. Vooral dat 'tot maandag'. Ik weet wel dat zij nu geplaagd zit met de vervelende opdracht een 'in memoriam' af te werken voor haar mentor en beste vriend. En dat ze het, net nu, in haar privé-leven ook niet echt onder de markt heeft. Maar ik voel mij niet geroepen haar ding op mijn schouders te nemen. Dat wil ik niet en dat kan ik ook niet. Twee minuten later begint dat mobiel stuk ongeluk te zoemen en zie ik 'Isa' op het schermpje verschijnen. Ik ben laf. Ik druk af. Ik wil ze niet horen nu. Ik ben laf. Ik druk af. Dat rijmt en dus heb ik gelijk. Al luister ik ogenblikkelijk naar mijn voicemail en hoor een ietwat bedrukte stem: "Ok, Tanne, ik zie je maandag." En met die woorden maak ik een kruis over kantoor voor een dikke 48 uur. Want de zaterdag en de zondag voed ik mijn fascinatie voor fictie met een haarfijne dissectie van de eerste roman die ooit werd geschreven. Iets nieuws onder de zon was dat. Een roman. Weet je wat? Ik ga een nieuw genre ontwerpen, dacht John op een dag. Ik ga nu eens een uitgebreid verhaal schrijven en ik ga het zo maken dat het echt gebeurd lijkt. Geen fabeltje of zo, geen sprookje, helemaal niet. Ik doe alsof ik heuse geschiedenis schrijf. Ik ga de mensen eens laten zien hoe ze zijn en wat ze doen. Ik ga ze eens een spiegel voorhouden. Dan kunnen ze er eventjes in kijken en zien hoe het er in de wereld aan toegaat. Als ze het graag lezen zullen ze er geen erg in hebben. Maar ten langen leste zullen ze oog in oog staan met zichzelf…
Best een fijn leventje heb ik. Eigenlijk. Ik laveer tussen twee netjes afgescheiden wereldjes: dat van Connie in de week, dat van Argenis in het weekend. Ik breng mijn leven door met twee verzonnen vrouwen. Ik spring van de ene naar de andere en terug. Met de regelmaat van een klok. Klikklakeffect. De ene ontlast mij van de andere en andersom.
Natuurlijk heb ik ook nog mijn eigen leven te leiden. Ik verzorg mijn precies 40 jaar oude lijfje met gezond voedsel, veel buitenlucht, beweging en liefde. Ik praat wel eens met de slager en neem zijn 'mag het wat meer zijn?' altijd voor lief. Ik ga wel eens naar een fuifje en dwing mezelf om te luisteren naar de saaie verhalen van samenwonenden en singles over hoe groen het gras wel lijkt aan de andere kant van de heuvel. De meeste van mijn kennissen voelen zich te goed om zich met een ordinair blad als "Connie" in te laten. Te intelligent weet je wel. Dat maakt hun verhalen zo oneetbaar en mat. Doorspekt met uitleg, theorietjes en wijsneusheden. Dooddoeners die doorgaans de prachtige concreetheid van een belevenis onderuit halen. Voorts heb ik een zus en een broer, een vader en een moeder en een tamelijk grote familie. Die ga ik wel eens gedag zeggen. Telkens weer verbaas ik me erover hoe bruut het leven met hen zijn gang gaat. Er wordt er eentje geboren; er wordt er eentje geveld. De één kan de ander niet luchten. De ander heeft een balk in het oog en zoekt naar … je weet wel. Een derde verzuipt in de drank, de schulden of de bezorgdheid van vrouwlief. Een volgende loopt weg met de kaas die zijn collega zuinig tussen zijn sneetjes brood had gelegd. Er zijn er die dingen langs de voordeur weggeven. Dat komt terug binnen langs de achterdeur van de buurman. Een vrouw wordt wakker met een vreemd bolletje in haar linkerborst. Een man gaat slapen met een overdosis aan overwerk in zijn kransslagaders. Er zijn er die nooit eens om een grap kunnen lachen. Er zijn er die het lachen vergaat. Er zijn er die met alles en iedereen lachen. De zon schijnt voor iedereen en overal, maar wordt angstvallig opgedeeld in compartimentjes. En wee als de één de grenzen van de ander niet respecteert. Dan heb je de poppetjes aan het dansen. Die olijke poppetjes met hun onvoorspelbaar bewegende, bleke ledematen, met touwtjes tot dansen verplicht. Niemand weet wie die touwtjes in handen heeft. Maar een kind kan de smakeloze repetitie zien van wat steeds weer op hetzelfde neerkomt. Ach ja. Divina Comedia. Boeiend boek.Grappig ook wel. Het is een kunst om aan verveling en belachelijkheid te ontsnappen.
