|
< terug
Een onbeschreven blad (een sprookje uit het Waterman tijdperk) - deel 10 -
De eerste dag van aankomst in Lorette Da Mar. Cynthia had hem meteen telefonisch op de hoogte gebracht van haar behouden aankomst. Ze had hem het telefoonnummer gegeven van het hotel waar ze verbleven. Ze miste hem, had ze gezegd. Jochem had haar sedertdien iedere avond stipt om negen uur opgebeld.
De daarop volgende dagen bracht hij door in een roes. Er ging geen seconde voorbij waarbij ze niet in zijn gedachten was. De kus kwam hem steeds weer terug voor de geest. De dagelijkse bezoeken aan het zwembad veranderden daar niets aan, sterker nog, haar afwezigheid daar versterkte alleen maar zijn hevige verlangens naar haar.
Maar naarmate de week vorderde veranderde zijn stemming merkbaar. Op vrijdag stond zijn gemoed onder het nulpunt. Het was de dag dat zijn ouders terugkeerden. Toen hij de taxi de oprit zag opdraaien besloot hij dat het maar het beste was om hen onmiddellijk in te lichten over zijn gevoelens. Door de formele wijze waarop ze hem begroetten met een ernst die hij bijna vergeten was en hem meer dan ooit belachelijk overkwam, zonk hem de moed in de schoenen. Hij zweeg.
Het daaropvolgende uur bracht hij door met het luisteren naar vakantieverhalen. Daarna informeerden ze eindelijk ook naar zijn bezigheden van de laatste drie weken, of het koken was meegevallen en of het vlotte met zijn studies. Het was de ideale gelegenheid om hen in te lichten over haar. Maar weeral kreeg hij het niet over zijn lippen. 'Niets speciaals', 'het koken ging wel', en 'ja hoor' waren de drie respectievelijke antwoorden die hij had voor hen.
's Avonds, nadat hij kans had gezien Cynthia stiekem op te bellen, een gesprek waarbij hij opmerkelijk stil was geweest, besloot hij nogmaals het papier te raadplegen. Wat hij te lezen kreeg wist hij eigenlijk zelf al, het gold alleen maar ter bevestiging van zijn vermoeden: 'Eenvoud is wat ik verzoek. Leert de vogel die niet uit het nest durft springen ooit vliegen?'
'Nu of nooit', dacht de jongen, rende resoluut de woonkamer in waar zijn ouders naar een soap op tv zaten te kijken, en luchtte zijn hart in een waterval van woorden die hij nog nauwelijks onder controle had.
Amper twee minuten later was hij terug in zijn kamer. Ze hadden totaal geen begrip voor hem getoond en hem voor gek verklaard.
'Wil je verdomme je toekomst op het spel zetten voor een kinderachtige verliefdheid?'
'Het is menens, niet kinderachtig paps.'
'Je hebt ons vertrouwen beschaamd, vanaf nu volgen we al je doen en laten Jochem, je hebt het zelf zo ver laten komen.'
'Maar paps.'
'Geen woord meer.'
'Mams?'
'Je hebt gehoord wat je vader gezegd heeft jongen.'
Hij had zuchtend zijn hoofd voor hen gebogen. Hoe kon hij ooit de moed vinden om hem te trotseren? Het was precies gegaan zoals hij gevreesd had. Nooit zou paps bijdraaien, mams misschien nog, maar paps, … nooit! Daarom was hij weggerend, de trap op, de deur met een knal achter zich dicht gesmeten. 'Het is nog erger dan een gevangenis hier', schreeuwde hij tegen de muur, terwijl hij de poster van de Ferrari ervan afrukte. Vervolgens liet hij zich plat achterover vallen op het bed. Een tel later gooide hij zich woest op zijn linkerzij. Doorheen zijn tranen zag hij het blad papier dat hij in zijn haast op het bureau had achtergelaten. De woeste uitdrukking op zijn gezicht verdween meteen. Een wraakzuchtige grijns verscheen. 'Een confrontatie met hem zal ik nooit winnen, … dan maar vluchten, deze vogel is vliegen.'
Hij zocht al het geld dat zich op zijn kamer bevond bijeen, vouwde zijn magische vriend op, om hem in zijn portefeuille mee te kunnen dragen, kroop stilletjes uit het venster en rende in blije hoopvolle spanning de zwoele zomeravond tegemoet. 'Het is goed wat ik doe' suste hij zijn geweten, 'het is het enige goede.'
feedback van andere lezers- ivo
spannend mooi
jbrouns: Bedankt ivo, nog een paar deeltjes te gaan. Gr. - Ghislaine
Topklasse.
jbrouns: Hartelijk dank, gr. - Henny
Goed zo! De ouders moeten er maar eens achter komen dat hun zoon een mens met gevoel en emoties is. Kijk weer uit naar het vervolg.
jbrouns: Bedankt, het vervolg komt er al aan, we naderen het einde stilaan. Gr. - muis
Opstand! Mooi zo!
groetjes
jbrouns: Bedankt, gr - thijl
Rebellie. En ondanks de dociele opstelling van de hoofdpersoon in het begin van het verhaal weet je dit overtuigend te brengen. Uitstekend.
jbrouns: Dank. Hier gebeurt er idd. weer wat meer. Grts.
|
