Passie voor schrijven
|
||
home wat is writehi(s)story? bladeren uitgeven gezamenlijke publicaties boekenwinkel manuscriptanalyse inschrijven contact | ||
top 10 wedstrijden forum hulp |
Volg ons op facebookGa naar chat |
De pendule 5door Hoeselaar
Nu hij alleen was probeerde hij dat "ding" nog eens op te tillen, en het die plaats te geven die ze samen bedacht hadden, maar hij had tevens respect gekregen voor de manier waarop dit ding hem behandelde. Hij kreeg zo langzamerhand een hekel aan deze pendule. Hij begreep ook niet, waarom zij zo bezeten was om deze klok kost wat kost te willen kopen. Zoveel bijzonders was het nu ook weer niet, en de waarde die zij er aan hechtte zag hij echt niet zitten. Tja, misschien was het haar wel om dit neger jongetje te doen die het uurwerk draagt. Lisbeth houdt van kinderen en ze kan zo vertederend naar die zwarte kroeskopjes kijken, het liefst zou ze telkens weer opnieuw over die hoofdjes aaien. Automatisch als wilde hij zich niet gewonnen geven sprong Franck overeind en omklemde met beide handen het uurwerk om op hetzelfde moment een schok te voelen alsof zijn vingers in een stopcontact staken. Het ding leek opeens elektrisch geladen. Hij deinsde achteruit en sloeg met zijn rug tegen de commode. Bleek als een laken en niet begrijpend van wat hem zojuist overkomen was staarde Franck heel ongelovig naar deze pendule. Wat was dat? Radeloos niet wetend wat te doen voelde Franck het angstzweet op zijn voorhoofd. Het moest wel centimeters dik op zijn voorhoofd staan, veegde automatisch met de rug van de hand over het voorhoofd en voelde hoe het water langs zijn polsen liep. Eerst nu begreep hij wat hem overkomen was. Eerst nu bemerkte hij dat zijn handpalmen pijnlijk voelden en zag dat ze met blaren bedekt waren. Franck liet zich als een blok in de zetel die langs de commode stond vallen. Beelden uit films die hij ooit wel eens gezien had konden met deze ervaring niet staven, als hij dit ooit aan iemand vertellen zou werd hij zeker als krankzinnige verklaard. Zijn hart raasde en hij voelde zich misselijk worden zijn handen trilden en de kamer begon opeens een eigen leven te leiden. Na een ogenblik hij kon niet zeggen hoelang, keek Franck angstvol naar buiten naar waar hij zijn geliefde voor het laatst gezien had. Goh, als zij nu maar hier dan had zij kunnen zien wat er met hem gebeurde en kon hij haar om raad vragen, met twee-en weet je altijd meer.
feedback van andere lezers
|