feedback van andere lezers- Marlis
Heb je van dit al een volledig manuscript klaar? Ik zou het graag eens lezen als boek. Volgens mij schuilt er een talent onder jouw veren. Je hebt een interessante schrijfstijl en je weet te boeien...
Groetjes
Marlis
Vansion: Neen Marlies. Ik ben dit nu bezig met schrijven. Het is hels werk. Het volledige boek zit wel in mijn hoofd natuurlijk. Er staat wel een deel van een ander afgewerkt manuscript op de site. Maar dat vind ik niet echt geslaagd. - maridava
Prima, heb het graag gelezen en goed gesnapt omdat ik al andere stukjes van je gelezen heb. Anders zou ik met nogal wat vragen blijven zitten. Als op zich staand stukje vind ik het minder geschikt.
Maridava
Vansion: is juist hoor Maridava. Al de rest is op zich te lezen, maar www.rdx.be is echt bedoeld om in de genummerde volgorde te worden gelezen. Misschien moet ik dat duidelijker aangeven. - sinneskyn
het prive leven onder de markt hebben, was nieuw voor me..dat mobieltje zoemt vreemd...Ik ga door naar het volgende hfdst. groetjes Hil
Vansion: mobieltje is wel een leuk woord van jullie ... toffer dan onze saaie gsm ... zal het overnemen :) - mobar
Ik vind het laatste gedeelte van dit hoofdstuk
het sterkste omdat de gedachten van de hoofdpersoon
dan specifieker worden, waardoor het meer in het verhaal
geplaatst lijkt.
Het verhaal wordt in zijn geheel bij mij als lezer
overigens wel weer duidelijker...
groetjes Mobar
Vansion: dankje voor het lezen mobar. heb het nu heel druk... maar volgende week ben ik weer 'op post'. - drebddronefish
Ik ga het bijna spijtig gaan vinden dat ik geen vrouwelijk reukorgaan bezit, de eerstvolgende keer ga ik undercover als okselman in turkse stoombaden, de neus onder welwillige oksels priemend in de hoop geagiteerd te raken
Vansion: awel. dit is één van de weinige autobiografische elementen. ik héb een veel te sterk ontwikkeld reukorgaan. soms is het handig. soms XXX (censuur) ... maar ook vaak een pest. - harmandi
Bijzonder sterk hoofdstuk. Vooral de beschrijving in het eerste deel van de 'reukmaaltijd' vind ik prachtig, al vind ik de zin 'De verplichte dagschotel...' wel erg lang. Ik zou soms een punt verkiezen boven een puntkomma. Verder heb ik ooit geleerd dat de uitroep 'Oh' eigenlijk gewoon 'O' moet zijn (korte o-klank door de toevoeging van de h).
Ik ben trouwens benieuwd naar die eerste roman ooit! Zelf koester ik een roman uit 1905, die op het eerste gezicht een doktersroman lijkt. Alleen is het zo prachtig geschreven vanuit het gevoelsleven van een vrouw (het is een eigentijds verhaal), dat ik het keer op keer opnieuw kan lezen en erbij kan wegdromen...
Vansion: Die eerste roman ooit houdt mij al zolang bezig. Was echt mijn thesisonderwerp. Heb er zelf ooit een artikel over geschreven voor een vaktijdschrift. Maar ik heb het niet meer en ben de referenties ervan kwijt... Het is écht niet te geloven wat die man toen schreef en waarom. - feniks
x
beetje lastig doen ;) Betekent 'regina' niet koningin, ipv prinses (als vrouwelijke vorm van rex)
Indien dat zo is, dan moet je wel een stukje herzien, misschien.
Vansion: Regina betekent, naast koningin ook prinses. Beter gezegd: wij maken een onderscheid dat het Latijn niet maakt...Wat over het boek 'Argenis' wordt verteld is (ahum) wetenschappelijk onderbouwd. Ik maakte mijn thesis over dat boek.
Maar 't is fijn dat je kritisch bent. Er zijn ook onderwerpen waar ik veel minder van af weet... - geertje
Regina: mijn moeders tweede naam,
...
Vansion: alle moeders zijn koninginnen als prinses begonnen ... - Das
Opdracht is steeds te veel betalen en alles zelf gratis doen. De auteur is daardoor overtuigd dat hij een beter mens is. De lezer moet zich afvragen of dit wel klopt en het liefst met tegenargumenten afkomen. ;-)
Divina Comedia: Geuren omschrijven is bijzonder moeilijk, heb dat onlangs nog geprobeerd en was teleurgesteld in mezelf.
Vansion: Hahahahaha. Ik ben geen beter mens dan ik ben. Geven geven geven. Het loont MISSCHIEN altijd. Al duurt het lang. En krijg je wat je niet verwacht. En als het niet loont, heb je toch zelf het genoegen gehad, hé - mariagarquez
Wel, literair gezien moeten de sterren heel goed staan vandaag. Dit greep naar de keel. Bij dit had ik het gevoel dit en de rest van het boek in karton en papier in mijn handen te willen hebben. Ik herlees dit nog een keer gewoon uit plezier. Verder verontschuldig ik mij zo possitief uit de hoek te komen. Ik weet dat je daar niet tegen kunt.
Groetjes.
Vansion: Tiens, je begint me te kennen, voorwaar. Als je het boekje helemaal wil lezen, kun je het eventueel bestellen via de site (bovenste werkbalk, onder boeken). Dan krijg je het boeltje in word-formaat in je mailbox ... plus een update om de tien bladzijden. Gratis natuurlijk. Er is nog veel te veel werk aan... - kronos
oei ik had de verkeerde titel aangevinkt ! ik had de titel clandestien niet gezien en was dus in een ander boek van je bezig, toen ik aan het lezen was dacht ik dat Tanne aan het dromen was in haar bad ( het meisje dat wou springen ) kon toch ?
de verplichte dagschotel : knap gevonden ! de uitdieping van het type Tanne ook
veel stof die aanzet, aanspoort tot nadenken en nu ik je doel van het schrijven weet, verneem, bergijp ik beter je teksten/verhaal maar zou het niet meer binden wanneer je de lezer ook de omgeving laat opsnuiven : geluiden,geuren,uitzichten ? de lezer naast Tanne laten plaats nemen en luisteren naar haar gedachtengangen bij manier van spreken, ik mis een beetje decor maar misschien komt dit nog
haar appartement of studio bv. wat weet ik daar nu over ? bad, wekker, tafel en één zetel ...is wat karig om mij haar woonst voor te stellen en naast Tanne op de vloer te gaan zitten ( tegels of parket ? ) ik probeer uit te drukken waar ik naar toe wil, is het zo duidelijk ?
maar wat je stijl betreft : vooralje taalgebruik en je algemene kennis, amaai kan ik niet aan tippen ! chapeau !
Vansion: Visueel ben ik nogal onderontwikkeld. Je ziet terecht mijn zwak punt. Die dingen waar jij het over hebt merk ik zelden op. Ik kijk naar gezichten en motoriek, dat wel, zelden naar entourage. Behalve als ik buiten ben. En alleen.
Ik snap je dus heel goed. Met beschrijvingen kun je sfeer weergeven. En ik moet het hier hebben van louter menselijke interactie. Je hebt dat goed opgemerkt. Ik laat het nog wat bezinken.
Daar zou ik uiteraard iets aan kunnen doen. Alleen wordt het dan nog langer. En eigenlijk is er al zo weinig actie...
Hey, ik heb het geluk gehad veel te mogen leren. Daarvoor moet je je hoedje niet afdoen hé. Da's niet mijn verdienste. Dat heb ik ook maar gekregen. Soms schaam ik me daar wel voor. Hoop dat het niet te hoogmoedig overkomt...
|
